ลมหนาวบางๆ ตอนเช้าในช่วงนี้ ทำให้ผมคิดถึงตัวเองตอนยังเป็นเด็ก

เดือนธันวาคม เดือนแห่งการเฉลิมฉลอง ใครๆ ก็รู้กัน แต่ในฐานะเด็กโรงเรียนคริสต์ พวกเราจะอินกันเป็นพิเศษ ไม่ใช่ว่าเพราะจะได้รำลึกถึงการมาถึงของพระเยซูอะไรหรอก แต่เพราะงานปาร์ตี้และวันหยุดยาวที่รอพวกเราอยู่ต่างหาก

และสัญญาณเริ่มต้นสตาร์ทนับถอยหลังสู่ความสนุกที่ว่า คือ ลมหนาวบางๆ ที่เริ่มพัดมาตอนช่วงต้นเดือนธันวาคมเนี่ยแหล่ะ

เหมือนอาศัยอยู่ในอีกมิติหนึ่ง เวลาในเดือนนี้จะเดินไวเป็นพิเศษ
รู้สึกตัวอีกทีก็ถึงช่วงก่อนวันคริสต์มาสเสียแล้ว

ก่อนวันคริสต์มาสหนึ่งวัน โรงเรียนจะงดการเรียนการสอน และให้ทุกชั้นปีเฉลิมฉลองกับวันพิเศษนี้
เด็กประถมถึงมัธยมต้นจะเอาขนมมาแบ่งกันกินในห้องเรียน พร้อมจับฉลากแลกของขวัญ ส่วนเด็กมัธยมปลายจะอัพเกรดขึ้นมาอีกขั้น เพราะจะมีกินเลี้ยงโต๊ะจีนพร้อมงานแสดงดนตรีของวงดนตรีของแต่ละระดับชั้น

แน่นอน ไม่ว่าจะเรียนอยู่ชั้นไหน นี่คือหนึ่งในช่วงเวลาที่สนุกที่สุดของปีการศึกษา

หลังจากจบงาน โรงเรียนก็จะหยุดยาวตั้งแต่วันคริสต์มาส เจอกันอีกทีก็หลังปีใหม่โน่นเลย
และการที่มีวันเกิดในช่วงเวลานี้ เลยทำให้การเปิดเรียนอีกครั้งพิเศษกว่าคนอื่น เพราะได้ “ขึ้นปีใหม่” ทั้งในแง่เวลาของโลกใบนี้ และ เวลาที่ได้ลืมตาดูโลกนี้ไปพร้อมๆ กัน

ตอนนั้น ผมเฝ้ารอลมหนาว ว่าเมื่อไรมันจะมาเสียที
แต่ตอนนี้ ได้แต่ถอนหายใจปรับทุกข์กับลมหนาว มาอีกแล้วหรือ ผ่านไปอีกหนึ่งปีแล้วสินะ

มันยิ่งทำให้ผมคิดถึงตัวเองตอนยังเป็นเด็กเข้าไปใหญ่
ลมหนาวมาพร้อมความสนุก หยุดยาวให้เต็มที่ จะดีจะร้ายยังไง ก็ยังมั่นใจได้ว่า เพื่อนๆ รอให้เราได้พบปะกันอีกครั้งหลังปีใหม่

แต่ตอนนี้ ลมหนาวมาพร้อมกับความหวั่นใจ เข็มนาฬิกาที่กระดิกนับถอยหลัง และคำถามที่ว่า ก้าวต่อไปในชีวิตมันจะพาเราไปทางไหนต่อ

ที่สำคัญ ผมไม่เคยกังวลใจกับการ “ขึ้นปีใหม่” ขนาดนี้มาก่อนเลย

ลมหนาวพัดมาอีกแล้ว ทำได้เต็มที่คือสวมวิญญาณวัยเด็กอีกครั้ง

สนุกกับงานเฉลิมฉลองให้เต็มร้อย และหวังว่าสายลมแห่งเดือนธันวาคมจะหอบคำตอบมาให้กับผมพร้อมอากาศเย็นๆ