ฉันเปิดอินสตราแกรมเข้าไปเช็ควิถีชีวิตประจำวันของคนรอบข้างทั่วไป ทั้งที่สนิทและไม่สนิท เคยรู้จักและไม่รู้จักกันมาก่อน พวกเราต่างติดตามกันอยู่บนโซเชี่ยลของกันและกันตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เรายอมให้พื้นที่โซเชี่ยลตรงนี้ส่งผลกระทบกับเราอย่างมากโดยไม่รู้ตัว พอได้รู้เรื่องราวของคนอื่นมากๆก็เห็นแต่ใครต่อใครดูดี มีความสุขกันทั้งนั้น

           เมื่อฉัน… เห็นคู่รักที่ดูน่ารักเหมาะสมกันสุดๆ ในใจก็ยินดีกึ่งอิจฉา… ทำไมเราถึงไม่มีแฟนที่ดูดีเทคแคร์ดูแลแบบนี้บ้างนะ พวกเค้าดูเหมาะสมกันจริงๆ แล้วก็มานั่งซึมกับตัวเอง

           หรือคนที่ประสบความสำเร็จมากมาย ได้ไปอยู่ต่างประเทศ ดูมีชีวิตดีกว่าเราตั้งมากมาย

           หลายๆคนที่ดูสวยหุ่นดี พอหันมองพุงตัวเองแล้วก็เป็นท้อ อยากกินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วนถ่ายรูปขึ้นบ้างอะไรบ้าง รู้สึกว่าตัวเองยังขาดอะไรไปและมีไม่พอตลอดเวลา 

          แต่ก็มาฉุดคิดได้ว่า  คนเรามีหลายมิติมากๆ เพราะฉันมีเพื่อนที่แทบไม่เคยโพสอะไรลงโซเชี่ยลมีเดียเลย ก็ไม่ได้แปลว่าเขาไม่ได้ใช้ชีวิต หรือไม่ได้มีความสุขกับชีวิต คนที่โพสภาพมีความสุข สิ่งของมากมาย ก็ไม่ได้หมายความว่า คนๆนั้นจะแฮปปี้ตลอดเวลา ความเศร้าที่เขาไม่ได้เปิดเผยมันออกมาให้ใครเห็นและมาซ้ำเติม  อาจจะอยากแค่เก็บความทรงจำดีๆไว้ดู ในตอนเศร้าหรือตอนทุกข์ใจก็เป็นได้

          อยากให้เจอความสุขในแบบของตัวเอง ไม่ต้องเลียนแบบใคร…

       ต่อให้ความสุขนั้นจะเป็นเรื่องเล็กๆ เรื่องที่เกิดโดยบังเอิญ เราเป็นคนหยิบยื่นให้ผู้อื่น หรือคนอื่นหยิบยื่นให้เราก็ตามถ้ามันเกิดขึ้นก็อยากให้เห็นคุณค่าเหล่านั้น 

            ช่วงนี้ฉันมีความสุขกับการได้เล่นกับแมว อยู่บ้านสั่งอาหารอร่อยๆมากิน ได้ซื้อของที่อยากได้ อาการป่วยของตัวเองที่ดีขึ้น การได้ช่วยเหลือคนอื่นที่ป่วยให้อาการดีขึ้น การที่ได้พิมพ์เรื่องราวอยู่ในตอนนี้ แต่ก็มีความทุกข์เกิดขึ้นบางเป็นครั้งคราว ไม่ได้จมอยู่กับความทุกข์ตลอดแบบเมื่อก่อนความสุขของเธอคืออะไร… ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ ไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร 

             ปราถนาให้สักวันนึง เราไม่ต้องใส่แมช ได้สูดอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอดตอนอยู่ข้างนอก ได้อยู่ภายใต้การบริหารของรัฐบาลที่ดีกว่านี้ 

           วางมือถือลงซักพัก มองไปรอบๆตัวดูสิอาจจะเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสังเกตเห็นมันมาก่อนก็ได้นะ ;)