“สารวัตร” เทย์เลอร์ อาบิโอเย นายตำรวจผิวสียกมือขึ้น และเอ่ยถามเมื่อผมอนุญาต “ในโหลทั้งสิบเอ็ดใบ ใช่ศพเดียวกันทั้งหมดหรือเปล่า” 

“อาจมีทั้งศพเดียวกันและไม่ใช่” ผมบอก เปิดรูปถ่ายโหลทั้งสิบสองใบที่ฝ่ายพิสูจน์หลักฐานส่งอีเมลมาให้ผมเมื่อเช้า ก่อนการประชุม “เจ็ดโหลจากสิบเอ็ดโหลเป็นอวัยวะของผู้ใหญ่ที่เป็นผู้หญิง สามโหลเป็นอวัยวะของเด็ก ส่วนอีกโหลเป็นกบกับพืชตระกูลสน”

ผมได้ยินเสียง ‘อ๊อก’ เบา ๆ มาจากใครสักคนหลังห้อง จากนั้น ผมก็เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจในเครื่องแบบขอตัวเปิดประตูรีบวิ่งออกไปห้องน้ำ และแม้หลายคนในห้องประชุมจะเห็นของจริงมาแล้ว แต่เมื่อเห็นภาพถ่ายชัดเจนทุกมุมมองก็ยังอดทำหน้าเหยเกอย่างเปิดเผยไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ 

ผมยอมรับว่า มันสวย สิ่งที่ถูกจัดวางในโหลมีองค์ประกอบที่สวยงามดี ถ้าเพียงแต่มันไม่ใช่ชิ้นส่วนของมนุษย์ แต่ใช่ว่าอวัยวะของมนุษย์จะเป็นสิ่งสวยงามเสมอไป โดยเฉพาะเมื่อมันถูกแยกออกเป็นชิ้น ๆ เพื่อวัตถุประสงค์ทางศิลปะ เพราะเมื่อนั้น ปัญหาว่าสวยงามหรือวิปริตจะกลายเป็นหัวข้อถกเถียงกันใหญ่โตขึ้นมาทันที 

“อวัยวะของเด็กมีทั้งหมดสามชิ้น แขนขวา แขนซ้าย ศีรษะ” ผมสรุปให้ฟัง “รูปแบบของอวัยวะเด็กทั้งสามชิ้นทำเลียนแบบชิ้นส่วนในโหลดองของเฟรเดอริค รุชทุกอย่าง นี่เป็นภาพเทียบจากคอลเลคชั่นที่ Kunstkamera ที่อัมสเตอร์ดัม มีแนวโน้มว่า อวัยวะเหล่านี้อาจมาจากเด็กคนเดียวกัน แต่เรายังไม่รู้ว่า เด็กคนนี้เป็นใคร”

“อีกส่วนหนึ่ง เป็นอวัยวะภายในกับชิ้นส่วนของร่างกายและศีรษะของผู้หญิง” ผมเลื่อนภาพอีกชุดหนึ่งขึ้นมาให้ดู “ในโหลที่ใส่ศีรษะ มือ แขน ริมฝีปาก จะเห็นได้ว่า เป็นชิ้นส่วนจากผู้หญิงผิวขาวอย่างน้อยสองคน แต่เราไม่สามารถทราบได้ว่า พวกเธอเป็นใครมาจากไหน สำหรับเจ้าของศีรษะเราจะให้ฝ่ายพิสูจน์หลักฐานตรวจเปรียบเทียบจากฐานข้อมูลคนหายที่มีการแจ้งเอาไว้ก่อน” 

ผมหันไปทางริคกับเทย์เลอร์ “พวกนายสองคน ช่วยติดตามเรื่องคนหาย เดี๋ยวเราค่อยมาคุยเรื่องรายละเอียดกันอีกที”

“ได้ครับ สารวัตร”

หลังจากนั้น ผมก็แจกจ่ายงานที่แต่ละคนต้องทำ ส่วนผู้กำกับพาทริดจ์ดูค่อนข้างพอใจกับความคืบหน้าของคดี และเขาเห็นตรงกับผมว่า เรายังไม่ควรให้รายละเอียดเกี่ยวกับกรณีที่ทวิคแนมไปมากกว่าที่เรามีข้อมูลเกี่ยวกับที่เกิดเหตุอยู่เท่านั้น และเมื่อได้รายละเอียดเบื้องต้นเกี่ยวกับรูปพรรณของเจ้าของชิ้นส่วนศีรษะและอวัยวะในขวดโหลดองมากพอสมควรแล้ว จึงค่อยแถลงข่าวอีกครั้งเพื่อรวบรวมข้อมูลและเรียกคนที่มีข้อมูลให้เข้ามาหาเราเองอีกทางหนึ่ง นอกจากที่เราพยายามออกไปหาข้อมูลจากภายนอกซึ่งยากกว่า

หลังจากจบการประชุมและนัดติดตามความคืบหน้าในช่วงบ่ายวันถัดมา แต่ละคนก็แยกย้ายไปทำงานในส่วนของตัวเอง เหลือพีทกับผมที่อยู่ปิดคอมพิวเตอร์และเอกสาร และเตรียมตัวไปหาลีโอที่ห้องชันสูตร 

“หวังว่าคราวนี้จะไม่เจอแจ็คพ็อตว่าเป็นแฟนเก่าของนายคนไหนสักคนอีกนะ”

เพื่อนผมยังปากตะไกรเหมือนเดิม สมแล้วที่ง้อแฟนเก่าไม่สำเร็จ แต่ผมก็เถียงอะไรเขาไม่ได้ เพราะสิ่งที่เขาพูดมีส่วนถูก คนที่ผมเคยมีอะไรด้วยถูกฆ่า และคนที่ฆ่าเขาก็เป็นคนที่ผมเคยจูบมาแล้วเสียด้วย

“คนที่เคยนอนด้วยหนเดียวหรือแค่จูบมาก่อนน่ะ ฉันไม่นับว่าเป็นแฟนหรอกนะ” ผมทำหน้าไม่ยี่หระกับคำพูดของเขา ส่วนพีทปากเหมือนพูดว่า ‘อ๋อ เหรอ’ ก่อนที่เราจะเก็บของและปิดไฟห้องประชุม

ระหว่างที่เดินกลับไปยังห้องทำงานของผม โทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทของผมก็สั่น

“ไง ลีโอ” 

“ฮารุ ฉันคิดว่านายควรมาดูด้วยตาของตัวเองที่ห้องชันสูตรเดี๋ยวนี้เลย”

----------------------------