สวัสดี
เราเขียนบันทึกตอนที่เราไปอเมริกาด้วยกันจบแล้วนะ
หลังจากทิ้งเรื่องราวพร้อมภาพถ่ายไว้ประมาณสี่ปีเห็นจะได้
และเริ่มมาเขียนเป็นพักๆสลับกับหยุดไปบ้างเมื่อสองปีที่แล้ว
ใช้เวลาเกือบหกปีเลยนะเนี่ย
นานเหมือนกันเลยแหะ
ตอนนั้น...
จำได้ว่าพวกเราเรียนอยู่ชั้นปีสาม
เป็นช่วงที่กำลังเคร่งเครียดกับการยื่นสมัครหาที่ฝึกงานในช่วงปิดเทอมขึ้นปีสี่
เชี่ยเอ๊ย
คะแนนของเราช่างห่วยแตก
เฟิร์มที่ไหนจะรับเข้าไปฝึกงานวะ
แถมคะแนนของเพื่อนๆก็เก่งกันเกินไป๊
จะเอาอะไรไปสู้เขา
เรานั่งมองใบทรานสคริปของตัวเองที่เพิ่งไปขอมาหมาดๆจากสำนักทะเบียน
ด้วยความฉุนเฉียวปนกับความท้อแท้ใจ
ในขณะที่เธอนั่งกดฟีฟ่าอยู่แบบไม่แคร์โลก
พร้อมตอบอือๆ เออๆ ทำเหมือนจะสนใจไปตามเรื่อง
แล้วอยู่ๆเราก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมาจากไหนก็ไม่รู้ว่า
ไหนๆทางราชการเขาเปลี่ยนเวลาปิดเทอมให้เทอมนี้ปิดไปเลยหกเดือนแล้ว
ทำไมไม่ไปเมืองนอกล่ะ
เฮ้ย! ตอนนี้ยังเด็กเว้ย มีเวลาก็ต้องออกไปหาประสบการณ์
พอโตขึ้นยังไง๊ยังไงก็ต้องนั่งอยู่หน้าโต๊ะ จ้องคอม อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม
เบียดคนบนรถไฟฟ้า โซ้ยข้าวเที่ยงหน้าออฟฟิศ ปั่นโอที นอนค้างที่ทำงานอยู่ดี
ไป ออกไปดูโลก!
ไปมันตอนนี้แหละ ตอนที่ยังมีเวลา
วัยทำงานมันไล่กวดเราเข้ามาเรื่อยๆแล้ว
และตอนแรกเราคิดว่าจะไปคนเดียว
(หนีความรับผิดชอบ จะว่างั้นก็ได้)
แต่เธอก็บ้าจี้ไปด้วยว่ะ
แล้วเย็นวันนั้นเราก็เดินไปสมัคร จิ้มว่าจะไปแอลเอ
อยากทำงานสวนสนุกเพราะอยากรู้มานานแล้วว่า
เวลากดปุ่มปล่อยโรลเลอร์โคสเตอร์เขาทำยังไง
แล้วก็บ้าบอดั้นด้นมาถึงอเมริกา
เวลคัมทูเวสต์โคสต์
เพื่อมาเจอเอเจนซี่โกงค่าเช่าบ้านและค่ารถ
ได้งานทำในสวนสนุกตำแหน่ง Ride Operator อย่างที่ใจฝัน
ทำให้รู้ตัวเองว่าเราโคตรรักงานบริการและเหมาะกับการทำงานเป็นทีม
เป็นการทำมาหาเลี้ยงชีพที่ชอบและสนุกมาก
และก็ได้งานพิเศษเป็นเด็กล้างจานหลังครัวในร้านอาหารไทย
ที่สอนให้ได้รู้ว่าเงินทุกบาททุกสตางค์นี้มีค่า
กว่าจะได้เงินมามันเหนื่อยโว้ย
เราได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะ เก็บเกี่ยวอะไรมามากมาย
ค้นพบตัวเองในหลายๆแง่มุมดี
รู้จักเธอในอีกหลายด้านเพิ่มขึ้นด้วย
ทำงานเสร็จจนครบสัญญาเราก็ไปเที่ยวกัน
ตอนนั้นเป็นช่วงชีวิตที่สนุกมากๆของเราเลยนะ
Be us against the world
คือคำนิยามของ "เรา" ในตอนนั้น
แค่เธอรักฉัน แค่เรารักกัน มันพอแล้ว
ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน ลำบากเพียงใดก็พร้อมสู้ไปด้วยกัน
เธอเป็นความรัก
ในแบบที่เราไม่สามารถหาใดจากใครอื่นทั้งหมดในโลก
เธอจำได้ไหม
ตอนที่เราไปดูเรื่อง Her กันแล้วไม่ค่อยอิน
เราว่าตอนนี้เราเข้าใจเนื้อเรื่องแล้วล่ะ
ตอนนี้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็น Theodore กำลังเขียนจดหมายให้ Catherine เลยแหะ
ซึ่งเอาจริงๆ เราอยากจะเขียนให้แบบนั้นแต่เขียนไม่ได้
ครั้นจะก็อปมาแปะเลยก็กระไรอยู่...
เอาเป็นว่า ไปกูเกิลเอาก็แล้วกันนะ
สิ่งที่อยากจะบอกอยู่ในซีนนั้นทั้งหมดนั่นแหละ
ขอบคุณที่บ้าข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกมาด้วยกัน
และ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in