ถนนเจอร์มินอยู่เขตเซนต์เจมส์ใจกลางกรุงลอนดอน อันเป็นแหล่งที่พักอาศัยของชนชั้นขุนนาง นักธุรกิจ และผู้มีอันจะกินทั้งหลาย และเป็นแหล่งกำเนิดของสโมสรสำหรับสุภาพบุรุษซึ่งเฟื่องฟูเป็นอย่างมากในปัจจุบัน จนกระทั่งมีคนเรียกขานย่านนี้ว่า ‘คลับแลนด์’ หรือ ‘ดินแดนสโมสร’ เพราะมีสโมสรสำหรับสุภาพบุรุษกระจายตัวอยู่ในย่านนี้เป็นจำนวนมาก ธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องหรือที่สามารถตอบสนองรสนิยมของสุภาพบุรุษทั้งหลายจึงเกิดขึ้นเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าจะเป็นร้านตัดเสื้อและเครื่องแบบทหาร ตัดรองเท้าและบู๊ต ร้านขายยาสูบและซิการ์ อุปกรณ์อันเกี่ยวเนื่องกับการดูแลตนเองและเครื่องใช้อื่น ๆ เช่น ปกคอเสื้อ สายรั้งกางเกง น้ำหอมและโคโลญน์ รวมไปถึงการบริการอื่น ๆ อย่างโรงละคร และโรงอาบน้ำตุรกีอันเป็นสถานที่ซึ่งแอนโธนี เกรเซียนนัดพบ นพ. โทเบียส ฟอล์กเนอร์ในช่วงเย็นวันนี้

เดิมที เราตกลงกันว่าจะมาด้วยกันสองคน เว้นเสียแต่ข้าพเจ้าจะติดทำคดีอื่น ๆ แต่ท้ายที่สุด คนที่ติดธุระจนไม่สามารถมาตามนัดหมายได้กลับกลายเป็นฝ่าย นพ. ฟอล์กเนอร์ เนื่องจากต้องไปช่วยงานอาจารย์ที่เคยสอนด้านศัลยศาสตร์และกรณีที่ทำอยู่ไม่อาจปลีกตัวออกมาตามนัดได้ เมื่อข้าพเจ้าส่งข้อความไปถึงแอนโธนี เกรเซียนเพื่อสอบถามว่า จะยกเลิกนัดหรือไม่ เขาก็ตอบกลับมาว่า ให้คงการนัดหมายดังเดิม ข้าพเจ้าจึงต้องมายังถนนเจอร์มินตามลำพัง 

พูดกันตามตรง ข้าพเจ้าไม่เคยสนใจสิ่งที่เรียกว่า ‘โรงอาบน้ำตุรกี’ เลยแม้แต่น้อย และมีความรู้เกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้น้อยมาก เพราะออกจะเป็นสิ่งฟุ่มเฟือยเกินไปสำหรับคนอย่างข้าพเจ้าซึ่งเป็นชนชั้นกลางธรรมดาคนหนึ่ง แม้จะไม่ใช่บุคคลประเภทที่ต้องหาเช้ากินค่ำก็ตาม และด้วยความที่ไม่พยายามจะทดลองเพื่อหาประสบการณ์แปลกใหม่ในเรื่องดังกล่าว ในเวลานี้ ข้าพเจ้าจึงได้แต่ยืนเป็นเบื้อใบ้ทำอะไรไม่ถูกอยู่หน้าอาคาร

โรงอาบน้ำตุรีกีที่อาคารหมายเลขเจ็ดสิบหกถนนเจอร์มิน ดูเผิน ๆ ก็เหมือนกับอาคารทั่วไปที่ตั้งอยู่บนถนนสายเดียวกัน ต่างจากอาคารอื่นไปเล็กน้อยตรงที่ส่วนระเบียง เสา และบันไดด้านหน้ามีโครงสร้างทำจากไม้เป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากยังวันอยู่จึงมีคนเข้าออกจากสถานที่แห่งนั้นไม่มาก ทั้งหมดล้วนแต่เป็นสุภาพบุรุษที่แต่งกายอย่างภูมิฐาน มีฐานะทั้งสิ้น เสียงสนทนาที่แว่วมาเข้าหูล้วนแต่เป็นเรื่องธุรกิจ ศิลปะ หรือสิ่งใดก็แล้วแต่ที่ไม่อยู่ในชีวิตประจำวันของข้าพเจ้าเลยแม้แต่น้อย 

