เคยคิดอะไรไม่ออกไหม?

แล้วที่คิดไม่ออกเพราะกำลังไม่คิด หรือกำลังคิด

เคยคิดไหม?

ล้อกำลังหมุน รถกำลังเคลื่อนไปข้างหน้า 

แล่นไปบนถนนที่มีสีเขียวของต้นไม้น้อยใหญ่เขียวครึ้มตลอดทาง

ผมรู้แค่ว่า

ผมต้องขับไปข้างหน้า

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ในความคิดอะไรไม่ออก

ล้วนเต็มไปด้วยเสียงตะโกนโหวกแหวกของ เจ้าก้อนความคิด เจ้าอารมณ์ 

ก้อนน้อย ก้อนใหญ่ ละเอียด เล็ก จิ๋ว เต็มไปหมด

บุหรี่ เหล้า เบียร์ 

เครื่องบำรุง บำเรอ ให้เกิดผงฝุ่นของความไร้สติ

มันเข้าปกคลุมเสียงเหล่านั้น

ให้หนาและหนัก

ผลลัพธ์ คือแรงกดทับ จน นิ่ง เงียบ และหยุดลง

ทุกครั้งที่ลิ้นสัมผัสรสฝุ่นผงเหล่านั้น คำถามแห่งการเกิดก็วิ่งเข้ามาในใจ

การหยุดที่แท้จริง?

คำถามนี้ หยุดเสียงวุ่นวายเหล่านั้นได้ชั่วครู่

มันคงรู้สึกงง งง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อก่อนผมไม่เข้าใจคนที่ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ตอนนี้ผมรู้

ตอนนี้ไม่เข้าใจคนที่เป็นแอลกอลฮอล์ลิค แต่ผมไม่ได้อยากรู้หรือเข้าใจ

คนที่พึ่งหรือเสพสิ่งเหล่านั้น ผมคิดว่าคือพวกที่มีจิตใจอ่อนแอ

แต่ตอนนี้ผมคือคนอ่อนแอ ที่เรียกได้อย่างเต็มปาก

รสเบียร์กระป๋องสุดท้ายตอนช่วงตีสองของเมื่อวาน ยังจำได้ดี 

ความเย็นของกระป๋อง ที่กระทบและซึมผ่านเข้าฝ่ามือ

เพียงเท่านี้ 

ก็ทำผมร้องไห้ก่อนนอน

เวลาเช้า เมื่อลืมตา เมื่อรู้ตัวว่ากำลังหายใจ

ผมแทบจะไม่อยากจะขยับตัว

ลมหายใจมันเสียดสะท้านเข้าไปในปอด

เสียงตึก ตึก ตึก ตรงช่วงอก 

ยิ่งตอกย้ำการดำรงอยู่ ของ ผม. .. 

ผมยังอยู่

มันแสนจะเจ็บปวดและแห้งผาก

เมื่อชีวิตคือการค้นหา

แต่ผมกลับจมปลักอยู่กับตัวเอง และ ความคิดของตัวเอง

เพื่อเฝ้ารอวันเวลา ที่จะเจอ..

พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว 

ลมกำลังพัด

ก้อนเมฆกำลังเต้นระบำ

ดอกหญ้า ท้องฟ้ากำลังจะเล่าเรื่องราว

มีคนมากมายข้างนอก ผมไม่เลือกที่จะรักพวกเขา

ผมกำลังคลอเคลียอยู่กับคนรักของผม

ความทุกข์

หรือ เป็นเพราะผมหลงรักตัวเองเกินไป

"ตัวกู ของกู" ที่แสนสวยงาม และ น่าหวาดกลัว

ไม่ปล่อยมันไปซะที

ทั้งๆที่ เหนื่อย. .. 

แสน. . เหนื่อย

หากฉันปล่อยฉันจะเสียทุกอย่าง

หากฉันยังหลงอยู่ ฉันจะเจ็บปวด และโง่งมงาย

หลายคนคงเลือกปล่อย อาจจะแค่ปาก หรือ ในความคิด

แต่ความจริง ทุกคนเลือกที่จะเจ็บปวด

จมปลัก และ ป่วย

การดำรงอยู่ที่แสนสวยงาม และ เจ็บปวด

ยังคงคิดอะไรไม่ออก และเสียงกำลังดังขึ้นเรื่อย เรื่อย

ทั้งทั้งที่. ..

ผมอยู่คนเดียว

และ. ..กำลังป่วย

ผมสูดลมหายใจเข้า และ ปล่อยออกช้า .. . ช้า

ความรู้สึกอุ่นที่ดวงตา.. .ผมต้องทำอะไรซักอย่าง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผมจอดที่ปั๊มน้ำมันเล็กๆ ก่อนขึ้นเขาคดเคี้ยวของเพชรบูรณ์

เสียงเหล่านั้นยังตามผมไปทุกที

คำถามเกิด

"ผมเป็นคนเลือกจะปล่อยทุกข์ หรือทุกข์ต่างหากเป็นคนเลือกจะปล่อยผม"

คราวนี้คำถามยากกว่าเก่า ผมไม่รู้

ผมรู้แต่ว่า ต้องเข้าห้องน้ำ

เพราะสิ่งนี้ผมเลือกเอง

คำตอบ

"ผมเลือกที่จะปล่อย"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

บ่ายสาม บนถนนอุทยานน้ำหนาว

ผมหยีตา.. . 

และเปิดหน้าต่าง

ลมด้านนอก. ..เย็นสบาย

หวังว่าผมจะเจอบางอย่างจากการเดินทางครั้งนี้

เผยแพร่ครั้งแรก เวปไซต์แห่งหนึ่ง ปี 2005