คนที่พบศพของ ‘เธอ’ เป็นคนแรก เป็นชายวัยเกษียณที่พาสุนัขออกมาเดินเล่นตั้งแต่เช้าตรู่
และตั้งใจจะเอาจดหมายตอบรับนิตยสารมาหย่อนลงในตู้ไปรษณีย์ระหว่างนั้นด้วย
ขณะที่พาสุนัขเดินผ่านสวนสาธารณะ มันมีท่าทางแปลก ๆ ทำจมูดฟุดฟิดเหมือนพบอะไรบางอย่าง
จากนั้นมันก็ลากพาเอาชายสูงวัยให้วิ่งตามสายจูงไปยังมุมหนึ่งใกล้กับพุ่มไม้ของสวนสาธารณะ
และเป็นบริเวณนั้นเอง ที่เขาได้พบศพเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่ลำตัวขาดออกเป็นสองท่อน


เรายังไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร เรายังไม่รู้ว่าก่อนตายเธอมาจากไหน และใครเป็นคนฆ่าเธอ
ข้อสันนิษฐานที่ตั้งกันไว้คราวแรก ในเรื่องที่ว่าอาชญากรอาจเป็นกลุ่มคนรักเพศเดียวกันอาจต้องเปลี่ยน
เธอเป็นเหยื่อที่มีความแตกต่างจากนีลหลายประการ แต่ก็มีจุดร่วมอะไรบางอย่างที่เหมือนกันอยู่ด้วย


เธอเป็นผู้หญิงผิวขาว อายุยี่สิบต้น ๆ ตัวเล็ก ผอมบาง ผมสีน้ำตาล มีลักษณะคล้ายคนยุโรปตะวันออก
บนร่างกายที่ถูกตัดออกเป็นสองท่อน ไม่มีร่องรอยของการถูกทำร้าย ร่างกายสะอาดไร้คราบเลือด
อวัยวะภายใน โดยเฉพาะส่วนที่อยู่ในช่องท้องของเธอยังอยู่ครบเท่าที่สังเกตด้วยสายตา ณ ที่เกิดเหตุ
และถูกจัดวางเอาไว้อย่างดี แต่สิ่งที่ทำให้ใครหลายคนเห็นแล้วต้องผงะหรือเบือนหน้าหนีแต่แรกเห็น
และทำให้ศพของเธอดูแตกต่างจากศพของนีลอย่างมาก แต่ไปคล้ายกับศพของ ‘แบล็คดาห์เลีย’ ตัวจริง
คือ บาดแผลถูกเฉือนจากมุมปาก ผ่านแก้มเป็นแนวยาวขึ้นไปจรดใบหูทั้งสองข้าง เหมือนกำลังแสยะยิ้ม


สำหรับผม ภาพของเธอชวนให้ผมนึกถึงเรื่องผีญี่ปุ่นที่เรียกกันว่า ‘คุจิซาเกะ อนนะ’ หรือ ‘สาวปากฉีก’
หรือแผลเป็นที่พาดอยู่บนแก้มของโจ๊กเกอร์ที่แสดงโดยฮีธ เลดเจอร์ในหนังเรื่อง The Dark Knight


“Glasgow Smile” ลีโอเอ่ย 

รอยยิ้มแบบกลาสโกว์ เขาไม่ได้หมายความถึงยิ้มที่เกิดจากการขยับกล้ามเนื้อ
แต่เป็นศัพท์ที่ใช้เรียก การใช้ของมีคมเฉือนมุมปากไปจรดหูในแนวเฉียงขึ้นฝากแผลยาวเหมือนรอยยิ้ม
ซึ่งเป็นวิธีที่แก๊งข้างถนนในกลาสโกว์ สก็อตแลนด์ยุค 1920-1930s ใช้ทำร้ายคู่อริหรือเหยื่อที่ผ่านมา
บางครั้งก็เรียกว่า Chelsea Smile ตามสถานที่ที่เกิดเหตุลักษณะนี้ขึ้น และการทำร้ายร่างกายกันแบบนี้
ก็เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้งในอังกฤษ โดยเฉพาะในการทะเลาะวิวาท มีการแจ้งความกรณีนี้มาทุกปี ไม่เคยขาด


