“ที่รัก คุณต้องกินเยอะ ๆ เพื่อให้ลูกได้สารอาหารที่ดีที่เพียงพอ ลูกเราจะได้แข็งแรง”  

ค่ะ และนี้ก็คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวสนุก ๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น ต่อจากนี้

นี่เป็นการตั้งครรภ์ครั้งแรกของสวย และสามีของเธอ "กร" ที่เห่อลูกมาก เขาสรรหาของดี ๆ อร่อย ๆ ที่สวยชอบมาให้เธอกินตลอด เขาดูแลเธออย่างกับเจ้าหญิง ไม่ใช่สิ เหมือนคนป่วยมากกว่า วัน ๆ เขาบอกให้สวย อยู่บ้านสบาย ๆ ไม่ต้องทำอะไร ให้นอนเยอะ ๆ ลูกคลอดออกมาจะได้เลี้ยงง่าย ๆ 

สวยเองตอนเป็นสาว เป็นคนที่ดูแลตัวเองดีมาก ควบคุมอาหาร ดูแลเรื่องรูปร่างได้เป็นอย่างดี แต่พอตั้งครรภ์ เธอกลับกินทุกอย่างที่ไม่เคยชอบ ไม่เคยกิน แถมกินเก่ง กินทั้งวัน จะบอกว่ากินเพื่อลูกก็ใช่ หรือกินเพราะปลดปล่อยโดยไม่ต้องห่วงพะวงเรื่องหุ่น เรื่องความสวย ก็น่าจะใช่มากกว่า หรือเพราะเธอไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าหลังจากที่ลูกคลอดออกมาได้นั้น ตัวเองจะเป็นอย่างไร 

กร สามีของเธอก็ยิ่งเอาใจ แทบไม่ให้เธอหยิบจับ หรือทำอะไรเลย สวยก็แสนจะเชื่อฟังสามี เขาว่ายังไงก็ว่าตามกัน ทำตามที่เขาเห็นว่าดีทุกอย่าง วัน ๆ เธอทำแค่งานบ้านเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ นอกนั้นก็นั่ง ๆ นอน ๆ ดูหนัง ดูละครสบายใจ

ลูกในท้องโตขึ้นทุกวัน ร่างกายของเธอก็ขยาย โตขึ้นอย่างรวดเร็วเกินความจำเป็นเช่นเดียวกัน 

เมื่ออายุครรภ์ 6 เดือน คุณหมอตรวจพบว่า เธอมีอาการเบาหวานขณะตั้งครรภ์  

คุณหมอสั่งให้สวยควบคุมอาหาร และให้ตารางโภชนาการที่ถูกต้องกับเธอมาใช้ให้เหมาะสม แต่ด้วยความที่สวยติดนิสัยกินแต่ของที่เธอชอบไปแล้ว ทำให้เธอเครียดมาก 

และเธอก็ควบคุมอาการเบาหวานไม่อยู่แล้ว สวยเจอทั้ง ความเครียด ความดัน เบาหวาน ในขณะตั้งครรภ์ 

"อาการเบาหวานขณะตั้งครรภ์" เธอและสามีก็ไม่มีความรู้เรื่องนี้มากนัก แต่ก็ยอมเชื่อฟังคุุณหมอแต่โดยดี 

คุณหมอให้สวยเข้าอบรมเรื่องเบาหวานขณะตั้งครรภ์ เพื่อจะได้รู้วิธีการดูแลตัวเองและลูกในท้อง สภาวะอารมณ์ ที่ส่งผลถึงลูก โภชนาการที่ถูกต้องและเหมาะสม รวมถึงวิธีการใช้เข็มเจาะตรวจเลือดที่ปลายนิ้ว และการฉีดยาอินซูลินให้ตัวเอง 

แค่ในห้องอบรม สวยก็หน้ามืดตาลายใจสั่นกับคำว่าต้องฉีดยาให้ตัวเองไปแล้ว เธอต่อรองกับคุณหมอว่า 

สวย : คุณหมอคะ ขอเป็นยากินได้ไหมคะ ดิฉันไม่กล้าฉีดยาให้ตัวเอง

คุณหมออธิบายถึงกรณีของสวยว่า 

คุณหมอ : เพราะคุณไม่ยอมควบคุมอาหารในตอนที่ตรวจเจอเบาหวานในครั้งแรก คุณจึงต้องมาถึงขั้นที่ต้องใช้ยาฉีด โดยไม่มีวิธีอื่นแล้ว เพราะฉะนั้น "จงตั้งใจเรียนรู้ ฝึกใช้เข็มฉีดยาให้ถูกต้องด้วย เพื่อประโยชน์ของตัวคุณเอง และลูกในท้อง" 

สวยรับคำคุณหมอด้วยน้ำตาคลอเบ้า ห่วงลูกในท้องมากกว่าชีวิต ทั้งสำนึกผิดต่อลูกในท้อง รู้สึกแย่กับตัวเอง ยิ่งคิดเธอยิ่งเครียด 

สวยต้องตรวจเช็คค่าความดันเลือดด้วยตัวเอง โดยวิธีเจาะเข็มไปที่ปลายนิ้ว เพื่อเอาเลือดมาตรวจหาระดับน้ำตาล ทั้งก่อน และหลังอาหาร แล้วลงบันทึกผลเลือดไว้ในสมุดบันทึก 

