14. Christmas


“ถ้าได้ตัวผู้ต้องสงสัยก่อนคริสต์มาสก็ดีสิ” พีทพึมพำระหว่างที่เราขับรถเข้าเขตไบรตัน
เป็นธรรมเนียมปกติที่พีทจะต้องกลับบ้านที่เมโย เพื่อเจอกับครอบครัวใหญ่มหาศาลของเขา
ส่วนผมเลือกที่จะทำงานในช่วงวันหยุดคริสต์มาส และไปฉลองปีใหม่สองคนกับแม่ที่แมนเชสเตอร์
สไกป์คุยกับพ่อนิดหน่อย เพราะช่วงฤดูใบไม้ผลิ เป็นช่วงที่ทุกคนรู้ว่า ผมจะลางานกลับไปเยี่ยมพ่อ


พ่อกับแม่ไม่ได้หย่ากันเพราะเกลียดกัน แต่เพราะมีอะไรหลายอย่างที่เข้ากันไม่ได้เมื่อต้องอยู่ด้วยกัน
พวกท่านตัดสินใจหย่าตอนที่ผมอายุ 12 พ่อแต่งงานใหม่กับภรรยาชาวญี่ปุ่น แต่เรายังคงติดต่อกันอยู่
เป็นเรื่องน่าทึ่งอยู่ไม่น้อยที่พ่อกับแม่ที่อยู่กันคนละทวีปต่างมีส่วนหล่อหลอมให้ผมเป็นอย่างทุกวันนี้
ไม่ใช่เรื่องที่ผมชอบคนเพศเดียวกัน แต่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับหน้าที่การงานที่ผมทำ


“ฉันก็ว่าอย่างงั้น” ผมตอบ “แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่า เราจะได้ตัวไอ้หมอนั่นมาเร็วแค่ไหน”


พีทที่เปิดขวดน้ำดื่มที่เสียบไว้กับช่องข้างประตูรถขึ้นมาดื่มตามกาแฟที่เพิ่งหมดหันขวับมามองผม
“นายบอกว่า ‘ไอ้หมอนั่น’ งั้นเหรอ” เขาทวนสิ่งที่ผมพูด “ตกลงว่า นายรู้แล้วว่า มันเป็นผู้ชาย”


“ยังไม่รู้หรอก แต่คิดว่ามันน่าจะเป็นผู้ชาย” ผมตอบ ชะลอรถลงให้คนข้ามตรงทางม้าลาย
“อาชญากรที่เป็นผู้ชาย ส่วนใหญ่ชอบเล่นบทพระเจ้า บทของคนที่มีอำนาจ และควบคุมคนอื่น”


พฤติกรรมของคนร้ายที่ควบคุมและจัดวางศพให้อยู่ในภาพที่ตนเองต้องการจะให้เป็น
มีแนวโน้มที่จะเป็นการเล่นบทของพระเจ้าหรือผู้ควบคุมเพื่อตอบสนองความพึงพอใจของตัวเอง
ไม่ว่าความพึงพอใจทางเพศ ความพึงพอใจด้านอำนาจ หรืออะไรก็ตามแต่ ที่ทำให้มันลงมือฆ่าคน


“สิ่งที่มันทำกับศพของเหยื่อทั้งสองราย โดยเฉพาะรายของคอนสแตนติน่า คือ การบังคับให้ยิ้ม
จากนั้นก็จัดท่าให้สองคนนี้อยู่ในสภาพเหมือนนอนหลับทั้งที่สับร่างกายของพวกเขาเป็นสองท่อน”
พีทหมุนขวดน้ำในมือไปมาอย่างครุ่นคิด ก่อนพยักหน้าแสดงท่าทีว่า ตามสิ่งที่ผมคิดและพูดกับเขาทัน


“ฉันคิดว่าคนร้ายของเรา ทำเหมือนกันว่า ต้องการให้เหยื่อของตัวเองมีความสุขก่อนที่จะฆ่าพวกเขา
นั่นแสดงให้เห็นว่า มันมีความคิดว่า ตัวเองยิ่งใหญ่กว่าเหยื่อ สิ่งที่ทำเป็นการให้ความเมตตากับเหยื่อ”


“เหมือนทำให้นอนหลับฝันดี แล้วก็สับตัวให้ขาดเป็นสองท่อน ให้อยู่กับความฝันตลอดกาลงั้นเหรอ”
น้ำเสียงของคู่หูผมแสดงความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง “มันคิดว่ามันเป็นพระเจ้าหรือผู้นำทางหรือไง”