คำว่า ‘รอยยิ้มแบบกลาสโกว์’ สะกิดใจผมอย่างบอกไม่ถูก และทำให้ผมนึกถึงสภาพศพของนีลขึ้นมาอีก


ใบหน้าไร้ชีวิตของนีล แมคเคนซี่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเปี่ยมด้วยความสุขและความพึงพอใจที่ตกค้าง
ดวงตาที่หรี่เปิดแต่สงบนิ่งกับรอยยิ้มของเขา ดึงดูดและติดตรึงอยู่ในความทรงจำของผมมาจนถึงวันนี้
ใบหน้าของหญิงสาวไร้ชื่อตรงหน้าผมต่างออกไป 

ดวงตาของเธอเบิกกว้างและให้ความรู้สึกไม่สงบสุขแม้แต่น้อย
นี่หรือเปล่า... คือ สาเหตุที่ทำให้ฆาตกรที่ฆ่าเธอลงมือเฉือนมุมปากทั้งสองข้างของเธอให้เป็นรอยยิ้ม


มันต้องการให้เหยื่อของตัวเองยิ้มหลังจากตายแล้วไปทำไม... 

10. Crimson

เช่นเดียวกับนีล แมคเคนซี เราพบเอกสารที่ระบุตัวตนของเธออยู่ในถังขยะไม่ห่างจากที่พบศพนัก
พีท โดเฮอร์ตี้โทรศัพท์มาบอกผม หลังจากลีโอ คิงสลีย์นำศพของเธอกลับไปที่ห้องชันสูตรได้ 3-4 ชั่วโมง


ผู้ตายคือ คอนสแตนติน่า ฮาร์สิกอส อายุ 23 ปี สัญชาติไซปรัส เป็นพนักงานของสตูดิโอโฆษณาแห่งหนึ่ง
ในกระเป๋าสะพายสีเลือดหมูของเธอมีเครื่องสำอาง ร่มพับ ของจุกจิกแบบผู้หญิง และเอกสารจำนวนหนึ่ง
สิ่งที่น่าสนใจ คือ จดหมายอนุมัติการขอขยายการพำนักในสหราชอาณาจักรต่อจากกระทรวงมหาดไทย
เธอกำลังจะศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย หลังสำเร็จการศึกษาในระดับวิชาชีพและทำงานมาพักใหญ่


ในกระเป๋าสตางค์ของเธอมีภาพถ่ายของเธอกับชายหญิงสูงอายุ และภาพของเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง
ตำแหน่งมือของชายหนุ่มในภาพที่กุมอยู่บนต้นแขนของเธอ ศีรษะของเธอที่เอนอิงกับไหล่ของเขา
รอยยิ้มและแววตาเป็นประกายของทั้งคู่ที่มองมายังกล้องบ่งบอกสถานะความสัมพันธ์ของพวกเธอได้ดี
สิ่งที่ย้ำความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของพวกเธอได้ชัดเจนยิ่งกว่า คือ แหวนหมั้นที่พวกเขาสวมใส่และชูมือคู่กัน


แหวนที่เธอสวมอยู่ในรูป คือ แหวนที่สวมติดนิ้วเธออยู่ตอนพบศพ 

นั่นคือความแตกต่างอีกประการของศพแรกกับศพที่สอง แต่ผมมองเห็นความเชื่อมโยงอะไรบางอย่าง
ไม่จำเป็นต้องอาศัยศพที่สามเพื่อที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติมอีก เพราะเพียงเท่านี้ ก็มากเกินพอสำหรับเราแล้ว


