ในวันที่สอง โรมพาซิกไปทะเล เพราะซิกอยากเห็นทะเลมากหลังจากอยู่บนภูเขามานาน มันเป็นวันที่อบอุ่น แม้ซิกจะไม่ได้สัมผัสไอแดดและน้ำทะเล แต่เธอก็มีความสุขมาก

เมื่อพวกเขามาถึงชายหาด เสียงคลื่นกระทบฝั่งและกลิ่นเค็มของทะเลทำให้ซิกรู้สึกตื่นเต้น "ทะเลสวยจริงๆ เราอยากเล่นน้ำจัง" ซิกพูดอย่างตื่นเต้น

โรมหัวเราะและกล่าว "ถ้าเธอเป็นมนุษย์ เราคงได้เห็นเธอใส่ชุดว่ายน้ำแล้วกระโดดลงน้ำแน่ๆ"

ซิกหน้าแดงตอบ "ไอทลึ่งโรม -//-"

โรมเดินไปที่ขอบน้ำและทำท่าเหมือนจะโยนตัวเองลงไป "ดูนะ เราจะเล่นน้ำเผื่อเธอละกัน!" แล้วเขาก็กระโดดลงน้ำอย่างตลกๆ ทำให้ซิกหัวเราะเสียงดัง

"เธอดูเหมือนเต่าที่พยายามจะว่ายน้ำเลยโรม!" ซิกพูดพร้อมหัวเราะจนท้องแข็ง

โรมลุกขึ้นมาจากน้ำด้วยรอยยิ้ม "เธอก็ลงมาเล่นสิซิก"
ซิกได้แต่ยิ้มมองโรมด้วยสีหน้าเหมือนมองเด็กน้อย

ทั้งคู่เดินเล่นไปตามชายหาด ซิกมองดูเด็กๆ ที่วิ่งเล่นและสร้างปราสาททราย เธอยิ้มด้วยความสุข "เรารู้สึกเหมือนได้กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง การเห็นคนอื่นมีความสุขทำให้เรามีความสุขเช่นกัน"

โรมพาซิกไปยังร้านขายไอศกรีมที่ชายหาด "เราซื้อให้เธอหนึ่งแท่งนะ ถึงแม้เธอจะกินไม่ได้ก็ตาม" โรมยิ้มและยื่นไอศกรีมให้ซิก และเขาก็กินไอศกรีมทั้งสองแท่งพร้อมกันเพื่ออวดซิก

ซิกหัวเราะ "เรารับรู้ถึงความห่วงใยของเธอ ขอบใจนะโรม แต่ทีหลังไม่ต้องก็ได้..."

พวกเขานั่งลงบนทราย มองดูดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ซิกกล่าวด้วยความสุข "วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตหลังความตายของเราเลย เรารู้สึกเหมือนได้ใช้ชีวิตอีกครั้ง"

โรมยิ้ม "เราดีใจที่ได้ทำให้เธอมีความสุข เราจะจำวันนี้ไว้ตลอดไปเลยซิก"

ในขณะที่ดวงอาทิตย์ตกลงไปในทะเล ซิกและโรมมองดูท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีส้มและแดง ซิกกล่าวเบาๆ "ขอบใจเธอมากโรม เราจะจดจำวันนี้และความสุขนี้ตลอดไปเหมือนกัน"

โรมมองซิกด้วยความรักและกล่าว "เราไม่อยากให้เวลานี้จบลงเลย"

ซิกหันมามองโรมและยิ้ม "แม้ว่าเวลาของเราจะจบลง แต่เราก็มีความสุขที่ได้ใช้มันกับเธอ อย่างน้อยเราก็จะไปเกิดใหม่ด้วยความทรงจำที่ดี"

โรมจับมือของซิก แม้จะรู้ว่ามือของเธอเป็นแค่ลม "เราจะคิดถึงเธอเสมอ และเราหวังว่าเธอจะมีชีวิตใหม่ที่ดี"

ซิกยิ้ม " เราเองก็หวังว่าเธอจะมีชีวิตที่มีความสุข ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ"

ซิกหันมองโรมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก "เราอยากให้เธอรู้ว่า แม้เราจะต้องจากไป แต่ความรักและมิตรภาพของเราจะไม่มีวันตาย เรารู้สึกว่าชีวิตหลังความตายของเรามีความหมายเพราะเธอ"

โรมก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อซ่อนน้ำตา .........

ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า และท้องฟ้าเต็มไปด้วยดาว ซิกและโรมมองดูท้องฟ้าและรู้สึกถึงความอบอุ่นในใจ แม้จะใกล้วันที่ต้องจากลา แต่พวกเขาก็ได้แบ่งปันความสุขและความทรงจำที่มีค่าที่สุดในชีวิตนี้

ซิกยิ้มและพูดเบาๆ "เราหวังว่าเราจะได้พบกันอีกในชีวิตหน้า แต่ถ้าไม่ได้ เราจะเก็บความทรงจำนี้ไว้ตลอดไป ขอบใจเธอมากนะโรม"

โรมมองซิกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก ถึงแม้โรมจะรู้ว่าความทรงจำนี้จะไม่ได้อยู่กับซิกตลอดไปก็ตาม

เมื่อทั้งสองมองดูดาวที่เต็มท้องฟ้า  พวกเขาใช้เวลาที่เหลือในคืนนั้นอยู่ด้วยกัน พูดคุยและหัวเราะ เพื่อสร้างความทรงจำที่มีค่าที่สุดให้กับกันและกัน