“ขออภัยครับ คุณผู้หญิง” ข้าพเจ้าเอ่ยกับหล่อนโดยไม่พยายามจะปิดบังความพิศวงในสีหน้าและน้ำเสียงของตนเอง

หล่อนเงยหน้าขึ้นมองข้าพเจ้า ดวงตาของหล่อนฉายแววเฉลียวฉลาดและมาดมั่นอย่างที่ผู้หญิงน้อยคนนักจะแสดงออก และหนึ่งในผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเช่นนั้น คือ แมรี่ ภรรยาผู้ล่วงลับของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าแน่ใจว่าไม่เคยพบปะพูดคุยกับหล่อนมาก่อน แต่กลับรู้สึกว่า หล่อนดูคุ้นตาอย่างยิ่ง 

“ดิฉันหมายความว่า ไม่บ่อยครั้งนักที่มิสเตอร์ฟอล์กเนอร์จะอยู่ร่วมในการสาธิตการผ่าตัดให้นักเรียนแพทย์และศัลยแพทย์ท่านอื่นชม” หล่อนขยับจากเก้าอี้ไปบนเก้าอี้ตัวถัดไป และผายมือบอกให้ข้าพเจ้านั่งลงแทนที่ “เหมือนกับเพอร์เซโฟนี ชายาของเฮดีส ราชาแห่งนรก ที่จะได้ออกมาจากดินแดนแห่งความมืดเพียงปีละครั้ง ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ และเป็นช่วงเวลานั้นเองที่ ทุกคนต่างรอคอยการหวนกลับมาเยือนพื้นพิภพอีกครั้งของนาง ซึ่งมาพร้อมกับแสงสว่างและพรรณไม้ที่ผลิบาน” 

หล่อนเบนหน้าจากข้าพเจ้าไปทางด้านล่างสุดของอัฒจันทร์ และเป็นเวลาเดียวกันนั้น ที่ นพ. โทเบียส ฟอล์กเนอร์ละมือจากคนไข้ หันมาพอดี แม้จะอยู่ห่างไกลกันโขอยู่และอยู่ปะปนกับบุคคลอื่น หากเราต่างสังเกตเห็นกันได้ไม่ยากนัก เขาค้อมศีรษะทักทายข้าพเจ้า ก่อนที่จะหันกลับไป อธิบายวิธีการพันผ้าพันแผลทับตาข้างที่ถูกผ่าตัดเอานัยน์ตาออกไปเมื่อครู่นี้ของหญิงคนไข้ โดยให้พยาบาลเป็นผู้ดำเนินการสาธิตไปตามขั้นตอนที่เขาบอก

ดังคำเปรียบเปรยของหล่อน สายตาทุกคู่ของแพทย์ทั้งหลายในห้องต่างจับจ้องยังเขาและนิ่งฟังอย่างตั้งใจ รูปลักษณ์ภายนอกอาจเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ทำให้ชายหนุ่มดึงดูดสายตาผู้คนให้หันมองอย่างชื่นชม หากสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้แก่ผู้ที่ต้องการความรู้ และอธิบายถึงข้อค้นพบจากการสังเกตและศึกษามาด้วยตนเอง เปรียบเสมือนพืชพันธุ์ที่เทพธิดาในปกรณัมกรีกนางนั้นบันดาลให้เกิดขึ้นพร้อมกับการหวนคืนสู่ผืนดินช่วงสั้น ๆ ก่อนคืนกลับไปอาศัยยังนรกภูมิอันเงียบเหงา 

“แต่ดูเหมือนว่าคนที่คุณเปรียบเทียบเป็นเพอร์เซโฟนีผู้นี้จะมีความสุขกับดินแดนแห่งความตายมากกว่าบนพื้นโลก” ข้าพเจ้าว่า “การเปรียบเทียบชายหนุ่มคนหนึ่งว่าเป็นเหมือนเทพธิดา ออกจะฟังดูแปลกอยู่สักหน่อย แม้ว่าความงามจะเป็นนิยามที่คู่ควรกับเขาอย่างที่คุณกล่าวก็ตาม”

คำพูดของข้าพเจ้าเรียกรอยยิ้มกระจ่างของหล่อนให้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง จนข้าพเจ้าอดคิดไม่ได้ว่า ตัวหล่อนนั่นเอง ที่เป็นเสมือนเทพธิดาแห่งฤดูใบไม้ผลิองค์นั้น 

“แปลกแต่ก็เหมาะสมแล้ว... ถ้าคุณหมายความเช่นนั้น แสดงว่าความคิดเราตรงกัน” หญิงสาวเห็นพ้อง ก่อนที่จะตั้งคำถามที่ทำให้ข้าพเจ้าต้องแปลกใจ “คุณคงเป็นสารวัตรไมเคิล เฟย์จากสก็อตแลนด์ยาร์ด” 

  

