เจสันก็เลยซื้อมันมาเซอร์ไพรซ์ฉันในวันเกิดล่าสุด ซึ่งตามนิสัยเขาแล้วมันก็ไม่เชิงจะเซอร์ไพรซ์อะไรนักหรอก เพราะเขาก็แค่เอามาให้โต้งๆแต่ฉันก็ประหลาดใจและดีใจมาก

เจสันทำการฉลองด้วยการฉีดย้ำๆที่พวกเราสองคนและคนอื่นอีกนิดหน่อย แม้กระทั่งเวสต์ก็ยังพลอยได้รับอานิสงค์ความหอมนี้ไปด้วย แต่ฉันกับเจสันมีกลิ่นเดียวกันที่แสนเข้มข้นลอยฉุนกึกออกมาหลายวันทีเดียว

และวันนี้ก็คงเป็นวันแบบนั้นอีกครั้ง

กลิ่นน้ำหอมของฉันยังคงหลงเหลือจางๆอยู่บนตัวของฉัน แม้ว่าฉันจะฉีดตั้งแต่เมื่อวานเช้า แต่เป็นเพราะอากาศหนาวและฉันไม่ได้อาบน้ำมาตั้งแต่ตอนนั้น กลิ่นนั้นเลยยังเหลืออยู่บ้าง ส่วนเจสันไม่ต้องพูดถึงเลยว่า มันฉุนกึกเลยล่ะ

มันเป็นกลิ่นหวานๆที่ดูคุณหนูๆแบบที่จริงๆแล้วไม่เข้ากับบุคลิกภายนอกของฉันนัก มีเพียงฉันและเพื่อนในวงแคบๆของฉันไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่าความจริงฉันมีความเป็นผู้หญิงเอามากๆ ประเภทที่มีชุดชั้นในและคอร์เซตเซกซี่อยู่ในตู้ ถึงแม้ว่าฉันมักจะใส่แว่นทำงานหน้าคอมในเสื้อฮู้ดตัวใหญ่ก็ตาม

กลิ่นนั้นไม่เข้ากับเจสันเช่นกัน ทุกคนบอกเขาแบบนั้น

ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่ไม่คิดแบบนั้น

เขาอ่อนหวาน น่ารักและงดงามมาก

ฉันตกหลุมรักเขาอีกครั้ง เมื่อเขาฉีดน้ำหอมของฉัน

โทรศัพท์มือถือของฉันสั่น ชื่อของเวสต์และใบหน้าหล่อเหลาพร้อมผมสีแดงของเขาปรากฏขึ้นที่หน้าจอโทรศัพท์ของฉัน

"อืมม" ฉันรับคำเสียงเนือยๆ

เวสต์ส่งเสียงหัวเราะมาตามสาย

"งานไปถึงไหนแล้ว ที่รัก" เสียงทุ้มๆของเวสต์แบบที่เซกซี่เสมอในทุกๆเวลา และจะยิ่งเซกซี่มากขึ้นเมื่อเราอยู่บนเตียงหรือเขาร้องเพลงบนเวที

"ฟาร์มเรนเดอร์" ฉันตอบสั้นๆ ทำหน้ายุ่งขณะจ้องคอมพิวเตอร์ และขยี้ผมตัวเองแรงๆอย่างหงุดหงิด งานช้ากว่าที่คิดทำให้ฉันงุ่นง่านมาก แต่การมีเจสันอยู่เป็นเพื่อนทำให้ทุกอย่างดีขึ้นเสมอ

"ใจเย็นน่า ยังมีเวลา ฉันไปที่ห้องดีกว่านะ เธอกินอะไรหรือยัง" เวสต์ถามฉันอย่างเอื้อเฟื้อ

ฉันยิ้มน้อยๆ ได้ยินเสียงสวบสาบมาจากเตียง เจสันลุกขึ้นนั่งและมองฉันอย่างล้อเลียน ฉันส่ายหน้าให้เขา มองเห็นกระดูกไหปลาร้าของเขาที่โผล่พ้นเสื้อยืด

"ยังเลย ฉันไม่ค่อยหิว" ฉันตอบ

"ไม่เอาน่า เธอต้องกินบ้าง อาหารอิตาลีที่เดอะแฟคทอรี่เป็นยังไง ฉันซื้อเข้าไปนะ" เวสต์พูดอย่างเอาใจฉัน

ฉันอมยิ้มเล็กน้อย ฉันกำลังปล่อยตัวเองให้ถูกเวสต์ตามใจอีกครั้ง

"อืม เอาสิ" ฉันตอบสั้นๆ เจสันทำหน้าเบ้ให้ฉัน ฉันมองริมฝีปากบางเฉียบของเขา อดนึกถึงยามมันแดงสดด้วยสีลิปสติกของฉันไม่ได้

เวสต์วางโทรศัพท์ไปแล้ว

เจสันลุกขึ้นมา คล้องมือรอบคอฉันจากด้านหลัง แผ่นอกอุ่นร้อนของเขาซ้อนทับกับแผ่นหลังของฉัน ฉันจ้องคอมพิวเตอร์ด้วยอารมณ์เลื่อนลอย

กลิ่นหวานๆของน้ำหอมของฉันกระจายออกมาจากเจสัน

เหมือนกรงที่มองไม่เห็นกรงหนึ่ง

"แฟนเธอจะมาแล้ว ฉันไม่อยู่เป็นก้างล่ะ คืนนี้ฉันไปนอนห้องฟิลนะ...อ้อ และ ฉันเติมถุงยางให้เธอแล้วนะ อยู่ในลิ้นชัก พวกเธอนี่ช่างไม่ใส่ใจเรื่องนี้กันเลย" เจสันพูด ยิ้มล้อเลียนให้ฉัน จูบแก้มฉันเร็วๆ ก่อนจะผละออกไป

ฉันทำเสียงงึมงำตอบเขา ได้ยินเสียงเขาคว้าแจ๊คเกตที่ทางเดินออกไป

ฉันทำเสียงงึมงำกับคอมพิวเตอร์อีกครั้ง

ฉันไถลเก้าอี้ไปที่ลิ้นชักข้างเตียง ดึงลิ้นชักออกมา มีถุงยางห่อเบ้อเริ่มอยู่ในนั้นจริงๆ และยังมีของเก่าที่เป็นของฉันอีกสองสามอัน ฉันถอนหายใจขณะจ้องมองมัน

ฉันซบหน้าลงกับฝ่ามือ อดหดหู่ขึ้นมาไม่ได้เมื่อนึกถึงเจสัน 

ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังวิ่งวนอยู่ในเขาวงกตอะไรบางอย่าง เวสต์เต็มใจที่พาฉันออกไป แต่ฉันไม่อยาก ฉันต้องการเจสันเท่านั้น และฉันเองก็เพิ่งรู้ตัวในเร็วๆนี้ว่าต้องการเขา

แต่เขาล่ะ...ป่านนี้น่าจะกำลังเริงร่าอยู่ในห้องของฟิลแล้ว และวันพรุ่งนี้เขาต้องมาเล่าแน่ๆว่าฟิลเด็ดขนาดไหนยังไงบ้าง

ฉันนวดสันจมูกเบาๆ ครางออกมาอย่างปวดหัว

ให้ตาย...