ฉู่อวี๋-- วีรสตรีสองชาติชาติที่แล้วนางไล่ตามความรักไปไกลสุดหล้า ละทิ้งทั้งเกียรติยศ ศักดิ์ศรี และคู่หมั้นผู้องอาจจากตระกูลแม่ทัพใหญ่ ไปเป็นเพียงภรรยาไร้ศักดินาของนายอำเภอตัวเล็ก ๆใช้เลือดเนื้อและหยาดเหงื่อของตน ผลักดันจนเขาคนนั้นกลายเป็นมหาเสนาบดีอันดับหนึ่งแต่สุดท้ายเขากลับทอดทิ้งนางกู้ฉู่เซิง-- มหาเสนาบดีคู่บัลลังก์หลังจากที่นางสิ้นลมหายใจ เขาเพิ่งตระหนักถึงความรู้สึกที่แท้จริงของตนเขารักนาง!ชีวิตที่เหลืออีกสามสิบปีต่อจากนั้นช่างว่างเปล่าเมื่อไม่มีดวงตะวันดวงนั้นอีกหากความตายเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยปลดปล่อยเขาจากความทุกข์... เขาก็ยอมขอเพียงได้เจอนางอีกครั้ง ได้บอกรักนางอีกหนก็พอ!เว่ยอวิ้น แม่ทัพของแผ่นดินนางเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้าน เป็นภรรยาของพี่ชายที่เขาไม่ควรใกล้ชิดด้วยแต่วันเวลากลับผลักดันให้เขาเข้าใกล้นาง ร่วมเป็นร่วมตายกับนางพอรู้สึกตัวอีกที... เขาก็อยู่ในโลกที่ไม่มีนางไม่ได้อีกถ้ารักนี้ผิดนัก ก็ขอให้ความผิดบาปทั้งหมดตกอยู่ที่เขาคนเดียวเถอะ!

เรื่องนี้หกเล่มจบ เป็นของห้องสมุด หน้าปกสวยมาก แต่บอกตามตรงว่าตอนแรกดูแค่หน้าปกนึกว่าเป็นแนวเทพเซียน แต่จริงๆไม่ใช่เลยค่ะ เรื่องนี้เป็นแนวรบทัพจับศึก หักเหลี่ยมเฉือนคม แผ่นดินไม่สงบสุขคล้ายๆยุคสามก๊ก ที่มีคนตั้งตนเองขึ้นเป็นอ๋องตามแต่ละหัวเมืองเป็นอิสระจากส่วนกลาง(ฮ่องเต้) เรื่องนี้ถ้าจะให้พูดคิดว่าคนที่ชอบแนวๆจอมนางจารชนหน่วยสิบเอ็ดหรือแนวจอมนางคู่บัลลังก์ ปฐพีไร้อาลัย น่าจะชอบเรื่องนี้นะคะ

สำหรับเราเราชอบเรื่องนี้มากกกกกก เรื่องนี้เปิดมาที่การกลับมาเกิดใหม่ของนางเอกที่ช้ำรักจากการที่ถูกสามีเก่าทำร้าย (พลอตเปิดเรื่องดูเกร่อๆไปนิดหน่อย แต่ก็ให้อภัยได้เมื่อเทียบกับความสนุกในช่วงหลัง) เรื่องนี้ฝ่ายสามีเก่าก็ย้อนอดีตกลับมาเกิดใหม่ด้วยเหมือนกัน แต่นางเอกนั้นไปแต่งงานกับคนใหม่แล้วคือเว่ยจวิ้น ต่อมาเว่ยจวิ้นตายอย่างรวดเร็ว คนตระกูลเว่ยเหลือเว่ยอวิ้นคนเดียว เป็นน้องเขยนางเอก

ตอนแรกเราอ่านหลังปกแล้วก็สองจิตสองใจมาก เดาไม่ถูก คือถ้าสมมติว่ากู้ฉู่เซิงไม่ย้อนอดีตกลับมาด้วย เราคงมั่นใจว่าเว่ยอวิ้นเป็นพระเอกแน่นอน แต่เพราะว่ามีกู้ฉู่เซิงที่ย้อนกลับมาและตั้งใจมาเปลี่ยนอดีต เราก็เลยไม่มั่นใจ แต่ถึงอย่างนั้นอ่านแค่จบเล่มแรกก็รู้แล้วว่าใครเป็นพระเอก คือน้องเขยคนน่ารัก เว่ยอวิ้นนี่เองค่ะ