“ใช่ครับ” ข้าพเจ้าใช้เวลาชั่วครู่กว่าที่จะเอ่ยตอบหล่อนออกไปได้ทั้งที่ยังงุนงงไม่หาย 

ดูเหมือนว่า หล่อนจะรู้จักข้าพเจ้าเพียงฝ่ายเดียว ในขณะที่ข้าพเจ้าไม่เคยได้ยินชื่อของหล่อนจากปากของโทเบียส ฟอล์กเนอร์เลยแม้แต่เพียงคำหนึ่ง แม้ข้าพเจ้าจะเข้าใจดีว่า เขาหวงแหนความเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด และจะปริปากพูดออกมา

“ดิฉันชื่อ แอนน์ ฮิกกิ้นส์ ค่ะ” หล่อนแนะนำตัว “ที่ดิฉันทราบ เพราะดิฉันรู้จักกับมิสเตอร์ฟอล์กเนอร์เป็นการส่วนตัว และเขาก็ได้เอ่ยถึงสารวัตรอยู่บ่อยครั้ง” 

ชื่อของหล่อนสะกิดความรู้สึกของข้าพเจ้าอย่างยิ่ง นึกอยู่ครู่หนึ่ง ความทรงจำของข้าพเจ้าก็หวนกลับคืนมา และทำให้ข้าพเจ้าเผลอเสียมารยาทมองหน้าหล่อนด้วยความตกตะลึง

แอนน์ ฮิกกิ้นส์เป็นหญิงสาวที่ถูกกล่าวขวัญถึงอย่างมากมายในแวดวงสังคมเวลานี้ ความงามและความสามารถในการเข้าถึงบทบาทการแสดงของหล่อนได้รับคำชมจากนักวิจารณ์ไม่ขาดปาก หากในเวลาเดียวกัน ชีวิตส่วนตัวของหล่อนก็เป็นหัวข้อที่ใครหลายคนสนใจ ด้วยมีเสียงร่ำลือว่า หล่อนมี ‘ชู้รัก’ มากหน้าหลายตา บุรุษที่มาติดพันและปรารถนาจะได้หล่อนไปครอบครองแต่เพียงผู้เดียวล้วนเป็นบุคคลที่มียศถาบรรดาศักดิ์ มีชื่อเสียง มีอำนาจ และเกียรติยศ ไม่ว่าจะเป็นทางสังคม การเมือง หรือธุรกิจ แต่ไม่มีใครเลยสักคนที่เอาชนะใจของหล่อนได้

“คุณคือแอนน์ ฮิกกิ้นส์ที่เล่นบทเบียทริซและโอฟีเลียในละครเชคสเปียร์ที่รอยัลเธียเตอร์อย่างนั้นหรือ” 

“ไม่นึกเลยว่า สารวัตรจะเคยให้เกียรติดูการแสดงของดิฉัน” ริมฝีปากของหล่อนคลี่ออกเป็นรอยยิ้มอ่อนหวาน “ถูกแล้วค่ะ ดิฉันคือแอนน์ ฮิกกิ้นส์คนนั้น และยังเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดรักษาดวงตาของมิสซิสซัลลิแวน มารดาของจิมมี่ ซัลลิแวน ซึ่งนอนรอสารวัตรอยู่ในห้องเก็บศพของโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย” 

“ขออภัยเถอะ คุณผู้หญิง” ข้าพเจ้าเริ่มสับสนกับข้อมูลที่ได้รับมาตลอดวัน “คุณทราบได้อย่างไรว่า ผู้ตายที่ผมต้องการพิสูจน์ตัวตนเป็นจิมมี่ ซัลลิแวน อีกอย่าง…” 

หญิงสาวยังคงยิ้มให้ข้าพเจ้าอย่างใจเย็นและถามกลับราวกับอ่านความคิดของข้าพเจ้าออก “อีกอย่าง สารวัตรอยากทราบว่า ดิฉันรู้จักแอนโธนี เกรเซียนที่ไปแจ้งความคนหายกับสารวัตรที่สก็อตแลนด์ยาร์ดหรือไม่… ถูกไหมคะ” 

คำถามย้อนของหล่อนทำให้ข้าพเจ้าพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้ารับ ทั้งที่ใจเต็มไปด้วยความฉงนสนเท่ห์ ไม่ใช่เพียงแต่เรื่องที่หล่อนรู้ว่าผู้ตายคือคนที่ข้าพเจ้ากำลังตามหา หากยังรวมไปถึงเรื่องความสัมพันธ์ของหล่อนกับแอนโธนี เกรเซียน จิมมี่ ซัลลิแวน และ นพ. โทเบียส ฟอล์กเนอร์ ชายหนุ่มสามคนที่มีสถานะทางสังคมแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง 

“เมื่อคุณหมอเสร็จธุระแล้ว ลองถามเขาดู เขาจะเป็นคนบอกให้สารวัตรทราบเรื่องทั้งหมดเองค่ะ” 

-----------------------------------------------