Movie Review

“Letters to Juliet

สะดุดเลิฟ...ที่เมืองรัก”

                นี่จะเป็นรีวิวเบาๆสบายๆ สมกับอารมณ์ของเรื่อง Letters to Juliet (2010) หนึ่งในหนังรักโรแมนติกดราม่าที่เราเคยเปิดดูครั้งนึงแล้วแต่ปรากฏว่าดูไม่จบ เน็ตกาก orz ครั้งนี้เลยกลับไปดูอีกครั้งก็ยังตะลึงในความสวยน่ารักของนางเอก Amanda Seyfried ในบท Sophie อยู่เหมือนเดิม ส่วนพระเอกของเรา Christopher Egan ในบทหนุ่มอังกฤษ Charlie ก็ดูหล่อขึ้นกว่าครั้งล่าสุดที่ดูนะ? ฮืออออ เอาเป็นว่าในที่สุดก็ได้ดูจนจบสักที!

เรื่องย่อ

                Sophie สาวสวยจากนิวยอร์ก และ Victor คู่หมั้นหนุ่มของเธอ เดินทางไปเมืองเวโรนา ประเทศอิตาลี เพื่อศึกษางานด้านอาหาร นำมาปรับปรุงภัตตาคารของ Victor เอง ระหว่างที่คนรักทุ่มเทเวลาให้กับงาน Sophie ก็คลุกคลีอยู่ที่ ‘บ้านของจูเลียต’ สถานที่ท่องเที่ยวชื่อดังที่สาวๆนิยมมาฝากจดหมายรักไว้ รอให้กลุ่มผู้เรียกตัวเองว่า ‘จูเลียต’ เขียนจดหมายตอบ ตอนนั้นเองที่เธอได้พบ Claire เจ้าของจดหมายเมื่อ 50 ปีที่แล้ว พร้อมกับ Charlie หลานชายปากร้ายเจ้าอารมณ์ของเธอ ทั้งสามออกตามหาตัว Lorenzos Bartolini ผู้ที่ Claire เขียนจดหมายถึง เพื่อทำให้ความฝันของ Claire เป็นจริง

ตัวละคร (สปอยล์)

                เรารู้สึกว่านางเอกของเราทำหน้านิ่วคิ้วขมวดบ่อยจัง(?) แต่การแสดงเธอก็ไม่ได้มีที่ตำหนิอะไร ส่วนพระเอกแรกๆนิสัยชวนหงุดหงิดมาก เป็นเราซัดไปป้าบใหญ่แล้ว แต่หลังๆหวานเลี่ยนโรแมนติกขึ้นมาซะอย่างนั้น จุดนี้ทำให้เรารู้สึกว่าตัวละครไม่มีพัฒนาการและไม่น่าเชื่อถือ เมื่อ Claire เจอกับ Lorenzos ตัวจริง ก็ใช้เวลาไม่นานในการตัดสินใจอยู่ร่วมกัน มันดูปุบปับและง่ายไปหน่อย อีกทั้งความรักที่เกิดขึ้นระหว่าง Sophie กับ Charlie ก็ง่ายยิ่งกว่า ผูกพันลึกซึ้งในไม่กี่ซีน แม้แต่ฉากกุ๊กกิ๊กตามมาตรฐานนิยายรักยังถือว่าน้อย ปูเรื่องได้ไม่ค่อยสมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ เทียบกันแล้วการกลับมาตามหารักแท้ของ Claire จะยังสมเหตุสมผลและเป็นไปได้มากกว่าคู่หลักเสียอีก

                โดยรวมแล้ว นิสัยตัวละครก็งั้นๆ ตื้นเขิน เดาได้ ชวนให้นึกถึงคำว่า Melodrama ขึ้นมาทันที

พล็อต (สปอยล์)

                อยากใช้คำว่าสำเร็จรูปมากๆเลย…รู้สึกว่าภาพยนตร์ทั่วไปก็ผูกเรื่องประมาณนี้แหละ แต่มองอีกแง่ก็ไม่ซับซ้อน ดูง่าย เบาสมอง เหมาะสำหรับคนที่อยากผ่อนคลายอย่างแท้จริง และยังเร้าอารมณ์จนเราน้ำตาแตกในฉากกลางๆเรื่อง ที่ Claire ได้เจอ Lorenzos ของตัวเอง ฉากนั้นนักแสดงถ่ายทอดอารมณ์ได้ยอดเยี่ยมมากจนเราเข้าถึงความรักที่ไม่เคยจากไปไหนของทั้งสองได้ ประทับใจและตื้นตันแปลกๆ ที่จริงแล้วถ้าเอาความโรแมนติกอย่างเดียวหนังก็ตีโจทย์แตก และยังแฝงประเด็นมุมมองความรักของคนต่างวัย และการสูญเสียไว้ดีพอสมควร

