ก็ชุดนี้เราได้มาจากตอนที่สยามลดราคาวันวาเลนไทน์ เรียกว่าได้มาในราคาคุ้มแสนคุ้มค่ะ ก็ตอนแรกไมไ่ด้อยากได้อะไรขนาดนั้น แต่มีคนเชียร์เรื่องนี้เยอะบวกกับถูกมากก็เลยสอยมาจนได้ค่ะ 5555 เป็นคนใจง่ายนี่เองสินะ

เริ่มต้นเริ่มแรกที่อัลเบิร์ตอยู่ในดาวรกร้างห่างไกลที่ทำเหมือง เป็นเด็กหนุ่มอายุ 16 ต่อมาช่วยริคที่เป็นอัศวินดาราเอาไว้ได้ ได้รับการสอนวิชาต่างๆ แล้วก็ออกจากดาวพร้อมกับช่วยเหลือคนทั้งดาวให้หลุดพ้นสถานะทาส แล้วก็มาสมัครเป็นทหารรับจ้างที่ดาวอื่น

เล่ม 1 เรายังไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก ก็รู้สึกว่าอ่านได้เพลินๆ ดี ไม่ได้มีฟีลว่าเบื่อหรืออะไร คิดว่าค่อนข้างน่าติดตามทีเดียว แล้วก็ริคคือเป็นคาแรกเตอร์ที่มีลายเซ็นเฟยเทียนมาก คือเป็นแนวที่แบบมีฟีลอาจารย์/แดดดี้ฟิกเกอร์ ที่สั่งสอนตัวเอกมา แถมยังมีซีนอาบน้ำด้วย ซึ่งชวนให้นึกถึงราชันคืนบัลลังก์มากค่ะ เรื่องนี้เป็นแนวไซไฟอวกาศ สำหรับเราก็เปลี่ยนบรรยากาศพอสมควร คือถึงเราจะคิดว่าตัวเองอ่านได้ทุกแนวก็จริง แต่ครั้งสุดท้ายที่อ่านแนวแฟนตาซีอวกาศคือนานมากแล้วจริงๆ แล้วก็คิดว่าจริงๆ สยามไม่ต้องแบ่งเป็น 1/2 ก็ได้ เล่ม 1 กับ 2 ดูจากความหนา รวมเป็นเล่มเดียวยังได้ จะได้ไม่ต้องมีปกซ้ำด้วย

เล่มนี้เกือบลืมเขียนรีวิว คือแบบว่าตอนจบเล่มสองมันตัดแบบลุ้นมากเกินไป 55555 เลยหยิบเล่มสามมาอ่านต่อเลยทันที ตอนเล่ม 2 คือไปทำภารกิจตามหาพ่อซีต ไปดาวมดดำที่ริคเคยไปเยือน …ก็เล่มนี้ยังเรื่อยๆนะ สนุกดี ฟีลผจญภัย มีฟีลหยอกล้อกันของเด็กหนุ่มเล็กน้อย 5555555

ปล. เกลียดดีไซน์ปกของอัศวินดารา (ไม่ใช่เรื่องรูปหรือปกซ้ำ) แต่เรื่องปกที่เป็นปีกงอกออกมา แล้วไม่สามารถพับเก็บไว้ข้างในได้ ตอนอ่านก็ต้องเปิดคาไว้แบบนั้นอะ รู้สึกว่าไม่สะดวกเอาเลยยยจริงๆ คือถ้าไม่ได้คิดว่าอาจจะขาย คงตัดทิ้งไปแล้ว

ปล.2 รู้สึกว่าเรม่อนไม่เหมือนพระเอกของเฟยเทียนเลย คือแบบไม่ใช่ไม่น่ารักนะ ก็น่ารักดี มีเสน่ห์ดี อาจจะยังไม่ถึงเวลาล่ะมั้ง

