เมื่อฉันนั่งคิดทบทวนกับตัวเองว่า จริงๆแล้วคนเราจำเป็นที่จะต้องเรียนจบมาทำงานในสายงานนั้นๆไปตลอดชีวิตรึเปล่านะ... มันคงเป็นอะไรที่เศร้าน่าดู ยกเว้นเสียแต่ว่าจะมีpassionในงานหรืออาชีพนั้นมากจนทุ่มเทให้กับสิ่งนั้นอย่างเดียวไปตลอดชีพ 

        เหมือนยุคสมัยเปลี่ยนไปก้าวผ่านจากยุค babyboom Gen Y จนมาGen Zแล้วโลกสังคมออนไลน์ที่รวดเร็วมากขึ้นก่อเกิดอาชีพใหม่มากมาย ที่เยอะและหลากหลายกว่าสมัยก่อนมาก

        จะยกตัวอย่างบุคคลที่ฉันนึกออกว่ามีใครทำอะไรบ้าง 

        มีนักร้องชื่อดังคนที่... ผันตัวไปเป็นแม่ค้าขายเครื่องสำอางค์ (คนที่คุณก็รู้ว่าใคร),      

         คนที่เรียนพยาบาล แต่สุดท้ายกลายเป็นนักร้อง

         มีคนที่เรียนจบจิตวิทยา..... ผันตัวไปเป็นยูทูปเปอร์ 

        มีคนที่เรียบจบแพทย์....   ไปเป็นบาริสต้า ,ทำธุรกิจครอบครัว,เล่นหุ้น 

         คนที่เรียนจบคณะวิทยาศาสตร์ แล้วไปเป็นไอดอลแนวญี่ปุ่น

         คนที่เรียบจบเฉพาะทางจิตแพทย์....  ไปเป็นแม่บ้านญี่ปุ่น

        เพื่อนหมอบางคนที่ไปทำด้านความงาม ร่วมหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านกาแฟ ,อีกคนกลายเป็นนีท อยู่แต่บ้าน หลังเจอโควิด เนื่องจากสภาพจิตใจไม่มั่นคงนัก , อีกคนพอมีลูกก็เลี้ยงลูกอยู่บ้านเฉยๆ 

        มีเพื่อนคนที่จบสาขาวิศวะคอม....  ไปเลี้ยงเด็กที่อเมริกาเรียนภาษา แล้วกลับมาเปิดร้านหมูกะทะ 

        มีคนที่จบสถาปัตถ์จุฬา... ทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ 

        คนที่เคยเป็นนักร้องบอยกรุ๊ป... กลายมาเป็นนักจิตวิทยา, ปาติซิเย่ เปิดร้านทำขนม 

        จากทหาร มาเป็นนายก... (ออกไปอิสัดดด) 

        ฉันยังเคยคิด... อยากเปิดร้านคลีนิกความงาม ทำให้เป็นสถานที่ไว้มาผ่อนคลาย สปา นวด , เปิดร้านแนวของใช้minimal ของstationary ของกระจุกกระจิก เป็นสินค้าที่รับมาจากศิลปินที่มีชื่อของไทย นำมาขายในต่างจังหวัดเป็นร้านแบบน่ารักสไตล์เกาหลี , อยากเป็นนักเขียนส่งสำนักพิมพ์ก็เคย...

         ในทุกวันนี้ฉันก็ยังสับสนกับตัวเอง ยังคงหมกมุ่นกับอดีตและฟุ้งซ่านเกี่ยวกับอนาคตจนได้ข้อสรุปว่า เราควรจะกลับมาตั้งหลักกับปัจจุบันก่อน ค่อยๆหาแนวทางที่เราอยากก้าวไปทีละนิด ไม่ต้องกดดันตัวเองให้มากจนเกินไป อะไรที่มันไม่ใช่ก็แค่ถอยกลับมาตั้งหลักก่อน ยังไม่ใช่จุดจบ เพราะเดี๋ยวถึงเวลามันก็คงมีทางให้เราไปได้เอง จังหวะและโอกาศก็มีส่วนสำคัญ โชคชะตาจะพาเราไปในทิศทางใดไม่อาจรู้ได้เลย 

      ไม่อยากไปFix ว่าชีวิตต้องเป็นแบบนี้ๆๆ เท่านั้น เป็นแพทเทิร์นที่ใครๆเค้าก็ทำตามกัน คนเรามันเปลี่ยนได้ตลอดทัศนคติ ความชอบ ไม่มีอะไรแน่นอน แค่อาจจะต้องลองไปเสี่ยงไปทำดู ก็เป็นได้... 

      ตอนนี้ฉันก็เป็นแพทย์ทั่วไป ทำเป็นพาร์ทไทม์ รายได้ปานกลาง เน้นเวลาว่างทำงานดิเรกที่ชอบ พักผ่อน เวลาว่างเป็นคนเขียนบล็อก คอลัมนิสต์ก็อยากเป็น อยากท่องเที่ยวไปในต่างประเทศ อนาคตอาจจะไปเรียนแลกเปลี่ยนหาประสบการ์ณทำงานพาร์ทไทม์ที่ต่างประเทศก็ได้ใครจะไปรู้...