อายุตัวละครในเรื่องค่อนข้างต่ำ นางเอกประมาณสิบสี่สิบห้า ส่วนพระเอกเว่ยอวิ้นก็น้อยกว่านางเอกหนึ่งปี แถมต้องนับถือนางเอกเป็นญาติผู้ใหญ่ พี่สะใภ้ดุจมารดา บวกกับตระกูลเว่ยที่ง่อนแง่นในช่วงแรก ทำให้นางเอกที่จริงๆเป็นคนมีวุฒิภาวะกว่า เพราะอยู่มาแล้วสองชาติต้องเป็นหลักให้ตระกูลเว่ย เพราะงั้นบุคลิกของเว่ยอวิ้นที่คนอ่านรู้จัก และจะรู้สึกไปตลอดแม้ว่าจะจบเรื่องแล้วก็ตาม ก็คือ เป็นหนุ่มน้อยน่าสงสารคนหนึ่ง เหมือนลูกสุนัขตัวเล็กๆที่ระแวดระวังภัย แต่ก็น่ารักเหลือประมาณ 

ซึ่งบุคลิกแบบนี้ของพระเอก ทำให้เราชอบมากกกกกก เว่ยอวิ้นยึดติดกับฉู่อวี๋มาก ความรักของสองคนนี้ไม่ใช่รักแรกพบ ไม่ได้รักเพราะว่าหน้าตาดี ไม่ได้รักเพราะว่าเก่ง แต่เป็นรักที่ค่อยๆเกิดขึ้นมาจากการฝ่าฟันเรื่องต่างๆมาด้วยกัน การยืนอยู่ข้างกันในยามที่ไม่มีใคร การยันให้กันและกันเวลาที่เดือดร้อน ฉู่อวี๋เป็นมากกว่าคนที่รักสำหรับเว่ยอวิ้น เรารู้สึกว่าฉู่อวี๋เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นคนที่ทำให้เว่ยอวิ้นเป็นอย่างที่เป็นทุกวันนี้ได้ สามารถเก็บความไร้เดียงสาในวัยเยาว์ได้บางส่วนก็เพราะว่าผู้หญิงคนนี้ เราชอบความสัมพันธ์พระนางมาก รู้สึกว่ามันเรียลมาก มันค่อยๆเกิดขึ้นจริงๆและพาให้คนอ่านค่อยๆรักในความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไปด้วย

เรารู้สึกว่าคนเขียนดีไซน์คาแรกเตอร์มาได้ดีมาก ไม่ว่าจะเป็นเว่ยอวิ้นหรือฉู่อวี๋ สองคนนี้ถึงจะเป็นตัวเอกแต่ก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกที่ซูเวอร์ แบบนิยายจีนบางเรื่องจะใช้คำบรรยายแบบเหมือนกับคนคนนี้สูงส่งงดงามเหมือนเทพเซียนอะไรอย่างนั้น แต่เว่ยอวิ้นกับฉู่อวี๋ให้ความรู้สึกเหมือนมนุษย์ เจ็บได้ พลาดได้ สัมผัสได้ เป็นคนธรรมดาๆคนหนึ่งที่เก่งมากและสถานการณ์บังคับให้เก่งมากๆขึ้นไปอีกเท่านั้นเอง 

ฉากที่เราชอบมากฉากหนึ่งคือ ฉากที่อยู่ที่เป่ยตี๋ เว่ยอวิ้นบาดเจ็บสาหัสต้องรักษาตัวในอ่างน้ำ เจ็บจนร้องไห้ แล้วก็โอดครวญซ้ำๆกับนางเอกว่า เจ็บมาก

เรารู้สึกว่าแบบนี่ไม่ใช่เรื่องที่จะหาได้ในนิยายจีนทั่วไป คือพระเอกเรื่องนี้มีความพึ่งพานางเอกสูงมากทั้งใน physically และ mentally และนางเอกก็แข็งแกร่งพอที่จะทำแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้ึคนอ่านรู้สึกว่าเว่ยอวิ้นนี่อ่อนมาก แต่รู้สึกว่าตัวละครนี้ก็เก่งมาก แต่ก็เจ็บเป็น ให้ความรู้สึกจับต้องได้ เวลาที่ดราม่าก็ชวนอินมากกว่าเดิม

พูดถึงตัวละครรองๆกันบ้าง

อาจจะเรียกรองไม่ได้เท่าไหร่ เพราะว่าเด่นมากเหมือนกันก็คือ กู้ฉู่เซิง

คนนี้คือเวลามองผ่านนางเอกเอง ก็เข้าใจว่าทำไมนางเอกเกลียดขนาดนั้น แต่ฉากที่กู้ฉู่เซิงคุกเข่าขอโอกาสอีกครั้งหนึ่ง เราก็รู้สึกสะเทือนใจมากๆ และในชาตินี้คนคนนี้ก็ได้ใช้ชีวิตแบบที่ชดใช้ให้กับนางเอกจริงๆ 

