เมื่อสถาปนิกหนุ่มดันโชคร้ายข้ามกาลเวลาไปยังยุคอดีต หนำซ้ำพอฟื้นขึ้นมาปรากฏว่าตนเองอยู่ในร่างของเถ้าแก่แห่งหอคณิกาชายอีกด้วย!

เรื่องนี้เป็นแนวย้อนเวลายอดฮิต นายเอกเป็นสถาปนิก ย้อนเวลาไปอยู่ในร่างนายบำเรอ เถ้าแก่คนงามของหอคณิกา คนที่ชื่อดังที่สุดในเมืองหลวง ผ่านบุรุษมาแล้วหลักพันอะไรประมาณนี้

คือนายเอกอะเป็นคนดีมากกก ฉลาดเฉลียว เป็นคนดี เป็นคนดีแบบว่าเปล่งรังสีคนดีออกมาเลย คือพอนายเอกกไปยุคโบราณก็จัดการพัฒนาหอคณิกาเป็นโรงน้ำชา ใจดีกับเด็กๆในหอมากขึ้น แล้วก็เริ่มมีตัวเอกฝ่ายชายเข้ามา ก็คือ พระเอก เป็นแม่ทัพ ตัวละครแม่ทัพนี่ก็เป็น Type แบบแม่ทัพเลยนะ แม่ทัพยุคโบราณ หัวสูง เย่อหยิ่ง ขี้เหยียด คือเหยียดเก่งจนเราแบบไม่ค่อยชอบตัวละครตัวนี้เท่าไหร่ เหมือนกับว่าถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆจะไม่ลงให้เด็ดขาด

บรรดาเด็กๆในหอก็เริ่มมีผู้ชายมาชอบทีละๆคน เป็นท่านอ๋องบ้าง ฮ่องเต้บ้าง ฮ่องเต้เมืองข้างๆบ้าง ในบรรดาทุกคนเราชอบ love line ของอ๋องแปดกับอาเผิ่งที่สุดค่ะ รู้สึกว่าอ๋องแปดน่ารักมาก สามีแห่งชาติสุดๆ สามีแสนดี แต่คู่ฮ่องเต้ก็ชอบนะ รู้สึกว่าคู่นี้ก็เข้ากันได้ดี

ส่วนคู่ที่ดราม่าอย่างไม่น่าเชื่อคือคู่ของตัวหงเถาเอง วิญญาณเดิมของร่างที่นายเอกมาสิงอยู่ ซึ่งสุดท้ายคู่กับอดีตรัชทายาท แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมาคือชีวิตอนาถจัดจริงๆ ไม่แปลกเลยที่จะแค้นมาก

จริงๆเนื้อเรื่องสามารถตีดราม่าได้เลย สามารถแบบขยี้น้ำหูน้ำตาไหลได้เลย เพราะว่าพลอตดราม่าประมาณนึง ถ้าไม่รวมความเซอร์เรียลเรื่องตัวละครฝ่ายพระเอก แต่ว่าเค้าเล่าออกมาในโทนคอมเมดี้มาก รวมบุคลิกนายเอกเข้าไปด้วยก็พยุงเรื่องนี้ให้อยู่ในโทนเบาๆได้สบายๆ เรียกว่าอ่านได้ชิลๆตลอดทั้งเรื่อง เรามีหงุดหงิดพระเอกอยู่บ้าง แล้วก็คิดว่าไอ้ฉากโอ้อวดตัวละครฝ่ายพระเอกแต่ละคนในเรื่องที่ทยอยมาออกฉากทีละคนๆเนี่ย สุดจะเวอร์เลย แต่โดยรวมแล้วก็ชอบเรื่องอยู่นะคะ 55555