ระหว่างยืนเก้ ๆ กัง ๆ ชั่งใจอยู่ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร ตรงไหน เสียงทักที่มาจากทางด้านหลังก็ดังขึ้นเหมือนระฆังช่วย 

“สารวัตรเฟย์” แอนโธนี เกรเซียนร้องทัก และแง้มปีกหมวกให้ข้าพเจ้าเป็นการทักทาย “รอนานหรือเปล่าครับ”

ข้าพเจ้าค้อมศีรษะทักทายเขาตอบ “ไม่เลย คุณเกรเซียน ผมเพิ่งมาก่อนคุณมาถึงเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น” 

เมื่ออยู่กลางแจ้ง ได้สังเกตดูบุคคลที่ขอนัดพบอย่างถนัดตาตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ข้าพเจ้าพบว่า การแต่งกายของเขาเป็นแบบทันสมัย ตัดเย็บอย่างประณีตจากร้านตัดเสื้อสุภาพบุรุษในย่านถนนเจอร์มินหรือเซวิลโรว์ กิริยามารยาทและสำเนียงพูดของเขาเป็นสำเนียงของสุภาพบุรุษที่มีการศึกษาโดยแท้ ไม่เหลือเค้าของเด็กหนุ่มชั้นแรงงานจากชุมชนแออัดในอีสต์เอนด์ ที่ผู้คนพูดกันด้วยสำเนียงค็อกนีย์เลยแม้แต่น้อย นั่นแสดงให้เห็นว่า ผู้อุปถัมภ์ของเขา โดยเฉพาะเซอร์เอ็ดเวิร์ด สแตนตันได้จับแมวจรที่อยู่ตามท้องถนนมาล้างคราบโคลนย้อมขนใหม่ให้เป็นแมวบ้านที่สะอาดสะอ้านงดงามได้อย่างหมดจด 

น้ำเสียงของเขาอาจฟังดูร่าเริง แต่หูของข้าพเจ้าจับได้ถึงสำเนียงที่ติดจะผิดหวังอยู่บ้าง ซึ่งข้าพเจ้าเข้าใจดีว่า คนที่เขาอยากพบ คือ นพ. ฟอล์กเนอร์ มิใช่ข้าพเจ้า แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ดูมีลับลมคมในบางอย่างที่ข้าพเจ้าควรใช้โอกาสนี้ติดตามดูเขาต่อไป และสอบถามเรื่องของจิมมี่ ซัลลิแวนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได

“เข้าไปข้างในกันดีกว่าครับ” แอนโธนี เกรเซียนเสนอ และเดินนำข้าพเจ้าขึ้นบันไดเข้าไปในตัวอาคารอย่างคุ้นเคย โดยที่ไม่รอคำตอบและคำบอกกล่าวจากข้าพเจ้าว่า ข้าพเจ้าไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับโรงอาบน้ำตุรกีทั้งสิ้น แม้แต่มารยาทการใช้

ความอึดอัดและประหม่าที่เคยเกิดขึ้นนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่ข้าพเจ้าได้รับเชิญให้เข้าร่วมงานสังคมในลอนดอนเป็นครั้งแรก หวนกลับมาในความรู้สึกของข้าพเจ้าอีกครั้ง เพราะนอกจากคนที่เชิญแล้ว ข้าพเจ้าก็ไม่รู้จักใครและไม่รู้จะวางตัวอย่างไร

แวบหนึ่ง ข้าพเจ้าอดคิดไม่ได้ว่า หาก นพ. ฟอล์กเนอร์ไม่ติดกรณีด่วนและมาด้วยกันได้ หรือตามมาทันก็คงจะดี

ในเมื่อสิ่งที่ข้าพเจ้าคาดหวังเป็นไปไม่ได้ ข้าพเจ้าจึงได้แต่ลอบถอนหายใจและจำใจต้องเดินตามไปในโรงอาบน้ำ แล้วคอยสังเกตเอาเองว่า ผู้คนที่นั่นปฏิบัติกันอย่างไร ข้อสงสัยที่เคยคิดว่าจะสอบถามหรือพึ่งพาใครได้ เห็นจะเป็นพับไปเสียแล้ว 

อย่างที่ข้าพเจ้าบอกมาตั้งแต่ต้น ข้าพเจ้ารู้สึกว่าตนเองกลายเป็นบุคคลที่อยู่ผิดที่ผิดทางที่สุดในโรงอาบน้ำตุรกี 