เล่มนี้มันมากกกกก คือเรารู้สึกว่าดำเนินเรื่องในช่วงนี้แบบเร็วมากกก แปปเดียวคือเข้าสู่โหมดสงครามแบบรบจริงตายจริง คนตายกันแบบเป็นใบไม้ร่วง ตายกันรัวๆ เราว่าคนเขียนเขียนบทสงครามแบบนี้ได้ดีมาก เราชอบทุกซีนสงครามในทุกเรื่องของเค้าเลย - ส่วนเกอรอรีน เรายังไม่รู้อะไรมาก แต่คิดว่าแหวนวงนั้นอาจจะเป็นของเกอรอรีนรึเปล่านะ ที่ไม่มีคนมาช่วยก็เพราะว่าเป็นการส่งสัญญาณหาเกอรอรีน

ส่วนตัวเรมอน แน่นอนว่าคงมีประวัติที่ไม่ธรรมดา ตอนนี้เรายังเดาอะไรได้ไม่มาก แต่ถ้าให้เดาแบบมั่วๆสุ่มๆแบบเล่นใหญ่ไว้ก่อน ก็ขอทายว่าเป็นหุ่นยนต์ปัญญาประดิษฐ์ที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นแบบแหกกฎ เลยมีความคิดแบบมนุษย์ ประดิษฐ์โดยห้องทดลองของหอคอยงาช้าง

ตัวละครอาเจลรัสคือแกรนด์มากกก สมเป็นราชาแห่งเทพนักรบ แล้วก็สมกับที่วางมาแบบบุรุษนิยม คือแบบบุรุษนิยมจริงๆ นั่นแหละ

แล้วก็ขอเดาอีกอย่างนึงแบบมั่วยิ่งกว่า แต่เรม่อนเป็นส่วนนึงของเกอรอรีนปะ (อันนี้ไม่ได้เดาจากหลักการอะไรเลย แต่เดาจากการวางตัวละคร กับพระเอกที่ไม่ค่อยเหมือนสไตล์พระเอกเฟยเทียนเท่าไหร่ของเรม่อน)

ขอบันทึกไว้ก่อนตอนที่รู้ว่าเรม่อนเป็นหุ่นยนต์ เราว่าการคาดเดาว่าเกอรอรีนเป็นจุดเริ่มต้นของเรม่อนดูสมเหตุสมผลขึ้นมาเลย จริงๆ สาเหตุที่เรม่อนน่าจะเป็นหุ่นยนต์ก็เพราะว่าเรื่องมันเล่าเรื่องสงครามหุ่นยนตร์บ่อยมาก ย้ำเรื่องโทษของการมีชีวประดิษฐ์ในครอบครองในปัจจุบัน นอกจากเรื่องนี้เรื่องยังพูดถึงอายุขัยบ่อยมาก ยีนที่สมบูรณ์แบบ การตัดแต่งอายุไข การใส่สมองมนุษย์ลงไปในหุ่นยนต์หรือสิ่งมีชีวิตอื่น แล้วก็ความปรารถนาสูงสุดของตัวร้ายหลายๆ ตัว ก็คือชีวิตอมตะปะ เราว่าเกอรอรีนอาจจะกำลังหาชีวิตอมตะ (ซึ่งก็ดูสมกับเป็นนิยายจีนด้วยอะ) เลยสร้างเรม่อนที่เป็นหุ่นยนต์ขึ้นมาแล้วใส่สมองของตัวเองลงไปในนั้น

และถ้าลองเปรียบเทียบกับเซตติ้งแนวเทพเซียน สมมติเกอรอรีนเป็นจอมมารท่านนึงที่กำลังจะตาย เรม่อนที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ก็ต้องเป็นผลผลิตของจอมมารผู้เก่งกาจอยู่แล้ว แล้วพลอตแบบร่างแยกของมหาเทพก็ดูไม่แปลกเลยสักนิด

