ฉัน : ขอเป็นเพื่อนหมอได้ไหมคะ อยากเป็นเพื่อนกับหมออ่า

     หมอ J : แต่ role ของเรา คือ doctor and patient นะครับ ผมว่าเรารักษาความสัมพันธ์อย่างนั้นไว้จะดีกว่า

     ฉัน : แต่ยังไง๊ยังไงก็อยากเป็นเพื่อนกับหมอจริงๆอ่า ไม่ได้เลยจริงๆหรอ

     หมอ J : ครับ ผมอาจจะเป็นเพื่อนที่ไม่ดีก็ได้นะ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน คงต้องไปถามเพื่อนผมแล้วล่ะครับ

     ฉัน : งั้นขอตาม IG ได้ปะ

     หมอ J : ผมไม่ได้อัพอะไรลงในนั้นบ่อยนักหรอกครับ อย่าตามเลย

แน่นอนว่าฉันอกหักจากการเป็นเพื่อนกับหมอเต็มๆ น้ำตาเอ่อรินลงไปที่กกหู เพราะฉันกำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ไม่นานหลังจากนั้นไอ้เจ้าเครื่องให้ยาเคตามีนก็ส่งเสียงดังว่ายาหมดแล้ว พยาบาลเดินเข้ามาในห้องและปลดสายยาเคตามีนออกให้ฉัน น้ำตาฉันยังไม่หยุดไหล ฉันมองหน้า Unfriend ของฉันและบอกขอบคุณเขาเบาๆ เขายิ้มตอบแล้วบอกว่า ลาก่อนครับ ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เรียกเขาว่า My Unfriend ตลอดมา และแทนตัวเองว่า Not ya friend ฉันเองก็อยากย้ำความสัมพันธ์ของเราทุกครั้งที่มีโอกาสเช่นกัน

หลังจากนั้นฉันเดินไปหอศิลป์และไปเจอแหวนเงินวงหนึ่งขายอยู่หน้าร้านหนังสือ ฉันซื้อมันมาใส่เอาไว้เตือนใจในเหตุการณ์ครั้งนี้ เหตุการณ์ที่เราไม่ได้เป็นแม้แต่เพื่อนกัน เมื่อไหร่โรคของฉันจะหายนะ ถ้าโรคของฉันหายแล้ว ฉันจะแหวนวงนี้ไปให้เขาแล้วบอกกับเขาว่า "เราไม่ใช่ Doctor and patient แล้วนะ เราขอจีบหมอจะได้มั้ย?"