เมื่อเดินเข้าไป ในงานจะแนะนำเราตั้งแต่ที่มาความฮาในอดีตเลย อย่างในสมัยก่อนความฮาในประเทศเราจะมีในรูปแบบของการแสดง อย่างละครนอก ละครชาวบ้านที่ผู้เล่นเป็นชายล้วนและมีการสร้างบทให้เข้าถึงง่าย ตลกโปกฮา จนช่วงหนึ่งเรามีสิ่งที่เรียกว่า "จำอวด" หรือจำอวดหน้าม่าน เอาไว้เบิกโรงละครต่างๆ จนถึงตอนนี้ก็ยังมีจำอวดที่เล่นโดย น้าโย่ง น้าพวง น้านงค์ นะ เคยดูไหม ที่เห็นใส่หูฟังอยู่นี่คือฟังเสียงการแสดงสมัยก่อนที่มีการบันทึกเสียงเอาไว้ ไม่ได้ฟังได้ง่ายๆ นะเอ้อ
(มีการล้อการเมืองผ่านสิ่งพิมพ์)
นอกจากความตลกที่ลงไปยังสิ่งพิมพ์แล้ว ยังขยายไปอยู่การแสดงแบบเดี่ยวไมโครโฟน ที่คนไทยรู้จักกันดีคือ โน้ต อุดม ผู้แสดงเดี่ยวไมโครโฟนมาตั้งแต่บางคนเป็นเด็กประถมจนคนดูบางคนแต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังจะมีเดี่ยวอีกนะ! ครั้งล่าสุดไม่เดี่ยว เพราะมีเพื่อนมากมาย แต่จะอย่างไรลองติดตามข่าวได้เลย (ศึกชิงบัตร is coming)
ของแต่งบ้านของใช้ของ propaganda นี่...พอใส่ไอเดียไปเลยมีความตลก แต่มินิมอร์ไม่ขอบรรยาย
ความฮายังข้ามไปถึงกระบวนการทำภาพยนตร์ อย่างหนังที่ทำรายได้สูงงงง ในไทย เป็นพันล้าน และข้ามไปแจกความฮา โรแมนติก และสยองถึงต่างประเทศด้วย! แต่จะเป็นเรื่องอะไรนั้น... มาดูลำดับการทำงานของเขากัน อ่านอีลีเมนต์สั้นๆ ที่นำมาต่อกันแล้วจะเดาเรื่องได้ไหมน้า...
อะ มินิมอร์ให้ดูภาพนี้ แล้วลองเดาว่ามันคืองานอะไร...
บำเรอ ชื่อคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นตลกล้อกัน!
เฉลย นี่คือสมุดจดมุกของ โน้ต เชิญยิ้ม นั่นเอง ในช่วงหนึ่งสมัยหนึ่งความฮาในเทรนด์ก็คือการมีตลกคาเฟ่ ตลกคนหนึ่งวันๆ วิ่งรอกหลายที่ ทำให้เขาต้องจดมุกและรายละเอียดเอาไว้ ใครบอกว่าการเป็นตลก หรือ Comedian นั่นไม่ต้องทำอะไรก็ได้ แค่ตลก แต่เปล่าเลยจ้า เขามีขั้นตอน มีการค้นคว้าและทดลองไม่ต่างจากอาชีพอื่นๆ น่านับถือจริงๆ
(ไม่มีอะไร เพดานสวยดี)
แล้วงานของความขำก็มาในรูปแบบของการ์ตูน และต่อเนื่องมาเนิ่นนานจนถึงทุกวันนี้ จากนี้เราจะพาทุกคนไปดูขั้นตอนการทำงานของนักเขียนการ์ตูนขายหัวเราะและมหาสนุกกัน ว่ามีขั้นตอนอย่างไร มีกระบวนการคิดแบบไหนถึงได้สร้างงานออกมาให้เราอ่านได้เช่นนี้!
ขั้นตอนกระบวนการคิดของหนูหิ่น ถอดรหัสคาแรคเตอร์สุดฮิต
มีเวิร์คสเปซของนักเขียนด้วยนะ
ในส่วนถัดมาก็จะเริ่มพูดถึงว่าเราจะเจอความตลกได้ที่ไหนบ้าง? จริงๆ แล้วความตลกมันอยู่รอบตัวเรานี่เอง อย่างภาพข้างล่างนี้ หาได้ที่ท้ายรถเลยนะ การใช้ Typography เป็นเอกลักษณ์โดยแท้
ตัวอย่างการใส่มุกตลกแบบซีเรียสลงไปในการออกแบบ (?)
กับโฆษณา Holy Vision เมื่อเรื่องเหนือธรรมชาติและไสยศาสตร์สู่สากล
พอออกมาด้านนอกก็เจอมาสคอต! เด็กชายปังปอนด์ แล้วก็หนูหิ่น ขอบอกว่าหนูหิ่นดิ้นได้ดีดมาก เหมือนกินเอ็มร้อยห้าสิบมาเกินสองขวดต่อวัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in