ผมได้ยินว่าถ้าหากพวกเราออกข้างนอกอาจจะถูกคนไปจับไปชำแหละ ฟัน ฆ่า หรืออะไรทำนองนั้นนั่นเป็นสิ่งที่เธอพูด

เธอ-เจ้าของผมสีบลอนด์สว่างและนัยน์ตาสีฟ้า เธอที่ผมเห็นมาตั้งแต่เกิดเธอที่วางผมไว้ในกล่องและเดินจากไป

ผมไม่เคยโทษเธอเลย

ผมเสียใจก็จริง

แต่เธอก็เสียใจเช่นกันผมเห็นแววตาเสียใจของเธอและแววตาลังเล ลังเลที่เหมือนกับความลังเลของคุณ

ตอนนั้นคุณเองก็ลังเลเช่นกัน

แต่ผมก็ดีใจเป็นบ้าที่เป็นคุณและดีใจเป็นบ้า(ยิ่งกว่าเดิม)เมื่อคุณตัดสินใจพาผมที่เหมือนองุ่นเหี่ยวๆกลับบ้านด้วย

บ้านของคุณแตกต่างจากบ้านของเธอมาก

แต่ผมรักบ้านของคุณมากกว่ามากๆเอางี้ดีกว่า ในโลกนี้ผมไม่รักแค่คุณและบ้านของคุณ (โอเคเราตัดพวกเนื้อหรืออาหารเม็ดรสใหม่ล่าสุดอะไรพวกนี้ออกไปแล้วไง)