ทุกเช้าหน้าหนาวในวันที่หนาวจริงๆ
ผมจะรู้สึกเหมือนต้องออกไปบอกรักใครสักคนอยู่ตลอดเวลา

มือสั่น ขนลุก ลังเล ทำตัวไม่ถูก เอาไงดี จะลุยหรือจะเลิก
เอาวะ ไหนก็ไหนๆ แล้ว …
ซึ่มมมมม
…
#()*%&($)*%)($#*%
เสียงอุทานทั้งในใจและออกเสียงดังออกมาพร้อมกับวินาทีที่น้ำกระทบกาย

และแล้วการอาบน้ำในตอนเช้าก็ผ่านไปอีกหนึ่งวัน

หลายคนคงนึกสภาพนี้ไม่ออก ว่าการโดนน้ำเย็นจนตัวสะดุ้งมันเป็นยังไง
แต่สำหรับคนที่บ้านไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นมาตลอดชีวิตแบบผม
นี่คือสิ่งที่ต้องเจอจนร่างกาย ชิน และ ชา (จากอุณหภูมิของน้ำ) มาตลอด 20 กว่าปี

แต่ผมคิดว่านี่ไม่ใช่ข้อเสียนะ
มันคือข้อดีต่างหากล่ะ

เพราะหลังจากอาบน้ำเย็น เมื่อเวลาเดินออกไปปะทะกับลมหนาวนอกบ้าน ผมจะรู้สึกสดชื่นแบบสุดๆ สบายตัวแบบเต็มพิกัด จนบางครั้งก็สามารถบอกลาเสื้อหนาวไปเลย แตกต่างจากเวลาไปนอนโรงแรมที่จะมีน้ำอุ่นให้อาบ จริงอยู่ว่าขณะที่อยู่ใต้สายน้ำร้อนนิดๆ มันเปรียบเสมือนขึ้นสวรรค์เลยนะ แต่พออกมาเจอลมหนาวเมื่อไร กลับรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวแบบประหลาด อุ่นๆ หนาวๆ ต้องซุกตัวเองกับเครื่องกันหนาวตลอดเวลา

ผมเข้าใจเอาเองว่าแบบนี้
หลังจากโดนน้ำเย็นกระทบตัวและผ่านจุดสุดยอดของความเย็นไปแล้ว ร่างกายของเราก็จะค่อยๆ ปรับตัว และชินกับความเย็นนั้นได้เอง และจุดนั้นแหล่ะครับ ความสดชื่นก็จะเข้ามาแทนที่ เจอลมหนาวก็สบายแล้ว
แต่ถ้าเจอกับน้ำอุ่น ร่างกายเราก็เหมือนกับมีเครื่องช่วยชีวิต คอยซัพพอร์ตเต็มที่ แต่เมื่อต้องออกไปซัดกับของจริงอย่างลมหนาวข้างนอก นั่นแหล่ะครับ ผลของการที่เราไม่ได้ชิน ไม่เคยเจอกับความเย็นมาก่อนจะเริ่มแสดงตัวออกมาให้เราได้เจอแบบจังๆ

บางครั้ง ก็อาจจะหนัก จนเราเองต้องยกธงขาวยอมแพ้

ดังนั้น ผมจึงเลือกที่จะอาบน้ำเย็นครับ
ยอมเจอความทรมานในตอนแรก พอผ่านไปสักพักแล้ว เราจะได้ลิ้มรสกับความรู้สึกที่ว่า "เออ มันก็ไม่เท่าไรนิหว่า"

เพราะจุดวัดใจของการอาบน้ำเย็น อยู่ที่ น้ำขันแรก หรือ วินาทีแรกของการเดินก้าวไปอยู่ใต้ฝักบัว
มันอยู่ที่ว่า จะ "กล้า" หรือ "ไม่กล้า"
ก็เท่านั้นเอง

ลองมา "อาบน้ำเย็น" กันดูสักครั้งครับ
แล้วจะรู้ว่า ท่ามกลางโลกที่เหน็บหนาวนี้ มันน่าเดินเล่นและอภิรมย์ขนาดไหน


#การใช้ชีวิตก็เช่นกัน


เขียนครั้งแรกที่: Storylog