เดินและวิ่งใต้แสงอาทิตย์

เลิกงานอดิเรกที่มีไปเพื่อ “ฆ่าเวลา” เท่านั้น

ให้ลงทุนกับความฝันของคุณเอง หนึ่งเดือน หนึ่งความฝัน จงหา “งานที่แล้วไม่ได้เงินเลย”ดูแต่ต้องมีเป้าหมายที่แน่ชัดว่า "จะทำงานนี้ไปทำไม”

เราสามารถสะสมประสบการณ์ทางอ้อมได้จากการอ่าน เป็นอีกหนึ่งข้อที่เห็นด้วยมากๆ ผมรู้สึกว่าการอ่าน (โดยเฉพาะจากหนังสือเป็นเล่ม) เนี่ย มันมีความพิเศษบางอย่างที่ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นมาก ไม่ว่าเนื้อหาจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม

จงโฟกัสไปที่จุดเดียว แต่คงไว้ซึ่งความยืดหยุ่น

" ถ้าพูดให้ถูก ฝีมือการเขียนของเธอไม่ได้ดีเลิศถึงขั้นที่เรียกได้ว่าเป็นปรมาจารย์ทางการเขียน ขณะเดียวกัน สำนักพิมพ์คงไม่ตีพิมพ์ผลงานของเธอ ถ้าฝีมือการเขียนแย่จนเกินไป การที่หนังสือของเธอดีรับการตอบรับที่ดีจากผู้อ่านเป็นเพราะเรื่องราวของเธอไม่ใช่แค่การเดินทาง แต่คือประสบการณ์ที่สร้างแรงบันดาลใจให้แก่ผู้อื่น "

อย่าหมดกำลังใจ ความค่อยเป็นค่อยไปคือคีย์

เรือยิ่งเบายิ่งบายได้เร็ว แต่เรือส่วนใหญ่มักบรรทุกสัมภาระหนักๆไว้ใต้ท้องเรือ

แบงค์หมื่อนวอนถึงจะยับยู่ยี่เพียงใด ก็มีค่าเท่ากับแบงค์หมื่นวอน

หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ ทุกครั้งที่ผมท้อเมื่อไรเนี่ย จะพยายามระลึกถึงประโยคสุดท้ายนี้ให้ได้ขึ้นใจเลย (จริงๆ ก็เคยถูกสอนมาบ้างแล้วแหละ แต่ชอบลืมตัวปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับความโศกอยู่เรื่อย) ข้อความมีอยู่ว่า

ความสามารถในการข่มใจต่อปัจจุบันเพื่ออนาคต เป็นหลักสำคัญที่ทำให้ชีวิตประสบความสำเร็จแม้วันนี้ลำบากจนอยากอยากตาย แต่อาจมีใครหลายคน ปราถนาอยากเป็นคุณ

(จบตอนที่2)

ย้อนกลับไปอ่านตอนที่ 1

เนื้อหาจากหนังสือ 

เพราะเป็นวัยรุ่นจึงเจ็บปวด เขียนโดย คิม รันโด แปลโดย วิทิยา จันทร์พันธ์สำนักพิมพ์ springbooks