ข้อความที่เกิดจากการตัดข้อความบนหนังสือพิมพ์มาแปะบนกระดาษเป็นคำโกหกชัด ๆ
ผมอยากจะโยนข้อความไร้สาระที่มีไอ้บ้าสักคนที่อยากดังที่เอามาส่งให้ทางตำรวจทิ้งลงถังขยะ
ถ้าไม่ติดว่าคนอื่นอยากเก็บเอาไว้เล่นงานคนที่ส่งให้หลาบจำที่เล่นอะไรไม่เข้าเรื่องตอนจบคดี


นอกจากจดหมายตัดแปะเลียนแบบจดหมายของอาชญากรในคดีแบล็กดาห์เลียที่ถูกส่งมาแล้ว
เรายังต้องเสียเวลาไปกับโทรศัพท์ที่โทรมาแจ้งข่าวชนิดที่ฟังคำแรกก็รู้แล้วว่า พูดโกหก
หรือแม้จะไม่ได้พูดโกหก แต่ก็คิดไปเองและเชื่ออย่างสนิทใจตามทฤษฎีที่ตัวเองตั้งว่า เป็นจริง


อย่างไรก็ตาม ถ้าตัดเอาเรื่องน่ารำคาญใจเหล่านี้ออกไปให้หมด ก็ยังไม่ได้อะไรมากกว่าเดิมอยู่ดี
ณ เวลานี้ ไม่มีคำให้การของพยานคนไหนที่เป็นคำโกหก หรืออย่างน้อยก็ไม่ใช่คำโกหกที่จับไม่ได้
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย เพราะเรายังไม่เข้าใกล้ตัวผู้ต้องสงสัยเลยสักนิด


จากการสอบปากคำพยานที่อยู่ใกล้เคียงกับที่เกิดเหตุ ไม่มีใครคนไหนที่ดูมีส่วนรู้เห็นการคดีที่เกิดขึ้น
ภาพจากกล้องวงจรปิดในบริเวณสวนสาธารณะไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก เพราะจุดที่ทิ้งศพ ไม่มีกล้อง
ภาพของรถยนต์ที่ผ่านไปมาบริเวณสวนสาธารณะ ซึ่งไม่มีรั้วรอบอะไร แต่เป็นเพียงพื้นที่สีเขียวในเมือง
ไม่มีรถยนต์คันไหนที่ผิดสังเกต ทีมที่ทำงานกับภาพจากกล้องวงจรปิดยังไม่ได้อะไรเพิ่มเติมมากกว่าเดิม


ในส่วนของการวิเคราะห์ถึงตัวผู้ต้องสงสัย และการติดตามหาตัวผู้ต้องสงสัย ซึ่งพีทกับผมเป็นทีมหลัก
เราใช้เวลาไปกับการพิจารณาหาแบบแผนการปฏิบัติการ และลักษณะที่น่าจะเป็นของอาชญากร
อาชญากรที่มีความเกี่ยวข้องกับวิทยาลัยการอาชีพที่นีล แม็คเคนซีกับคอนสแตนติน่า เฮอร์สิกอสเรียน
และต้องเป็นคนที่พวกเขาไว้ใจมากพอที่จะพูดคุยหรืออยู่ด้วยตามลำพังโดยไม่คิดระแวงอะไรเลย


เรายังไม่รู้ว่า คนคนนั้นเป็นหญิงหรือชาย แม้ในตอนแรก ตามทฤษฎีของเพื่อนร่วมงานของผมส่วนใหญ่
คิดว่า คนร้ายอาจเป็นผู้ชายและอาจเป็นคนในกลุ่มรักเพศเดียวกัน แต่ทฤษฎีนั้นสั่นคลอนหลังมีศพที่สอง
คนร้ายอาจเป็นหญิงหรือชายก็ได้ ผมยังไม่อยากตัดความเป็นไปได้ออก เพียงเพราะผู้หญิงแรงน้อยกว่า
ไม่น่าขนย้ายศพคนทั้งคนได้ แต่ทั้งนีลและคอนสแตนติน่าไม่ใช่คนตัวใหญ่ ถ้าผู้หญิงคนนั้นแข็งแรงพอ
ก็อาจแบกผู้ชายตัวใหญ่กว่าได้ด้วยซ้ำไป เหมือนที่เจมม่าเคยแบกพีทที่เมาเละเทะไปขึ้นรถแท็กซี่


ผมยืนอิงขอบโต๊ะ กอดอกมองแผนภูมิ รูปภาพ แผนที่ที่แสดงความเชื่อมโยงกันด้วยหมุดและเส้นด้ายสี
พีท โดเฮอร์ตี้ยึดเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานของผม และนั่งหมุนซ้ายหมุนขวาไปมา พร้อมแทะดินสอไปด้วย


“จิตแพทย์ นักจิตวิทยา เจ้าหน้าที่ฝ่ายกิจการนักศึกษา... บาร์เทนเดอร์...”