เป็นครั้งแรกในชีวิตของสวย ที่ต้องใช้เข็มเจาะที่ปลายนิ้วของตัวเอง รวมถึงการใช้เข็มฉีดยาอินซูลินให้ตัวเองด้วย 

ส่วนกร สามีของเธอนั้น เขายิ่งไปกันใหญ่ เขาเป็นคนกลัวเข็มฉีดยา กลัวเลือด กลัวหมอ กลัวโรงพยาบาล งานนี้สวยจึงต้องเป็นคนทำทั้งหมด 

สวย : พี่กร พี่ช่วยสวยฉีดยาได้ไหมคะ สวยไม่กล้าทำ สวยกลัว

กร : สวย พี่ขอร้องนะครับ เรื่องอื่นพี่พอทำได้ แต่เรื่องเข็มฉีดยา แค่เห็นเข็มฉีดยา พี่ก็จะเป็นลมแล้ว พี่ขอโทษ พี่ทำไม่ได้จริง ๆ 

สวย : พี่กร แล้วเราจะทำยังไงดีคะ คุณหมอว่ามีแค่วิธีนี้ วิธีเดียวแล้ว ที่พอจะช่วยได้ 

สวยพูดกับสามีพร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ น้ำตามาเอ่อรอที่หน่อยตา

กร : สวยทำได้ พี่เชื่อใจสวย 

สวยกัดฟัน กลืนน้ำตาลงคอ เป็นไงเป็นกัน เธอบอกกับตัวเอง 

สวย : งั้นไม่เป็นไรค่ะ สวยทำเอง 

เธอตัดสินใจ ไม่เซ้าซี้เอาความช่วยเหลือกับสามี แค่ทำงานหาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว เขาก็เหนื่อยพอแล้ว เรื่องแค่นี้เดี๋ยวเธอหาวิธีเอง 

สวยกลับมาโฟกัสที่สุขภาพของลูกและตัวเองแทน สวยบอกตัวเองว่า เพื่อลูก เธอต้องทำให้ได้ แค่นี้จิ๊บ ๆ แค่เข็มเล็ก ๆ เอง มันก็ไม่ได้เจ็บเหมือนโดนมีดมากรีด มาฟันสักหน่อย เธอแค่กลัวการใช้เข็ม สวยพยายามปลอบและให้กำลังใจตัวเอง 

สวยหาอ่านข้อมูลต่าง ๆ เกี่ยวกับการดูแลตัวเองในขณะที่เธออุ้มท้องลูกน้อยกลอยใจ ซึ่งยังไม่ได้ลืมตามาดูโลกที่สวยงามใบนี้

ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งเครียด 

ยิ่งเครียดเธอก็ยิ่งกิน 

และในความเครียดนั้น คือความรัก รักโดยไม่มีเงื่อนไข รักตั้งแต่ยังไม่เคยเห็นหน้ากันเลยด้วยซ้ำ 

ความรักแท้สามารถเปลี่ยนเป็นพลัง สั่งให้เธอกล้าที่จะทำสิ่งที่เธอมองอยู่ตรงหน้าได้ 

สวยรำพึงรำพันกับตัวเองว่า "นี่ฉันต้องใช้กำลังใจระดับ ไหนกันนะ คนปกติธรรมดาที่ไหนกัน เขาถึงจะกล้าฉีดยาให้ตัวเอง เข็ดจนตาย แต่ตอนนี้เพื่อลูก ฉันต้องทำให้ได้ ฉันทำได้ ฉันทำได้" 

ว่าแล้วสวยก็ค่อย ๆ หยิบเข็มฉีดยา และหลอดยาอินซูลินขึ้นมาถือไว้ในมือ รวบรวมกำลังใจ เอาโว้ย 

สวยตั้งสติ กลั้นลมหายใจ ปักเข็มที่มียาอินซูลินหลอดนั้นเข้าไปในเนื้อบริเวณหน้าท้องของตัวเอง แล้วค่อย ๆ กดตัวยาเข้าไปจนสุดปลายเข็ม ความรู้สืกกลัวก่อนหน้านี้ หายไปจนหมดสิ้น กลายเป็นความรู้สึกตื้นตันใจเข้ามาแทนที่ รู้สึกว่าทำได้แล้ว ลูกเธอปลอดภัยแล้ว เธอรอดแล้ว เย้ 

สิ่งที่สวยต้องทำในทุกวัน คือ ดูแล ควบคุมในเรื่องอาหารการกินในแต่ละมื้อ แล้วจดบันทึกลงไปว่า มีอะไรบ้าง กินไปในปริมาณเท่าไร กินเวลาไหน 

ก่อนกินอาหาร ก็ต้องเจาะดูผลเลือด และหลังอาหาร ก็ต้องเจาะตรวจอีกครั้ง ตามตารางเวลา ที่คุณหมอมีมาให้ ที่บีบคั้นหัวใจสุด ๆ คือ การฉีดยาอินซูลินให้ตัวเอง เธอต้องทำแบบนี้ไปจนกว่าจะถึงวันคลอดลูก… 

"แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อยเอง เชื่อหมอ" 

เธอจำคำพูดนี้ของคุณหมอได้ คำพูดนี้คือพลัง และกำลังใจที่ดีมากสำหรับสวย

...