มันจะมีโลกจริงๆตรงหน้านี้
กับโลกในหัวที่หล่อเลี้ยงวิญญาณไปวันๆ
โลกจริงมันก็จะห่วยๆหน่อย
จริงๆถ้ามองกลางๆมันก็ไม่ถึงกับห่วย
แต่มันก็จะกากๆหน่อย
โวย
เอาเป็นว่ามันก็คือชีวิตจริง ที่เราก็ใช้มันไปวันๆ
ตื่นเช้า ทำงาน ก๊อกๆแก๊กๆ เมาท์มอย เลิกงาน
ไถมือถือ นอน ตื่นเช้า ทำงาน วนลูปไป
แบบที่เผลอๆก็จะครึ่งปี
แม่ง กากจริงๆ
รูปซะละมุน เบรคอารมณ์สุด
คิดถึงสมัยที่เอ็นจอยกับการถ่ายรูป
ถ่ายนกถ่ายไม้ ถ่ายดินถ่ายหญ้าอะไรก็แฮปปี้
สมัยนั้น แค่มือถือก็ได้รูปที่พอใจละ
สวยในแบบที่ตัวเองชอบ
ทุกวันนี้ ฟังก์ชันกล้องถ่ายรูปของมือถือนี่
เอาไว้ถ่ายเพื่อเซฟข้อมูลตามสไตล์คนขี้เกียจมากกว่า
จะหยิบมาถ่ายวิวถ่ายอะไรที่ตั้งใจสักอย่างนี่ นานทีปีหน
ฟิลเตอร์ในตาเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว
เรายังฝันถึงความรักดีๆ
ความรักที่จะอยู่กับเราไปนานๆ
หรือจะความรักที่มาโฉบๆ
แต่ทิ้งคราบความทรงจำสุดแสนประทับจิต
อะไรก็ได้
เรายังคิดว่าเราจะเจอเข้าสักวัน
เหมือนที่เรารอให้ตัวเองกลับมาอินกับอะไรหลายๆอย่างที่เราไม่อินแล้ว
หรือเราอินแต่เราไม่ได้ทำแล้ว
เออช่างเถอะ
มันไร้สาระ
แต่เรายังรอสาวในฝัน
คนที่เราสร้างขึ้นมาในโลกในหัวของเรา
เพ้อเจ้อไปว่าจะเดินเจอเค้าที่ไหนที่หนึ่ง
ในโลกจริงแสนจริงนี้
เอ้า ได้เวลา
หลับตา แล้วจินตนาการซะ.
+ มีรีแอคชั่นกันได้นะ เผื่อใครอยากเม้นอะไรแต่ไม่กล้า
จะบอกว่าอยากอ่าน นะจ๊ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in