ไม่ใช่เพราะความรู้สึกขัดเขินกับการต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบเต็มยศตั้งแต่หัวจรดเท้าเหลือเพียงผ้านุ่งผืนเดียวที่ใช้พันท่อนล่าง ด้วยพนักงานชาวตะวันออกกลางในที่นี้ส่วนใหญ่ก็แต่งกายไม่ต่างกัน แต่สิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าอึดอัด คือ การมีคนคอยเดินนำ คอยบริการอย่างพินอบพิเทาราวกับคนรับใช้ส่วนตัวอย่างไรอย่างนั้นเสียมากกว่า แต่ดูเหมือนว่า ผู้ใช้บริการส่วนใหญ่ดูจะคุ้นชินกับการได้รับความเอาใจใส่เช่นนี้เป็นอย่างดี 

ข้าพเจ้าเดินตามพนักงานชาวตุรกีร่างสูงใหญ่ ขนดก ไว้หนวดดัดโง้งเหนือริมฝีปากออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไปยังส่วนที่เรียกว่า ห้องร้อน ซึ่งแอนโธนี เกรเซียนที่แต่งกายเช่นเดียวกัน แต่ใช้ผ้าเช็ดตัวอีกผืนหนึ่งห่มพันท่อนบนด้วยอีกผืนหนึ่งยืนรออยู่ด้านหน้า ก่อนที่พนักงานจะนำเราเข้าไปภายใน 

ภาพที่ปรากฏต่อสายตาทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนตนเองตกไปอยู่ในอีกโลกหนึ่งและตะลึงจ้องมองทุกสิ่งทุกอย่างตรงหน้านิ่งอยู่กับที่ไปชั่วครู่ 

เหนือศีรษะของข้าพเจ้า คือ หลังคาที่ทำเป็นโดมโค้งยอดแหลม มีช่องรับแสงเป็นกระจกลายกุหลาบให้แสงสว่างจากธรรมชาติส่องผ่านม่านไอน้ำลงมาเบื้องล่างและสะท้อนกระทบผนังกระเบื้องและเสาซุ้มโค้งแบบตะวันออกกลางที่เรียงรายอยู่ตลอดแนวโถงยาวนั้น ตรงกลางห้องเป็นแท่นหินอ่อนใหญ่พอสำหรับหลายคนจะนั่งหรือนอนอยู่ตรงนั้นตามแต่ความสบายของตนเอง ระหว่างต้นเสาสูงตระหง่าน มีพื้นที่ที่ถูกแบ่งออกเป็นช่อง มีที่นั่งและแท่นนอนทำจากหินเรียงกันอยู่ และมีความเป็นส่วนตัวพอสมควร 

ทั่วทั้งบริเวณมีไอร้อนอบอวลไปทั่ว และเมื่อยืนอยู่ครู่หนึ่ง ข้าพเจ้าก็รู้สึกได้ทันทีว่า เหงื่อเริ่มหยดซึมออกมาตามร่างกาย เพราะความร้อนภายในอาคาร ทว่าไม่รู้สึกเหนียวเหนอะหนะเหมือนตอนออกแรงเล่นกีฬาหรือทำงานหนัก แต่ก็เป็นความรู้สึกที่ไม่ธรรมชาติ และข้าพเจ้าก็ไม่ชอบเอาเสียเลย 

อีกไม่กี่นาทีต่อมา ข้าพเจ้าได้ค้นพบสิ่งที่ทำให้ข้าพเจ้าอึดอัดยิ่งกว่า คือ การที่แอนโธนี เกรเซียนจับจ้องสำรวจข้าพเจ้าตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ด้วยสายตาที่ข้าพเจ้าไม่สามารถอธิบายหรือทำความเข้าใจได้ว่า บ่งบอกถึงความรู้สึกอย่างไร แต่เมื่อเห็นว่า ข้าพเจ้าสังเกตเห็นการกระทำของเขาแล้ว เขาก็เพียงแต่บอกให้ข้าพเจ้าตามเขาไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“สารวัตรไม่เคยเข้าโรงอาบน้ำตุรกีมาก่อนหรอกหรือครับ” นักแสดงหนุ่มเอ่ยถามข้าพเจ้า หลังแนะนำขั้นตอนที่ควรกระทำทั้งหมดในขั้นแรก ตั้งแต่ตักน้ำรดตัว แล้วนั่งพักอยู่ในห้องร้อนสักสิบห้านาทีถึงครึ่งชั่วโมง ก่อนที่พนักงานจะเข้ามานวดและขัดตัวให้ 

