สายฝนของเดือนสิงหาคมพัดผ่านมาอีกครั้ง ในเดือนที่ทุกอย่างเริ่มต้นและจบลงผู้คนมากมายเดินผ่านช่วงเวลาที่ดูเหมือนจะแน่นิ่งในชีวิตผมไปทีละคนๆ ประกายน้ำดวงเล็กสะท้อนแสงอันน้อยนิดของท้องฟ้ามืดครึ้มไปทั่วแผ่นฟ้า นำพาความทรงจำเก่าๆที่ผ่านมา ให้หวนนึกถึงอีกครั้งนึง

8 เดือนที่ผ่านมาในชีวิตผมนั้นมันช่างเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ เวลาที่ดูจะผ่านไปอย่างเชื่องช้าในแต่ละวัน กลับหายไปชั่วพริบตาถ้าเราไม่ได้สังเกตให้ดี เพียงแค่วันหนึ่งที่ฟ้าอาจจะดูสดใส ในวันต่อมามันอาจจะมืดครึ้มตลอดทั้งวัน ชีวิตของเรานั้นมันช่างคาดเดาอะไรมิได้เสียเลยแต่นั้นมันคงเป็นอีกสเนห์หนึ่งของชีวิต

หลังจากที่ผมจบชีวิตในรั้วโรงเรียนมัธยมปลายนั้นผมก็เลือกที่จะ พักผ่อนก่อนที่จะเดินต่อไปในรั้วมหาลัย ผมใช้ชีวิตอย่างเชื่องช้าทำในสิ่งที่ผมชอบ กลับไปทักถามสารทุกข์สุขดิบกับเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอกันนาน พบปะกับผู้คนใหม่ๆ ทำความรู้จักกับโลกภายนอกให้มากขึ้น

แต่ในตอนที่ผมมองไปที่เพื่อนๆและคนข้างกายผมมากมายที่ ค่อยๆเริ่มจะดูไกลออกไปทีละนิดๆ กับชีวิตของพวกเขามันก็ทำให้ผมแอบที่จะเสียใจ ในช่วงเวลาที่ผ่านมามันเหมือนกับว่าผมเสียเวลาชีวิตไปกับอะไรที่ไร้สาระ แต่มันคงสายไปแล้วที่จะมานั่งเสียใจกับอะไรที่มันคงจะเล็กเสียเพียงแค่นี้ แต่มันก็ทำให้ผมคิดและทำอะไรใหม่ๆมากขึ้นเพื่อค้นหาทางที่ตัวเองจะเดินต่อไป

ไม่มีทางเลยที่เราจะเอาอะไรที่เสียไปแล้วกลับมาคืนมาได้