เอาล่ะก็ อ่านจบเล่ม 4 แล้วค่ะ ดีใจที่เรนช์ไม่ได้ตายจริง แล้วก็เสียใจที่จิมมี่แล้วก็ใครอีกหลายๆคนตาย เล่มนี้อัลเบิร์ตพาเรมอนตระเวนไปทั่วเพื่อไปรักษาร่างหุ่นยนต์ สุดท้ายได้เรย์ช่วยเอาไว้ - ครึ่งหลังมีเรื่องของดาวนีโร แล้วก็ดาวอโลนสตาร์ ฉากที่มีเสียงจากเครื่องฉายในดาวอโลนสตาร์แล้วอัลเบิร์ตคิดว่าเสียงนั้นดูสนิทชิดเชื้อ คิดว่าเตรียมเฉลยเรื่องพ่ออัลเบิร์ต ไม่แน่ว่าอาจเป็นอัศวินดาราที่พลีชีพไปแล้ว

อ้อ เล่มนี้มีฉากเอนซีแล้ว พระนายตกลงใจกันเรียบร้อย รักกันมาก 5555555 ก็คิดว่าทั้งการใช้ภาษาทั้งฉากคือเปิดเผยสมเป็นเฟยเทียนค่ะ

เราอ่านเล่มนี้แบบมีแว่บไปอ่านเรื่องอื่นกลางทางนิดหน่อย แต่ก็กลับมาอ่านแบบต่อติดนะ น่ะ…เดาถูกแบบเผงๆๆๆ คือเรมอนเป็นร่างโคลนของเกอรอรีนจริงด้วย เรย์แจคสันกับริคส่งอัลเบิร์ตไปอยู่กับเกอรอรีน เป็นไส้ศึกและลูกศิษย์ เป็นแผนที่โหดร้ายจริงๆ คือ ตอนแรกที่เรางงๆ เรื่องเกอรอรีนกับเรมอน ก็เพราะว่าตอนนั้นเรย์ แจคสันเห็นเรมอนแล้วไม่ได้พูดอะไรอะ ไม่คิดว่าจะจงใจ แล้วก็สร้างแผนนี้ขึ้นมา แอบคิดว่าเป็นแผนที่เลือดเย็นมาก สงสารอัลเบิร์ต แล้วก็แบบในฐานะคนอ่าน 5555555 หวั่นไหวกับเกอรอรีนแล้วค่ะ อัลเบิร์ตหวั่นไหวรึเปล่าไม่รู้ แต่เราหวั่นไหว คิดว่าถ้าเราเป็นชาวบ้านในเรื่องนี้ เจอกับเกอรอรีน เราต้องผันตัวเป็นฝ่ายนี้แน่เลย - ไม่รู้ว่าสุดท้ายมันจะจบยังไงนะ เหมือนที่อัลเบิร์ตถามตัวเองอะแหละ ถ้าเอาเรมอนกลับมาได้ จะเป็นเรมอนคนเดิมไหม ถึงอัลเบิร์ตจะไม่แคร์ที่จะได้เรมอนคนใหม่แล้วเริ่มใหม่หมด แต่เราก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ดี แต่เราคิดว่านะ เพื่อความดราม่า เกอรอรีนกับเรม่อนจะต้องมีจุดอินเตอร์เซคกันตลอดไป หรือพูดได้ว่าแยกสองคนนี้ออกจากกันไม่ได้ ไม่งั้นตอนท้ายมันจะไม่มัน มันต้องมีความแบบเฮ้ย จะเลือกยังไงดี จุดยืนของชั้นล่ะ ชั้นจะต้องทำลายคนรักของชั้นใช่ไหม ระหว่างคนงามกับจักรวาลจะเลือกอะไรดี อะไรทำนองนี้ - แล้วอีกอย่างหนึ่งก็คือเศร้าตรงที่เรย์ แจคสันจะลบความทรงจำของทุกคนที่มีอัลเบิร์ตหมด มันแบบฮือออออ คือบรรยากาศที่ดาวฟีอัสมันพลุ่งพล่านมากจริงๆ จนมันแบบเฮ้อ ไม่อยากให้สูญเสียตรงนี้ไปเลย

