เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ME, MYSELF, and I : ฉัน และฉัน และฉันAsParkersIs
ซึมเศร้า ... มันเป็นยังไง
  • ซึมเศร้ามันเป็นยังไง
    ทำไมหลายคนถึงหาเรื่องอยากให้ตัวเองเป็นกันนักนะ
    ไม่ว่าจะพยายามหาพฤติกรรมที่เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า
    ไม่ว่าจะพยายามโยงให้ความรู้สึกตัวเองเป็นเหมือนคนที่เป็นโรคซึมเศร้า
    โรคซึมเศร้ามันไม่ใช่โรคสวยงามอย่างที่ใครเข้าใจกันหรอกนะ
    ...
    โรคซึมเศร้าเป็นเหมือนตกนรกทั้งเป็น
    เราไม่รู้หรอกนะว่าคนอื่นเป็นยังไง แต่สำหรับเรามันเป็นแบบนั้นล่ะ
    วันๆเราจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
    เราจมอยู่กับความหมดอาลัยตายอยากของตัวเอง
    เราไม่สามารถมองเห็นคุณค่าของตัวเองได้เลย เราไม่รู้ว่าเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรบนโลกใบนี้
    บ่อยครั้งที่เราคิดว่าถ้าเราตายไปมันอาจจะดีกว่านี้
    ...
    ซึมเศร้ามันเป็นยังไง...
    อืม... ถ้าให้เราบรรยาย มันคงเป็นความรู้สึกดำมืดอะไรบางอย่างในจิตใจที่เราสามารถรู้สึกได้ตลอดเวลาล่ะมั้ง เรารู้สึกเหมือนมันเป็นหลุมดำที่คอยดึงดูดให้เราเข้าใกล้มันเข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเรามองไม่เห็นอย่างอื่นนอกจากสีดำเลย
    ใช่ นั่นแหละ โรคซึมเศร้าที่เรารู้สึก
    เราออกจากวังวนความคิดของตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ วันแล้ววันเล่าที่เราเอาแต่วนเวียนอยู่ในหัวตัวเอง เหมือนติดอยู่ในเขาวงกตที่ไม่มีทางออก เหมือนเป็นปลาทองที่ได้แต่ว่ายวนไปวนมาในขวดโหล
    ...
    เราจมอยู่กับความรู้สึกเกลียดตัวเอง
    เกลียดอย่างที่ไม่มีใครเกลียดเราได้มากกว่าตัวเราเองแน่ๆ
    เราเกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นตัวเอง
    เราเกลียดแม้กระทั่งลมหายใจของตัวเอง
    เราเกลียดการมีชีวิตอยู่ของตัวเอง
    เราไม่รู้ว่าเรามีชีวิตไปทำไม
    เราไม่เห็นคุณค่าของตัวเอง
    เราไม่เห็นว่าตัวเองมีประโยชน์อะไร
    แต่จริงๆมันอาจจะผิดตั้งแต่ที่เราคิดว่าการที่เราเกิดมามันจะต้องมีค่าแล้วก็ได้...
    จริงๆแล้วคนเราอาจจะไม่จำเป็นต้องมีค่าอะไร แค่เกิดมาใช้ชีวิตเฉยๆแล้วตายไป
    อืม... บางทีชีวิตมันอาจจะมีแค่นั้นก็ได้ แต่มนุษย์พยายามฝืนให้มีอะไรมากขึ้นกว่านั้นเอง
    ...
    ถ้าลองมองในมุมที่คนเราไม่จำเป็นต้องมีค่าอะไร
    คนเราก็แค่มีชีวิตเฉยๆไปวันๆ ทำสิ่งที่ตัวเองอยากทำก็เพียงพอ
    แต่มันทำแบบนั้นไม่ได้น่ะสิ
    process ที่กว่าเราจะโตจนทำอะไรก็ที่เราอยากทำน่ะ มันยาวนานเหลือเกิน
    ไหนจะต้องเป็นเด็ก ต้องเข้าโรงเรียน ต้องเรียนมหาลัย ต้องทำงาน ต้องมีเงิน
    ถามว่าถ้าไม่มีเงินแล้วทำอะไรได้มั้ยบนโลกใบนี้...
    อืม... หรือว่า "เงิน" คือตัววัดคุณค่าของแต่ละคนกัน
    ...
    เราก็อยากคิดได้แบบคนที่เขาไม่ใส่ใจคุณค่าของตัวเองนะ
    เราคิดว่าแบบนั้นเขาคงจะสุขสบายไม่น้อย
    อย่างน้อยเขาก็ไม่มีเรื่องให้เกิดเป็น conflict กับตัวเองล่ะนะ
    อย่างน้อยเขาคงไม่มีความรู้สึกไร้ค่าแบบที่เรามีอยู่ เพราะเขาไม่รู้สึกอะไรอยู่แล้วตั้งแต่แรก
    เราอยากรู้ว่าเขารู้สึกยังไง
    มันคงโล่งๆในหัวใช่มั้ยนะ
    ...

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in