ผมกลับมาที่สำนักงาน เรามีประชุมกันอีก ในคราวนี้ มีเป้าหมายและคนที่ต้องเฝ้าระวังเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ผู้ต้องสงสัยที่ยังไม่สามารถระบุตัวได้ ไม่น่าจะใช่คนในกลุ่มรักเพศเดียวกันอีกต่อไปแล้ว
แต่ข้อสันนิษฐานว่าเป็นผู้มีความรู้ทางการแพทย์ สามารถเข้าถึงยา และอุปกรณ์ทางการแพทย์ยังคงเดิม
พื้นที่ในการลงมือของบุคคลดังกล่าว อาจอยู่ในเขตลอนดอน หรือไบรตันและโฮฟ หรือเมืองใกล้เคียง
และมีความเป็นไปได้มากว่าคนคนนี้เกี่ยวข้องกับวิทยาลัยการอาชีพที่นีลเรียนและคอนสแตนติน่าจบมา


นีลกำลังเรียนภาคสมทบด้านอาหาร ขณะที่คอนสแตนติน่าได้ประกาศนียบัตรด้านคอมพิวเตอร์กราฟิก
คอนสแตนติน่าจบก่อนนีลจะเข้าศึกษาหนึ่งปี นั่นหมายความว่า พวกเขาอาจไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย
แต่จุดที่เหมือนกันของคนทั้งสอง คือ นีลกับคอนสแตนติน่ามีลักษณะของคนต่างชาติด้วยกันทั้งคู่
นั่นเป็นเรื่องใหญ่พอสมควร เพราะการให้ข่าวออกไปว่า เป้าหมายของฆาตกรรายนี้มักเป็นคนต่างชาติ
เป็นเรื่องที่อ่อนไหวและอาจกระทบกระเทือนกับนักเรียน นักศึกษา หรือคนต่างชาติที่เข้ามาทำงาน


คำถามที่อยู่ในใจของผมก็คือ ใครเป็นคนที่สามารถเข้าถึงและทำให้ทั้งนีลและคอนสแตนติน่าไว้วางใจ
นอกจากสิ่งที่เราค้นพบเพิ่มเติมจากเธอ และหวังว่าจะได้ข้อมูลเพิ่มเติมในอนาคตอันใกล้จะหยุดมันได้ทัน
ก่อนที่จะมีเหยื่อรายที่สาม หรือสี่ หรือกว่านั้นตามมา แต่ผมเชื่อว่า เราจะหยุดมันได้ก่อนมีคนตายเพิ่มขึ้น


“ฉันคิดว่า เธออาจลังเลกับการแต่งงาน” ลีโอบอก ระหว่างที่เรานั่งอยู่ด้วยกันในห้องนั่งเล่น
ผมกดรีโมตเครื่องเล่นดีวีดีให้หยุด ภาพของลูซิลล์ ชาร์ปที่ประจันหน้ากับผีที่มีมีดสับหัวค้างอยู่บนจอ
ความจริงแล้ว ผมควรจะกลับไปนอนที่บ้านของตัวเอง แต่ผมกลับเปลี่ยนใจไปหาเขาในนาทีสุดท้าย
คราวนี้ นอกจากเสื้อกันหนาว แปรงสีฟัน และมีดโกนหนวด ผมยืมชุดนอนเขามาใส่เพิ่มอีกรายการด้วย


“ทำไมคุณคิดแบบนั้น” ผมมองหน้าเขา นึกถึงแหวนแต่งงานที่สวมอยู่บนนิ้วของศพหญิงสาวชาวไซปรัส
“บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอมีรอยแหวนและรอยเล็บข่วน และบนแหวนมีสีของยาทาเล็บติดอยู่” ลีโอบอก
ตามปกติ แพทย์นิติเวชมีหน้าที่เพียงแค่สรุปสาเหตุการตาย แต่เราคุยกันนอกรอบอย่างเพื่อนร่วมงาน