เล่มนี้เราอ่านแบบอืดๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม โดยเฉพาะตอนที่อัลเบิร์ตกับเรมอนเป็นนักผจญภัยเราอ่านแบบอืดอาดมาก แต่ที่สำคัญคือเล่ม 7 เฉลยออกมาในแบบที่เราเดาผิดเกือบหมด เกอกอรีนไม่ได้สร้างเรมอน ไคเลอร์สร้างเรมอนขึ้นมา เกอกอรีนไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย แต่ในฉากที่เกอรอรีนมองสร้อยแล้ววิญญาณสู้กัน เราคิดว่าเรมอนน่าจะเป็นฝ่ายชนะ แต่ไม่เข้าใจเหมืออนกันว่าทำไมเรื่องมันออกมาทางนี้ หรือว่าเกอกอรีน (ที่เป็นเรมอนด้วย) อยากจัดการเรื่องของตัวเองก่อนแล้วส่งอัลเบิร์ตออกมาข้างนอกพร้อมมนุษย์โคลน (เรมอน) กันนะ งง - หรือว่าเกอกอรีนกับเรมอนจะแยกกันถาวรแล้ว แต่นั่นดูเหมือนไม่น่าอะ แล้วไหนจะความรู้สึกแปลกประหลาดที่อัลเบิร์ตมีต่อเรมอนอีก เราว่าส่วนนึงนอกจากห่างกันไปนานแล้ว เป็นเพราะว่าส่วนนึงของเรมอนอยู่กับเกอกอรีนมั้ย เอาเถอะ…ไม่พูดมากแล้ว 555555 เดาผิดไปหมด ฮา

เล่มนี้คือแบบมึนมากกกก เต็มไปด้วยปรัชญาที่เราก็ไม่รู้ว่าเราเข้าใจถูกหรือเปล่า สปีดการอ่านช้ามาก โดยเฉพาะช่วงอยู่กับสังฆราชาเทอรามอน เล่มนี้บรรยากาศระหว่างเรมอนกับอัลเบิร์ตดีขึ้นมาก บรรยากาศระหว่างอัลเบิร์ตกับเกอรอรีนเองก็ด้วย เล่มนี้ไม่รู้จะพูดอะไรมาก เอาเป็นว่าหมดพลังจะเดาอะไรต่อมิอะไรแล้ว 5555555555 เล่มต่อไปเลยแล้วกัน

เล่มนี้มีฉากเด่นๆตอนที่ไปกำจัดกองทัพเรมอน (แต่คิดว่าน่าจะเป็นแค่เซตเดียวหรือเปล่า สุดท้ายต้องมีสู้กับกองทัพปัญญาประดิษฐ์แน่ไหมนะ) แล้วก็กลับไปสู้รบที่ดาวฟีอัส คือ เห็นสภาพดาวฟีอัสปัจจุบันแล้วก็อดเสียใจไปด้วยไม่ได้ สำหรับอัศวินดารา เราคิดว่าเนื้อเรื่องช่วงดาวฟีอัสเป็นช่วงที่สดใสที่สุด ร้อนแรงที่สุด สนุกที่สุด มีจิตวิญญาณของความผจญภัยมากที่สุด มันมีความโชเนนอะ มีความพวกพ้อง แบบก็สมกับที่อาเจลรัสอยากให้เป็นนั่นแหละ แล้วก็รู้สึกทอดถอนใจที่แบบคนส่วนมากลืมอัลเบิร์ตกับเรมอนไปหมดแล้ว หวังว่าในเล่มสิบจะสามารถกลับคืนความทรงจำมาได้นะ ฮืออ