พีทหยุดหมุนเก้าอี้ เมื่อได้ยินสิ่งที่ผมพูดออกมาแต่ละคำ แล้วลุกไปหยิบปากกาไวท์บอร์ดมาเขียน
สิ่งเหล่านั้นเอาไว้บนกระดานแบบตั้งได้ที่เอามาวางเพิ่มในออฟฟิศที่เราใช้ทำงานด้วยกันเพิ่มอีกอันหนึ่ง
จากนั้นก็ถอยหลังเดินมาอิงโต๊ะตัวเดียวกับผม ใช้มือข้างหนึ่งยันขอบโต๊ะเอาไว้ แล้วหันมามองผม


“บาร์เทนเดอร์...” เขาขมวดคิ้ว “นายแน่ใจนะ ฮัล ว่าจะรวมคนในอาชีพนี้เข้าไปด้วย”
“ถ้านายไม่เห็นด้วย นายคงจะท้วงตั้งแต่แรก แล้วไม่เขียนความเป็นไปได้นี้ลงบนกระดานหรอกจริงไหม”
ข้อสังเกตของผมทำให้เขาทำเสียงหึ แล้วยกนิ้วขึ้นมาโบกตรงหน้าผม ห้ามไม่ให้ยกตัวอย่างมาอธิบาย
ท่าทางของเขาทำให้ผมกลั้นยิ้ม เพราะเขารู้ทันว่า ผมยกตอนที่เขาเมาฟูมฟายให้เจนน่าปลอบมาพูดแน่


“ฉันรู้หรอกน่า ว่านายคิดอะไรอยู่” พีทฉีกยิ้ม เขาเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่าย ๆ และผมชอบเขาตรงนั้น
“นายอธิบายให้หัวหน้าเราดี ๆ แล้วกันว่า ทำไมถึงไปหาคนที่เข้าถึงยากับอุปกรณ์การแพทย์ได้ในผับ”
“แน่นอน” ผมหัวเราะแล้วขยิบตาให้เขาที่หัวเราะตามผมด้วย “เรามัน Partners in crime กันอยู่แล้วนี่”
เขากำหมัดยื่นมาให้ผม ผมกำหมัดข้างหนึ่งของตัวเองไปกระทบกับหมัดของเขา เป็นข้อตกลงที่เรารู้กัน


“นั่งต่อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา กลับบ้านไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเตรียมไปทะเลกันดีกว่า” พีทลุกขึ้นบิดขี้เกียจ
หยิบเอาเสื้อแจ็คเก็ตของเขาที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ของผมออกพาดแขนของเขา แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ในขณะที่ Partner in Crime ของนายอย่างฉันไปหาอะไรกิน นายก็ไปลา Partner ของนายที่บ้านซะ”


“เดี๋ยวก่อน พีท... ลีโอกับฉันยัง...” ผมพูดไม่ทันจบประโยค คู่หูของผมก็กลอกตา ทำเสียงปรามให้หยุด
“นายโกหกคนอื่นได้ แต่อย่าโกหกตัวเอง ฮัล” เสียงของพีทจริงจังกว่าทุกครั้ง จนผมต้องหยุดฟังที่เขาพูด
“ฉันเห็นสายตาของนายที่มองลีโอ แล้วก็สายตาลีโอที่มองนาย สายตาของคนรักกันมันไม่โกหกหรอก”


“ถ้านายไม่อยากจะมาร้องไห้ฟูมฟายกับเจนน่าที่บาร์ ก็อย่าทำแบบฉันตอนที่ทุกอย่างสายไปแล้ว รู้ไหม”
คำพูดของเขาทำให้ผมได้แต่นิ่งเงียบ ในขณะที่เขายื่นมือออกมาตบต้นแขนของผมเบา ๆ อย่างเข้าใจ
“ขอบใจ พีท” ผมเอ่ยกับคู่หูที่เป็นตำรวจไอริชคาทอลิกที่ไม่เคยมองว่าการรักเพศเดียวกันเป็นเรื่องผิด
เขายิ้ม ก่อนโบกมือลา พร้อมบอกว่า พบกันพรุ่งนี้ตามเวลานัด ในขณะที่ผมเก็บของตัวเองเพื่อกลับบ้าน


ระหว่างเก็บข้าวของและเอกสารที่สามารถนำไปศึกษาต่อที่บ้านได้ จนกระทั่งเดินออกไปถึงที่จอดรถ
ผมอดคิดถึงสิ่งที่พีท โดเฮอร์ตี้พูดกับผมเมื่อครู่ที่ผ่านมาไม่ได้... ความสัมพันธ์ของลีโอกับผมก็เรื่องหนึ่ง
แต่ยังมีเรื่องที่สะกิดใจผมเป็นพิเศษ และทำให้ผมอยากคุยเรื่องนี้กับลีโอก่อนที่เราจะไม่ได้พบกันพักใหญ่


หลังจากตรวจสอบสถานที่พบศพของคอนสแตนติน่าเมื่อเช้าวานนี้ และเดินออกมาพูดคุยกันด้านนอก
ผมรู้สึกว่า มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองผมอยู่... มันไม่ใช่สายตาของพีท ของลีโอ หรือของใครที่ผมรู้จัก



ผมแค่อยากแน่ใจว่า สายตาคู่นั้นไม่ใช่ของ ดร. เฟรเดอริก เครชเมอร์ จิตแพทย์ของเขาที่บังเอิญอยู่ที่นั่น



13. Lullaby

ผมเอนหลังลงบนที่นอน พยายามบอกตัวเองให้หยุดคิด และปล่อยความรู้สึกไปกับสัมผัสของคนตรงหน้า
หนวดเคราของลีโอยังคงให้ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ผมยังไม่ชินเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะนั่นคือเขา
ผมเผลอกลั้นหายใจ เมื่อปลายจมูกและริมฝีปากของเขาลากผ่านอกของผมและเลื่อนต่ำลงไปเรื่อย ๆ
ถึงเราจะมีอะไรกันมาหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน และผมรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง


ไม่เหมือนครั้งแรก เขาอาจขัดเขินแต่ยังคงชัดเจนในความต้องการที่เขาใช้ร่างกายเอ่ยแทนคำพูด
ในครั้งนี้ เขากล้าทำในสิ่งที่ผมเคยทำให้  ทว่าผมรู้สึกถึงความกดดันมากกว่า
ผมสัมผัสได้ถึงความตึงเครียดที่เขาพยายามซ่อนมันเอาไว้