“นั่นละ สิ่งที่มันอาจกำลังคิดอยู่” ผมตอบ มือของผมกำพวงมาลัยรถแน่น เมื่อเราเริ่มเข้าเขตเมือง
“มันคิดว่า มันกำลังช่วยคนต่างชาติที่น่าสงสารเหล่านี้ให้พ้นจากความทุกข์ และมีความสุขกับสิ่งที่มันทำ”
“เพราะฉะนั้น นายหมายความว่า คนร้ายที่เราต้องการตัวอาจเป็นผู้ชายผิวขาว อายุเกินสามสิบ” พีทว่า
“เนื่องจากมันมองว่าตัวเองยิ่งใหญ่กว่า หรือมีสามารถช่วยเหลือเหยื่อที่เป็นต่างชาติและเด็กกว่า”


“ใช่ ฉันคิดว่าอย่างนั้น” ผมตอบ “ผู้ชายผิวขาวที่มียานพาหนะเป็นของตัวเอง มีบ้านเป็นของตัวเอง
มีสถานะที่ทำให้เข้าถึงคนอื่นได้โดยที่คนนั้นไม่ระแวง มีความรู้ด้านการแพทย์ มีความรู้ด้านจิตวิทยา”

ผลการชันสูตรที่ลีโอส่งให้เรา ถึงจะมีเลือดจำนวนน้อยมาก แต่จากการส่งเนื้อเยื่อและเส้นผมไปตรวจ
พบร่องรอยของการใช้สาร GHB ซึ่งไม่แพร่หลายในอังกฤษ เป็นสารออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทในบัญชี 2
ซึ่งหมายความว่า แพทย์ต้องเป็นผู้สั่งจ่ายและควรจะต้องใช้ในปริมาณที่น้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ด้วย
นั่นทำให้เราคิดว่า คนร้ายอยู่ในกลุ่มที่เข้าถึงยาที่ต้องมีใบสั่งจากแพทย์ได้ แต่ในความเป็นจริงแล้ว
จีเอชบี ซึ่งมีชื่อเล่นว่า ‘ยาเสียตัว’ ที่มักใช้กันในงานปาร์ตี้ในสหรัฐ อาจสั่งได้ทางอินเทอร์เน็ตด้วยซ้ำ
เพราะฉะนั้น ความเป็นไปได้ในการเข้าถึงยาพวกนี้ อาจไม่ยากเย็นเกินไป แต่ก็ต้องอาศัยความรู้อยู่ดี


มันให้เหยื่อเสพจีเอชบี ทำให้อยู่ในสภาพหมดสติ ทำให้เสียเลือดจนตาย และสับร่างเป็นสองท่อน
เห็นได้ชัดว่า มันไม่ต้องการให้เหยื่อได้รับความทุกข์ทรมานระหว่างที่มันฆ่า แต่การเปลื้องผ้าเหยื่อ
หั่นร่างออกเป็นสองท่อน เป็นการกระทำที่แสดงถึงความรุนแรง และอาจดูขัดแย้งกันกับสิ่งแรก


“แต่ฉันยังไม่เข้าใจเหตุผลว่า ทำไมมันต้องหั่นศพออกเป็นสองท่อนแล้วเอามาทิ้งไว้แบบนั้นด้วย”
ผมส่ายหน้าอย่างจนปัญญากับข้อสังเกตของคู่หู “ฉันก็ยังนึกไม่ออก แต่เป็นไปได้ว่า
การหั่นศพออกเป็นสองท่อนอย่างนั้นสนองความต้องการอะไรของมันสักอย่างหนึ่งก็ได้”


พีทมองผมแล้วถอนใจเฮือก “ถ้ายังไม่ได้ตัวมัน หวังว่าคริสต์มาสนี้ มันจะหันไปสับไก่งวงแทนคนสักพัก”
ผมยิ้มกับความพยายามที่จะยิงมุกของเขาเพื่อให้บรรยากาศและสถานการณ์ของเราตอนนี้ดีขึ้น
“ก่อนที่นายกับฉันจะได้กลับบ้านไปเฉือนไก่งวงเหมือนกับไอ้ฆาตกรนั่น นายลองค้นคดีเก่าดูซิ
ว่ามีคดีฆ่าหั่นศพ หรือมีการพบศพถูกหั่นออกเป็นชิ้น ๆ ย้อนหลังไปในช่วงยี่สิบหรือสามสิบปีนี้บ้าง”



15. มีดทำครัว

“มีอะไรที่ผมพอจะช่วยได้บ้าง คุณตำรวจ”