ข้าพเจ้าส่ายหน้าแทนคำตอบ และเอนหลังพิงผนังหินอ่อนของโรงอาบน้ำ ในช่องที่กั้นเอาไว้เป็นสัดส่วนสำหรับลูกค้าที่ต้องการความเป็นส่วนตัวพอสมควร แอนโธนี เกรเซียนปลดผ้าเช็ดตัวที่ห่มท่อนบนออกเหลือเพียงผ้านุ่งที่พันรอบกายท่อนล่าง และในตอนนั้นเองที่ข้าพเจ้าได้เห็นเนื้อตัวร่างกายของเขาอย่างชัดเจน 

ทำนองเดียวกันกับจิมมี่ ซัลลิแวน เกรเซียนมีใบหน้างดงาม อ่อนเยาว์ ร่างกายสมส่วน ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน ไร้ตำหนิ เหมือนเด็กหนุ่มที่เพิ่งย่างเข้าวัยรุ่นมาไม่นานมากกว่าชายหนุ่มที่เริ่มโตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว เหมือนประติมากรรมสมัยกรีกที่ถูกสลักขึ้นจากหินอ่อนมากกว่าเป็นมนุษย์ที่มีชีวิตเลือดเนื้ออยู่จริงบนโลกใบนี้ 

ความสมบูรณ์แบบจนไม่เป็นธรรมชาตินั้นน่ากลัวมากกว่าน่าชื่นชมหรือเป็นสิ่งที่ชวนให้ชื่นใจ 

ความคิดที่แวบขึ้นมาว่า มีใครบางคนพยายามเก็บเอาเด็กหนุ่มลักษณะดีมาขัดสีฉวีวรรณเสียใหม่ และเก็บเอาไว้ดูเล่นเหมือนซื้อภาพวาดฝีมือจิตกรเอก หรือรูปสลักของประติมากรมือดี ทำให้ข้าพเจ้ากระอักกระอ่วนใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก 

เราต่างคนต่างนิ่งเงียบกันอยู่พักใหญ่ ท่ามกลางกลุ่มไอน้ำ ความอุ่นที่แผ่ผ่านจากแผ่นหินอ่อนที่ข้าพเจ้านั่งอิงอยู่ทำให้สบายตัวมากขึ้นเมื่อเริ่มคุ้นชิน ความรู้สึกเหนอะหนะเพราะเหงื่อออกในคราวแรกค่อยหายไปและเปลี่ยนแปลงเป็นความผ่อนคลาย แต่มันคงจะดีกว่านี้มาก หากช่วงเวลานี้เป็นฤดูหนาว ไม่ใช่กลางฤดูร้อน 

ประสบการณ์ใหม่ที่ได้รับทำให้ข้าพเจ้าค่อยมองเห็นเหตุผลที่โรงอาบน้ำตุรกีเป็นที่นิยมในบรรดาผู้มีอันจะกินขึ้นมาได้บ้าง และอดนึกถึง นพ. ฟอล์กเนอร์ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะการได้อบไอน้ำร้อนในโรงอาบน้ำตุรกีน่าจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บปวดที่ขาของเขาได้ไม่มากก็น้อย และคนที่เคยเป็นศัลยแพทย์ทหารอยู่ในประเทศแถบตะวันออกกลางและอัฟริกา ทั้งยังมีความกระหายใคร่รู้ในวัฒนธรรมความเชื่อที่ไม่เคยรู้มาก่อน อย่างเขาคงไม่พลาดที่จะทดลอง แต่จากท่าทีที่เห็นในคืนนั้น ดูเขาไม่อยากรับนัดในสถานที่นี้เท่าใดนัก แต่เราต่างวุ่นวายกับเรื่องงานของตนเอง จนข้าพเจ้าก็ลืมซักถามถึงเหตุผล

หากคาดเดาเอาว่า เขาไม่อยากพูดคุยเรื่องจริงจังและส่วนตัวในโรงอาบน้ำที่เปิดเป็นสาธารณะ ก็มีความเป็นไปได้มากพอควรอยู่ เพราะจนถึงบัดนี้ ข้าพเจ้าก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลของการเชิญมาพบปะพูดคุยกันในโรงอาบน้ำตุรกีที่ถนนเจอร์มินนัก ในเมื่อยังมีที่รโหฐานอื่นที่เป็นส่วนตัวมากกว่า เช่น ในสโมสรสำหรับสุภาพบุรุษสักแห่งหนึ่ง

“ทำไมคุณจึงนัดคุณหมอที่นี่”