เอาจริงๆ ก็แอบตกใจเหมือนกันนะที่ตัวเองเป็นโรคนี้ ซึ่งก่อนหน้าเราก็มีแอบคิดบ้างแหละว่าตัวเราเอง เป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว เคยนัดคุยกับจิตแพทย์ไปแล้วเมื่อ 2 ปี แต่เราดันป๊อด เทนัดหมอไปเลย (นิสัยไม่ดีมากๆเลย) จนเมื่อเดือนก่อน (พฤศจิกายน 2563) อยู่ๆเราก็ปวดท้องมาก ปวดแบบมากๆ ไม่มีสาเหตุตอนแรกก็คิดนะว่า เอะ...เพราะไม่ค่อยได้กินข้าวรึป่าว หรือกินข้าวไม่ตรงเวลา ก็ยังทนและอยู่กับความปวดนั้นเป็นวันๆ (เก่งมากอะ) จนตกเย็นของวันนั้นแหละ ที่เรารู้สึกว่าไม่ไหวแล้วอะ รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อนให้มารับไปส่งโรงพยาบาล ตอนไปเนี่ย...ในใจก็คิดว่า ได้ยากลับมากินละ คงจะดีขึ้น แต่ผิดคาด คุณหมอที่เราเจอวันนั้นดันถามเรามาด้วยประโยคหนึ่งว่า 'มีอะไรให้หมอช่วย' ประโยคนี้คือแม่ง impact กับเรามาก จนคุณหมออายุรกรรมวันนั้น นัดให้เราเจอกับคุณหมอที่มีความเฉพาะทางด้านการบำบัดจิตใจ(เราเรียกหมอคนนี้ว่า อาจารย์หมอ แต่ก็เป็นอาจารย์หมอจริงๆนั้นแหละ) แต่ก็ยังไม่ถึงกับต้องไปเจอกับจิตแพทย์นะ เราก็โอเค แค่เครียดและก็จัดการกับความรู้สึกตัวเองไม่ได้เลยส่งผลออกมาทางร่างกาย ลองไปเจอกับอาจารย์หมอดู เผื่อจะได้โอเคกับตัวเองขึ้น วันนั้นเราก็เลยแค่รับยาเกี่ยวกับโรคกระเพาะและกำใบนัดกลับมาพักที่หอ