ที่ผมมักเรียกคุณ(ในใจ) ว่าเทวดาองค์น้อยๆ ผมไม่ได้เพ้อเจ้อไปเองนะผมของคุณสีน้ำตาลเมื่อมันสะท้อนกับแสงแดดจะส่องประกายวิบวับสวยเชียวแหละจมูกของคุณเป็นสันตรง ริมฝีปากของคุณผมรักมาก โดยเฉพาะเวลาที่ชื่อของผมออกมาจากปากของคุณ

สันกรามของคุณเป็นเหลี่ยมมุมเหมือนดาราหนุ่มในโทรทัศน์

คุณโดดเด่นเสมอนัยน์ตาของคุณเหมือนน้ำตาลที่เคี้ยวจนไหม้

เหมือนจะเหมือนจะส่งกลิ่นหอมออกมาได้

แม้กระทั่งในตอนที่คุณร้องไห้จนหลับไป

คุณก็ยังงดงามเหมือนเทวดาตัวน้อยๆของผมอยู่ดี

ผมกอดคุณเอาไว้แน่น

ไม่แน่ใจอีกแล้วว่ากอดของผมช่วยอะไรได้บ้างรึเปล่า

ผมกลัวว่าบางทีมันอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย