“แกคิดว่าคำพูดที่ว่า ถ้าเราไม่รู้จักรักตัวเอง เราก็จะไม่รู้จักวิธีรักคนอื่น นี่จริงป่ะ”
“ตอบไม่ได้หรอกว่าจริงหรือไม่จริง”
“ทำไมอะ นี่ถามเพราะอยากได้คำตอบนะเนี้ย”

เขาเป็นคนแรกที่ฉันเลือกที่จะถาม
คนที่ไกลแต่ก็ใกล้ตัวที่สุดในเวลาแบบนี้ 
เมื่อก่อนเขาเคยเป็นคนที่ฉันรักที่สุด 
ตอนนี้เขาเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันรักที่สุด

“เราตอบไม่ได้ เราก็เคยอ่านจากในหนังสือมานะประโยคพวกนี้
แต่เราคิดว่าไม่ควรตัดสินใครอยู่ดี ว่าถ้าไม่รักตัวเองแล้วจะรักคนอื่นไม่เป็น”
“สบายใจขึ้นนิดนึง”
“นี่ แล้วทำไมมาถามอะ”
“ก็มีคนพูดแบบนี้กับเรา 2 คนแล้ว”
“เราว่าแกรักคนอื่นนะ ดูจากการกระทำของแก แกรักคนอื่นมาก ๆ เลย
แกแค่รักคนอื่นมาก ความรักที่มีให้ตัวแกเองมันเลยดูน้อย
แต่ความจริงมันอาจจะเท่า ๆ กับคนอื่นที่รักตัวเองนั่นแหละ”
“เหรอ...”
“เอ้อ แล้วเราไปเห็นquoteนึงมาว่า อย่าโตไปเป็นแบบคนที่เราเกลียด
เราโคตรชอบเลย”
“มันเกี่ยวกับเรื่องที่เราถามไหมวะ แต่ว่าไม่มีหรอกนะ คนในแบบที่เราเกลียด“
“ทำไม“
“ทุกคนมีเหตุผลที่จะทำในสิ่งแย่ ๆ ต่างกัน”
“แกเท่จัง”
“ขอบคุณ”

ฉันนอนส่งข้อความคุยกับเขาเพียงลำพังอยู่บนเตียง 

แต่รู้สึกเหมือนเรากำลังนั่งคุยกันอยู่ใกล้ ๆ เลย

ทั้ง ๆ ที่เราอยู่ห่างกันถึง 2705 ไมล์ หรือ 4353 กิโลเมตร
แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเขาอยู่ตรงนี้ ฉันที่นอนพูดอยู่ตรงหัวเตียง 
ส่วนเขาที่นอนพูดอยู่ที่ปลายเตียง เรานอนคุยกัน
เป็นชั่วโมงแล้ว เหมือนกำลังจะแข่งเล่นเกมใครลุกก่อนแพ้

แล้วบทสนทนาเรามีสาระขึ้นมาอย่างเชื่อไม่ได้ 

“เรื่องที่แกถามเรา เราตอบจริงหรือไม่จริงไม่ได้”
“อื้อ”
“เราตอบได้แค่ว่าคำพูดนี้พยายามให้เราเริ่มจากจุดที่ใกล้ที่สุด 
คือตัวเราแค่นั้นเอง แต่แกก็รู้ว่ามนุษย์แทบทุกคนจะreflectตัวเอง
จากมุมมองคนอื่นที่มีต่อเรา มันเลยไม่แปลกที่แกจะแคร์คนอื่น 
เพราะแกก็หวังอยากให้คนที่เราแคร์ รู้นะว่าแคร์อยู่
อีกอย่างก็คือเราจะได้เป็นคนดีในสายตาคนอื่นไง
สุดท้ายมันก็วนกลับมาหาตัวแกเอง 
ทำเพื่อคนอื่น แคร์คนอื่น มันก็คือแกก็ทำเพื่อตัวเอง
แคร์ตัวเองส่วนหนึ่งนั่นแหละ 
ไม่งั้นเราจะอยากให้คนอื่นมองว่าเราดีทำไม งงไหม ?”
“ไม่งง เข้าใจแล้ว”

“ยังไม่ดื่มแอลกอฮอล์อยู่ไหม”
“หมายถึงที่ล้างแผลหรือป่าว”
“ตลกนะ เราหมายถึงเหล้าเบียร์”
“เลิกกินได้ปีนึง ตอนนี้กลับมากินอีกแล้ว”
“เป็นงั้นไป กินเยอะไหม”
“ไม่เยอะ แต่เมาทุกรอบ”
“ทำไม”
“ชอบกินกับของหวาน ๆ อะ พวกเยลลี่”
“ใครสั่งใครสอน น่าตีนะ”
“ไม่เมาก็เสียดายของดิ”
“ก็กินพอหลับสบาย”
“เราหลับยากแค่ไหนแกก็รู้อยู่”
“อือ”

ฉันคิด นั่งคิดกับตัวเองเงียบ ๆ 
แล้วมือก็เริ่มสั่นอีกครั้ง 
จากที่ไม่เคยสั่นมานานแล้ว

“เราว่าบางครั้งเราน่ารำคาญว่ะ”
“ทำไมคิดงั้น”
“ไม่งั้นทุกคนคงอยู่กับเรานานกว่านี้ แกว่าป่ะ”
“ไม่ว่าอะ แกบอกเองนี่ทุกคนมีเหตุผลในการทำไม่ดีต่างกัน”
“แล้วเหตุผลของทุกคนดันมาหวยออกที่เราด้วยนะ”
“แกว่าเราป่ะเนี้ย”
“55555”

ยังยืนยันคำเดิม
ว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเสมอ