ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการอ่านหนังสือและหนังสือที่ฉันชอบมากที่สุดก็ไม่พ้นเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ภาคต่าง ๆฉันจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ สามารถอ่านหนังสือเล่มใหญ่ ๆ ติดต่อกันได้นานหลายชั่วโมงบางครั้งก็อ่านแฮร์รี่ พอตเตอร์เล่มใหญ่ที่สุดได้จบภายในไม่กี่วันเรียกว่าเป็นคนที่มีสมาธิสูงคนหนึ่ง ถึงยังไงก็ตามสมาธิของฉันพังคลืนลงและถูกรบกวนด้วยทะเลความคิดชั่วร้ายหลากหลายรูปแบบทั้งภาพ เสียง และความคิดมโนธรรม

            วันหนึ่งฉันไปเจอบทความทางอินเทอร์เน็ตของคุณทรายเจริญปุระที่เขียนเล่าถึงเรื่องต่าง ๆ ในวงการบันเทิง ชื่อคอลัมน์ว่า ‘บันเทิงเชิงร้าย’[1]และแน่นอนด้วยความละเอียดและลีลาการเขียนของคุณทรายดึงดูดใจให้ฉันเข้าไปอ่านได้ไม่น้อย

            “เรียกสั้น ๆว่างานหนังสือนี่ก็เพราะตัวฉันเองไม่เคยจำได้ว่าชื่อยาว ๆอย่างเป็นทางการของงานนั้นมีชื่อว่าอะไรรู้แค่ว่าเป็นเทศกาลเสียทรัพย์ของฉันโดยตรง ชนิดที่ไม่มีอะไรมาต้านทานได้ในช่วงต้นปีหนึ่งครั้งปลายปีหนึ่งครั้ง

            คอมพิวเตอร์ที่ฉันกำลังทำงานอยู่นี่ต้องระเบิดขึ้นมาแน่ๆ เลย เศษกระจกของหน้าจอคอมจะกระเด็นเข้ามาในตาทำให้ตาบอด

            “ฉันไปทุกปีแหละแต่ปกติจะไปวันธรรมดาช่วงเช้า เพื่อจะได้ไม่ต้องแออัดกับคนเยอะ ๆ ซึ่งฉันค่อนข้างพ่ายแพ้ไม่ทนทานต่อการเบียดๆ ไหล ๆ ตาลาย ๆ ไปกับคนจำนวนมหาศาล หรือหอบหนังสือต่อแถวชำระเงินจนแขนชาแล้วชาอีก

            โครม! เสียงรถบรรทุกคันใหญ่พุ่งเข้ามาชนกำแพงบริษัทกระจกหน้าต่างบานใหญ่พลันแตกดังเพล้ง!ใหญ่เศษกระจกบานหนึ่งหล่นลงมาเสียบหัวฉันอย่างจัง เลือดไหลออกมาไม่ขาดสาย เฮ้ย!ไม่ใช่สิ ฉันกำลังนั่งอ่านบทความอยู่นี่ ถึงไหนแล้วนะ?

            “แขนชาแล้วชาอีกกว่าจะได้จ่ายเงินจะก้มดูพลิกดูอะไรซักเล่มก็ลำบากยากเย็น เพราะก้มก็ติดตรงนั้น หันก็ติดตรงนี้ เดินๆ อยู่ก็โดนรถเข็นช็อปปิ้งโหลดหนังสือเต็มภิกขาแล่นทับนิ้วตีนให้รวดร้าว เข้าห้องน้ำก็แถวยาวเหมือนค่ายอพยพเรฟูจีแค่คิดก็เหนื่อยแล้ว

            ตอนนี้แม่กำลังกินอะไรอยู่นะ?กำลังอดตายและขอทานอยู่ข้างถนนหรือเปล่า ไม่ได้ๆ! ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่นะ แม่ฉันยังสบายดี

            “แต่ปีหลัง ๆฉันต้องปรับนิสัยให้เข้างานหนังสือในวันหยุดเสาร์อาทิตย์เช่นคนอื่นบ้างก็เพราะ-อะแฮ่ม-ฉันก็มีงานเขียนหนังสือที่ออกในงานเหมือนกัน

            “เสาร์-อาทิตย์เป็นเวลารวมฮิตของเหล่ากิจกรรมในงานทั้งพบปะนักเขียนนักอ่าน ไฮไลท์การสัมภาษณ์บนเวที ลดแลกแจกสนั่นหนังสือปกใหม่ทุกปกก็อยากจะมาออกช่วงวันหยุดที่เป็นวันหลัก ๆ

            ฉันกำลังเดินข้ามถนนและมีรถเบรกดังเอี๊ยด!เข้ามาชนฉันอย่างจัง เอ๊ย! ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย

            “ช่วงวันหยุดที่เป็นวันหลัก ๆที่คนจะมาเที่ยวชมงานกันนักอ่านเขาก็จะว่างมาเจอคุณวันนี้แหละไม่ใช่เวลาพุธเช้าแสนลับแลยิ่งกว่าเวลาตกฟากของสัตว์สงวนในป่าที่ฉันไปเสมออะเสาร์อาทิตย์ก็เสาร์อาทิตย์ ปีนี้ฉันก็เพิ่งไปนั่งบูทมาอีก พบเจอคนนั้นคนนี้สนุกสนานประหนึ่งงานรวมรุ่นเหมือนเคย

