ทริปที่ฉันชอบที่สุดคือการไปไต้หวันคนเดียว ตอนนั้นฉันนั่งเครื่องบินจากลอสแอลเจอลิสไปที่ไทเป ไต้หวัน เป็นครังที่สองที่ฉันมาที่นี่ ฉันสูดกลิ่นสนามบินเถาหยวนแล้ว ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ฉันเดินไปขึ้นรถไฟฟ้าอย่างคุ้นชิน และไปพักที่โฮสเทลที่ฉันจองเอาไว้ นอนพักสัก 1 วันแล้วออกไปหาอะไรกิน อาหารที่ฉันกินตอนนั้นส่วนใหญ่จะเป็นข้าวไมโครเวฟในร้าน 7-11 แซนวิชในร้านสตาบัคส์ ไก่เคเอฟซีที่เค็มกว่าสูตรของไทยเล็กน้อย และบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจาก 7-11 อีกเช่นกัน ฉันไม่ชอบเข้าร้านอาหารท้องถิ่น เพราะฉันคิดว่าแค่เดินผ่านก็เหม็นแล้ว ไม่รู้ว่ากลิ่นอะไร อาจจะเป็นกลิ่นเครื่องในจากหม้อก๋วยเตี๋ยว หรือกลิ่มมันหมูจากถาดพะโล้ ฉันลืมบอกไปว่าทริปครั้งนั้นเป็นทริปหลังจากที่ฉันไปอยู่อเมริกานานถึง 3 เดือน ทำให้อะไรๆที่เป็นเอเชียนมันกลับเหม็นไปหมด (ฉันไม่ได้กระแดะนะ แต่ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ) ฉันจำไม่ได้แล้วว่าโฮสเทลที่ฉันนอนอยู่นั้นสะดวสบายแค่ไหน แต่ฉันชอบมันมาก ตอนกลางวันฉันจะนั่งรถไฟฟ้าไปตามสถานที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นวัด พิพิธภัณฑ์ แกลลอรี่ที่ฉันไม่เข้าใจความอาร์ตเหล่านั้นเลย และจุดชมวิว elephant hill ที่เมื่อขึ้นไปแล้วคุณจะเห็นทะเลแห่งบ้านเรือนร้านค้า ความทันสมัยของไทเป และตึกไทเป 101 สูงตระหง่านอยู่กลางทะเลแห่งความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยเทคโนโลยี ที่โชคดีที่สุดในทริปนี้คือวันสุดท้าย ฉันเดินทางไปหมดทุกที่ที่ฉันอยากไปแล้ว และมานั่งคิดว่า วันสุดท้ายแล้วฉันจะไปไหนดี ฉันไม่อยากปล่อยให้วันมันไหลไปอย่างไม่ต้องทำอะไรเลย ฉันเสิร์ชในเว็บก็พบว่ามีนิทรรศการณ์โชว์ของ Tanaka Tatsuya ศิลปินที่ฉันติดตามอยู่ในไอจี เขาออกแบบมนุษย์จิ๋วและประกอบเข้ากับของใช้ต่างๆในบ้าน อาจจะเอาแปรงสีฟันมาทำเป็นแปลงนาบ้าง เอาไส้แม็คมาทำเป็นเสาไฟฟ้าบ้าง