                เราชอบประโยคที่ Claire สอนหลานชายมาก เมื่อ Charlie กล่าวหาว่าการที่แม่ทิ้ง Sophie ไปนั้น มัน ‘แตกต่าง’ จากการที่พ่อแม่เขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต

                “You're right. But she chose to leave Sophie, you always know that you parents loved you”

                ก็จริงเหมือนกันนะ เราไม่อาจรู้ได้เลยว่าระหว่างการสูญเสียที่ไม่ได้ตั้งใจ กับการสูญเสียเพราะความตั้งใจ ทางใดเจ็บปวดกว่า แท้จริงแล้วมันก็แค่ความเจ็บปวดคนละรูปแบบหรือเปล่า แต่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้ในใจไม่ต่างกัน

                สุดท้ายฉากจบของเรื่อง ก็ยังไม่เกินความคาดหมายเราเท่าไหร่ อาจเพราะเรื่องนี้คลี่คลายปมง่ายและไว ไม่ต้องเสียเวลาลุ้น แต่ก็แอบชอบฉากบอกรักที่ทำล้อเรื่องโรมิโอกับจูเลียตอยู่เหมือนกัน รู้สึกว่าหนังให้เครดิตเชคสเปียร์ค่อนข้างดีเลย หยิบยกกลอนเขามาประกอบด้วย 

ฉาก

                สิ่งที่ให้ 10/10 คือความสวยงามของสถานที่และมุมกล้อง เมืองเวโรนา เมืองซีอานา ทั้งสองเมืองมีเสน่ห์ที่แตกต่างกัน เมืองเวโรนาจะดู Antique กว่า ในขณะที่หนังนำเสนอซีอานาในมุมมองของชนบท ทุ่งกว้างๆ หุบเขาเรียงสลับ ท้องฟ้าสีสันสดใส ตัวประกอบก็เป็นชาวอิตาลี นิสัยโคตรอิตาลี๊อิตาลี พูดอิตาเลียนบ่อย อังกฤษก็สำเนียงอิตาเลียน แม้แต่ซาวน์แทรกก็เป็นเพลงอิตาเลียนจริงๆ เรียกได้ว่าหนังเรื่องนี้ใช้โปรโมทประเทศอิตาลีได้เลย (และได้ข่าวมาว่าประสบความสำเร็จ หลังจากหนังฉาย บ้านของจูเลียต ก็ได้รับความนิยมถล่มทลาย)

                เรารู้สึกว่าผู้หญิงที่รักหนังโรแมนติกน่าจะชอบเรื่องนี้ เพราะภาพ แสง สี มีความพิถีพิถัน กระตุ้นความอยากไปสัมผัส และด้วยความที่เรียนภาษาอิตาเลียนงูๆปลาๆมา ก็เลยตื่นเต้นเวลาใครก็ตามพูดภาษานี้ อารมณ์แบบ กรี๊ดดดดดด ฟังออกด้วยอะ ล้องห้ายยยยย orz

ภาพรวม

                หนังพล็อตอ่อน ปมหลวม แต่ดูง่ายสบายสมอง ไม่ต้องคิด ไม่ต้องเครียด แค่ปล่อยอารมณ์ไปตามเนื้อเรื่อง รวมๆแล้วก็สอนหรือให้แง่คิดเรามาบ้างเหมือนกันตามสไตล์หนังรัก คงไม่บอกว่าเป็นเรื่องที่ดี ยิ่งไม่ใช่ Must watch ใหญ่ แต่เราก็คิดว่าก็ดูได้ไม่เสียหายนะ เสพความงามของประเทศอิตาลีและการตามหาความรักที่เอาชนะกาลเวลาได้ ก็ฟีลกู้ดอยู่เหมือนกัน

                รวมๆแล้วให้ 7.8/10 คะแนนต่ำกว่ามาตรฐานหนังรักเล็กน้อย แล้วแต่คนชอบจริงๆ