ปล. ตัวละครที่เราชอบที่สุดในเรื่องคือเกอรอรีน

ถ้าสมมติว่าตอนที่อัลเบิร์ตเจอกับเกอรอรีน แล้วเกอรอรีนทำตัวเป็นเรมอนไปเลย หรือพูดกับอัลเบิร์ตตามตรงไปเลยว่าความทรงจำเรมอนอยู่ในร่างตัวเองแล้ว แล้วค่อยๆรักกันใหม่ไปเลย เราว่ายังดีกว่า การที่สร้างเรมอนคนที่สองขึ้นมาแล้วเอาความรักออกไปอะ มันหลอกลวงอะะ แล้วคือปฏิกิริยาของเรมอนมันเป็นออโตเมติกด้วยนะ มันเป็นสิ่งที่ตั้งเอาไว้ให้ตอบโต้อัลเบิร์ตแบบนี้ ซึ่งมันไม่ใช่เกอรอรีนอยู่ดีอะ ทำแบบนี้มันเหมือนกับการ belittle ความรักของอัลเบิร์ตอะ พิมพ์ๆไปก็จะร้องไห้ ฮือ ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ ทำไมเกอรอรีนทำแบบนี้ ทำไมไม่รักกันดีๆ ฮืออออ

นี่เป็นเรื่องที่จบได้ขมที่สุดเรื่องนึงที่เราเคยอ่านมาเลย มันไม่ใช่ว่ารักกันแล้วจากตาย ไม่ใช่ว่าเคยรักแล้วไม่รักแล้ว แต่ความรักนั้นมันเป็นของปลอมอะ

เราว่านะจริงๆแล้วอัลเบิร์ตกับเกอรอรีนสามารถรักกันได้ ถ้าเกอรอรีนไม่ได้สร้างเรมอนสองขึ้นมา ทั้งสองคนมีโพเทนเชียลที่จะรักกันได้(ในเชิงนั้น)อยู่แล้ว แบบตอนที่อัลเบิร์ตเป็นลูกศิษย์เกอรอรีนมันก็ดีมากอะ เราคิดว่าเกอรอรีนรักอัลเบิร์ต (แบบไหนไม่รู้ แต่เราว่ามันต้องมีสักครั้งแน่ ที่เกอรอรีนเป็นคนทำตอนเอนซี อาจจะเป็นช่วงที่อัลเบิร์ตรู้สึกว่ามันแปลกๆตอนแรกๆว่ามันไม่เข้ากันอะไรแบบนี้ก็ได้) แล้วเกรอรอรีนก็คิดว่าอัลเบิร์ตก็รักตัวเองเหมือนกัน (ซึ่งเราก็คิดว่ารักนะ แต่ไม่ได้รักแบบที่รักเรมอน) คิดว่าอัลเบิร์ตจะสามารถรับเรมอนที่เป็นเกอรอรีนได้ แต่ไม่ได้คิดว่าสำหรับอัลเบิร์ตมันเป็นคนสองคนที่แยกออกจากกันอะ ถ้าเกอรอรีนพยายามให้อัลเบิร์ตรักตัวเองในฐานะเกอรอรีนเราว่าทำได้

คือเรื่องนี้มันก็คงอย่างที่ใครสักคนพูดมั้งว่าแบบ ได้มาแล้วก็เสียไป เป็นเรื่องธรรมดาๆอะ แบบคนที่ดาวฟีอัสตอนหลังๆก็แทบไม่มีใครที่เหมือนเดิมแล้วปะ ไม่ได้อยู่กับคนเดิมหรือตายจากไปบ้างอะไรงี้

คือที่มันแบดเอนด์มันแบบไม่ใช่แค่อัลเบิร์ตต้องไปหาเรมอนที่จักรวาลใหม่เริ่มต้นใหม่ทั้งหมดนะ เกอรอรีนเองก็ถูกอัลเบิร์ตฆ่าแบบที่เจ้าตัวคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้อะ เพราะคิดว่าคนคนนี้รักตัวเองแล้วตัวเองก็พร้อมจะรักเค้า 55555 คือเราก็อยากให้ทั้งเรมอน ทั้งอัลเบิร์ต ทั้งเกอรอรีน มีความสุขแบบรักกันด้วยดี