“ไม่ใช่ร่องรอยที่เกิดเพราะคนร้ายพยายามถอดแหวนของเธอออกแน่นะ” ผมอยากแน่ใจ
“ฉันคิดว่าไม่น่าใช่ ในเมื่อทุกส่วนของร่างกายของพวกเขาแทบไม่มีรอยแผลอะไรเลย” ลีโอตอบเรียบ ๆ
จากการทำงานด้วยกันมานานพอสมควร ผมรู้ว่าเขาเข้าใจจุดประสงค์ที่ผมถามคำถามดังกล่าวกับเขาดี
“ไม่เหมือนนีล เธอทำงานคอมพิวเตอร์กราฟิก ไม่จำเป็นต้องถอดแหวนเวลาทำงานของตัวเอง” เขาบอก
“ลักษณะร่องรอยบนนิ้วของเธอ เหมือนคนที่หมุนแหวนที่ตัวเองสวมไปมา และถ้าผมรู้จักผู้หญิงดีพอ
คนที่เผลอตัวเอามือจับหรือหมุนแหวนทั้งที่ยาทาเล็บยังไม่แห้ง ก็คงใจลอยไม่รู้ตัวหรือมีเหตุอะไรให้ทำ”


ใจหนึ่ง ผมอยากจะกระเซ้าอยู่เหมือนกันว่า เขาดูจะรู้จักนิสัยของผู้หญิงดี แต่แววตาและสีหน้าของเขา
และกิริยาที่เขาเผลอตัวใช้มือขวาจับที่นิ้วนางข้างซ้าย เหมือนกำลังนึกถึงสิ่งที่อดีตภรรยาทำให้เห็น
ทำให้ผมกลืนเก็บคำพูดเหล่านั้นเอาไว้ และไม่สามารถคิดคำพูดใดที่จะช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นได้เลย


“ก่อนจะขอให้ผมหย่ากับเธอ แครอลมักจะนั่งเหม่อและหมุนแหวนแต่งงานบ่อย ๆ แต่ผมไม่เคยเข้าใจ”


ดูเหมือนสิ่งที่ค้นพบจากคอนสแตนติน่าจะทำให้ความทรงจำเกี่ยวกับชีวิตคู่ที่ล้มเหลวของเขาหวนคืน
ผมรู้ว่าลมหายใจของตัวเองเริ่มติดขัดเพราะสิ่งที่ได้ยินจากปากของเขา แต่ตัดสินใจปล่อยให้เขาพูด
ผมรู้ว่า เขาต้องการระบายสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจออกมา และมองเห็นผมเป็นคนเดียวที่จะยอมรับฟัง
หลายปีมาแล้ว ที่เขาต้องกลับมาใช้ชีวิตลำพัง แต่ระยะเวลานั้นก็ยังน้อยกว่าช่วงเวลาที่เขาใช้ชีวิตคู่
ผมรับรู้ถึงความเครียดและกังวลที่เขาต้องแบกรับ และสภาพจิตใจที่ย่ำแย่จนต้องพึ่งพาจิตแพทย์
ถึงเขาจะทำงานได้เป็นปกติ แต่ก็ต้องการการดูแลด้านจิตใจอย่างที่เพื่อนคนอื่นหรือผมช่วยไม่ได้
และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเดินทางไปหาเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์ที่เขาไว้วางใจที่ไบรตันเดือนละครั้ง

ผมยื่นมือออกไปประคองใบหน้าของลีโอเอาไว้ จูบเขา และโอบกอดเขาเอาไว้เพื่อปลอบใจอย่างเงียบ ๆ
เช่นเดียวกับในครั้งที่เขาโอบกอดผมเอาไว้เพื่อปลอบใจ ณ ที่แห่งนี้ และในเวลาเช่นนี้ด้วยเช่นกัน

To be continued >>> Day 10: Diary