            ทำไมคนอื่นดูมีความสุขดีจังทำไมฉันถึงมีความสุขอย่างเค้าไม่ได้

            “เอองานรวมรุ่นมันสนุกมันสนุกเท่านี้จริง ๆ ไหมฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ไม่เคยไปงานเลี้ยงรวมรุ่นโรงเรียนอย่างใครเขาแต่ก็คงประมาณนี้ล่ะมั้ง คนคุ้นหน้าทั้งคนชายคนซื้อกลับมาเจอกันปีละสองครั้งแต่ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างหาย ๆ ไป หนังสือชีวิตดราม่าน่ะคุณ เฮ้ย! ยุคนึงมันฮิตมาก ๆ เลยนะตอนนี้ดาราต่างชาติเขาก็ยังมีเขียนอยู่มั้ง (ไม่เฉพาะดาราหรอก เอาเป็นว่าคนดังต่างๆ ยิ่งมีข่าวฉาวยิ่งมีคนขอติดต่อซื้อชีวิตกันอลหม่าน)

            ฉันมีเงินอยู่ในบัญชีเท่าไหร่นะมีพอกินข้าวเที่ยงหรือเปล่า แล้วถ้าฉันต้องอดตายในอนาคตละฉันต้องไปนั่งขอทานอยู่ข้างสะพานลอยพร้อมกะลามะพร้าวไหมนะ

            “แถมบางคนเขียนจริงจังด้วยเอ้าเล่มแรก ๆ ที่ฉันเคยอ่านคือ ‘อีกฟากหนึ่งของความฝัน’ที่เขียนโดยลิฟฟ์อุลมานน์ที่เป็นนักแสดงชาวนอร์เวย์ที่เป็นทั้งเมียและมิวส์ของผู้กำหับชื่อดังอย่างอิงมาร์เบิร์กแมน ซึ่งก็พิมพ์ออกมานานกาเลแล้ว ยังเป็นฉบับแปลไทยไพเรตส์อยู่ล่ะมั้ง

            เสียงเหมือนเจ้านายเรียกชื่อของฉันทำไมกันนะ ฉันทำงานผิดพลาดไปหรือเปล่า ฉันอ่านถึงตรงไหนแล้วนะเมื่อกี้

          “หลัง ๆ ก็ทั้งอีทาน ฮอร์ค, สตีฟ มาร์ตินส์, เจสซี่ ไอเซนเบิร์ก, มิแรนด้า จูลาย ที่ไม่ได้แค่เขียนเรื่องตัวเองแต่เขียนเป็นเรื่องสั้น เป็นนิยายกันจริงจัง ได้รับการยอมรับจากนักอ่าน

            ยาเบื่อหนูมันอร่อยหรือเปล่านะอยากซื้อมาลองกินจัง

            “ฝั่งไทยที่ดังแบบ…โคตรดังเลยก็คือหนังสือของคุณกาละแมร์ พัชรศรีที่เขียนออกมาโต้หนังสือฮิต และกลายเป็นหนังสือของคุณแมร์ก็ฮิตซ้ำเข้าไปอีกพร้อมกับภาพลักษณ์เฟียร์ซๆ (fierce) เฉี่ยวๆ จิกๆติดตัวไปด้วยเลย จนหลังๆเห็นคุณกาละแมร์ออกหนังสือทำกับข้าวเพื่อสุขภาพมาก็ขายดิบขายดีอยู่

            ถ้าซื้อยาเบื่อหนูมาตั้งไว้ในบานจะเผลอมีคนเอาไปหินไหมนะเฮ้ย! ยาเบื่อหนูอะไรกันไรสาระ

            “เอ้อแต่จะบอกว่าคุณกาละแมร์เป็นดาราก็ไม่เชิงอีก งั้นมาเรื่องดาราแล้วกัน

ช่วงนั้น(กว่าสิบปี) มีอาชีพโกสต์ไรเตอร์ที่เบ่งบานขึ้นมาเพื่อรับงานเขียนชีวิตดาราโดยตรง

            ถ้าคนที่เผลอกินยาเบื่อหนูเข้าคือเด็กๆ ที่บ้านล่ะจะทำยังไง อย่าซื้อมาเก็บไว้จะดีกว่า

            “ที่อ่านยังไงก็ดูเป็นบทสัมภาษณ์ประกอบรูปเพียงแต่ตัวคนเขียนแทนตัวเองเข้าไปแทนดาราอยู่บ้างในบางเรื่อง (เช่น ‘พอถามมาถึงตรงนี้ น้องวิหคเหินลมก็ทอดสายตาไปไกลฉันรู้ว่าเธอคงหนักใจและเครียดกับคำถามนี้

            เฮ้ย! ฉันกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย พอกันที ไม่อ่านมันแล้ว!

            ทุกครั้งที่ฉันทำงานหรือกิจกรรมที่ต้องใช้สมาธิมากๆ เช่น อ่านหนังสือหรือปักครอสติช ฉันมักจะโดนถล่มด้วยจินตภาพอยู่บ่อยครั้งอย่างเขียนหนังสือเล่มนี้ก็เช่นกัน คุณนึกไม่ถึงแน่ ๆมันมีฉากรถชนและคนตายมากมายเท่าไหร่กว่าจะได้เป็นตัวหนังสือที่เป็นเรื่องเป็นราว

[1]https://thematter.co/category/thinkers/radically-entertaining