อีกอย่างที่เราชอบคือ เรารู้สึกว่าคาแรกเตอร์ดีไซน์แบบนี้ไม่มีทางออกมาจากปลายปากกาของนักเขียนผู้ชาย ฉากที่เว่ยอวิ้นพูดกับกู้ฉู่เซิงประมาณว่า ถ้ากู้ฉู่เซิงอยากได้ฉู่อวี๋ไม่ใช่ว่าต้องได้ ต้องครอบครอง เหมือนกันกับตัวเอง สำหรับเว่ยอวิ้นถ้าชอบก็คือชอบ ส่วนจะตัดสินใจยังไงต้องเป็นเรื่องของตัวนางเอกเอง ไม่เกี่ยวกับเว่ยอวิ้น ตรงนี้เป็นความแตกต่างของเว่ยอวิ้นและกู้ฉู่เซิงมากๆ 

เรารู้สึกว่ากู้ฉู่เซิงเป็นตัวละครที่มี ego ที่ fragile มาก มีความไม่มั่นใจในตัวเอง กลัวตัวเองด้อยกว่าคนรักอยู่ตลอดถึงได้แสดงออกมาแบบนั้น สุดท้ายก็ทำทุกอย่างพังหมด ตอนมาเริ่มชาติใหม่ ก็ยังไม่เข้าใจด้วยว่าตัวเองทำผิดที่ตรงไหน ยังคงทำแบบเดิม จนกระทั่งช่วงกลางๆเรื่องแล้วถึงได้เข้าใจอย่างจริงจัง

เว่ยอวิ้นจริงๆแล้วเป็นพระเอกที่เป็นแม่ทัพที่ไม่มีความ typical แม่ทัพเลยอะ ในขณะเดียวกันกู้ฉู่เซิงก็เป็นพระรองสไตล์บัณฑิตที่ไม่ใช่ typical บัณฑิตด้วย เหมือนสองคนนี้สลับบุคลิกกันเลย 

คู่อื่นก็มีความน่ารัก ไม่ว่าจะเป็นคู่ฮูหยินรองกับซ่งซื่อจื่อที่สุดท้ายก็รักกันได้ดี หรือคู่ฮูหยินหกกับเสิ่นโยว ที่เราประทับใจฉากที่ฮูหยินหกฝ่าหิมะแบกเสิ่นโยวมาตลอดทาง คาแรกเตอร์ฮูหยินหกกับการกระทำแบบนั้นมันแบบชวนประทับใจมากๆ

อีกคู่ที่เราประทับใจสุดๆคือคู่ขององค์หญิงใหญ่กับจ้าวเยว่ เราว่าคู่นี้สุดมาก สามารถไปมีสตอรี่ไลน์ของตัวเองสร้างเรื่องแยกได้เลยอะ คือดราม่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกก แบบโอ้ยยย ชีวิตทั้งสองคนนี้คือดราม่ามาก ไม่มีช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดอยู่เลยอะ คือกว่าฮ่องเต้จะรู้ว่าองค์หญิงใหญ่รักตัวเองจริงๆก็ในอึดใจสุดท้ายของชีวิตแล้ว ส่วนองค์หญิงใหญ่ก็ทั้งแค้นทั้งรัก รักมากๆจริงๆแต่ก็แค้นมากและไม่มีวันวางได้ลง คาแรกเตอร์จ้าวเยว่คือคลั่งรักมาก คลั่งรักมากแล้วยังดูถูกตัวเองมาก จนกระทั่งไม่เชื่อว่าอีกฝ่ายรักตัวเองจริงๆ ต่อให้บอกกี่ครั้งก็ไม่เชื่อ ...ประทับใจสุดๆ 5555555

รวมๆแล้วเราประทับใจเรื่องนี้มาก รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ดราม่าก็ขยี้ได้ดี ได้แง่ฟีลลิ่งก็ฟูมฟายได้แบบอินอะ แล้วก็พลอตเรื่องก็ไม่หลวม ถึงจะมีเว่อๆไปบ้างแต่มันก็ดีมาก ประทับใจมากค่ะ ถ้าบรรดาหนังสือของห้องสมุดก็ให้เรื่องนี้อยู่อันดับต้นๆเลยล่ะ แนะนำค่ะ!

ปล.อีกคนที่ประทับใจมากแล้วอยากให้มีบทกว่านี้คือพี่ใหญ่ ฉู่หลินหยาง ชอบตั้งแต่ตอนที่ลงโทษฉู่จิ่นอย่างเหี้ยมในตอนเด็กแล้ว เป็นพี่ชายที่รักฉู่อวี๋มากๆจริงๆ

ปล.2 ปกสวยนะ แต่งงว่าคือใคร แบบใครคือผู้ชายผมขาวอะ จ้าวเยว่หรอ แล้วปกเล่มห้าคือใคร ฮูหยินรองกับซ่งซื่อจื่อหรอ

ปล.3 ตั้งชื่อได้ดีมากกกกกก เข้ากับเว่ยอวิ้นแล้วก็ฉู่อวี๋สุดๆก็คือเป็นภูผาอิงนทีจริงๆ แล้วในเวลาเดียวกันก็เข้ากับคู่อื่นมากด้วย ชอบมากกกกกกกกกก