-คงจะใช้เงินเยอะกว่านี้ ทั้งดูคอนเสิร์ตของศิลปินที่ชอบ เข้าคอสเรียนภาษา เผลอๆอาจจะไปเรียนภาษาที่ญี่ปุ่นอีกรอบ (ไม่ทำงานำการมันล่ะทีนี้)

    -ได้ไปเดทต่างประเทศกับกิ๊กเก่า นัดกันไว้อยากดี ว่าจะไปเที่ยวกันที่ไต้หวัน วางแพลนทริปซื้อตั๋วเครื่องบินเรียบร้อย แต่เพราะโควิดทำให้ต้องยกเลิกไป และสุดท้ายเราก็ต้องเลิกกัน เพราะอยู่คนล่ะประเทศด้วย...

   - ตั้งแต่โควิดมาทำให้ไปเที่ยวต่างประเทศไม่ได้ ฉันเลยได้มีโอกาศเที่ยวจังหวัดมีชื่อในประเทศไทย เช่น อยุธยา สมุย กับเพื่อน โดยที่ราคาที่พักถูกลง ผู้คนไม่เยอะวุ่นวาย มีความเป็นส่วนตัว แต่น่าเศร้าที่ต้องพบว่าสถานที่ที่น่าจะคึกคัก กลับดูเงียบวังเวงร้างผู้คนลงไปถนัดตา

    - อาจจะได้ทำงานด้านคลีนิกความงามต่อ เพราะตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว  ฉันเริ่มทำงานเป็นแพทย์ด้านผิวพรรณความงามที่กรุงเทพ เป็นการเทรนคอร์สสั้นๆก่อนจะเริ่มงามเก็บประสบการ์ณ ตอนแรกก็กะจะมำไปเรื่อยๆตามสัญญาบริษัทคือหนึ่งปีเต็ม แต่เพราะโควิดทำให้ต้องหยุดงานไปสามเดือน จนเริ่มรู้ตัวแล้วว่าบริษัทน่าจะไม่จ้างต่อแบบไม่ยอมบอกอะไร สุดท้ายฉันก็เลยต้องกลับมาทำงานเป็นแพทย์ทั่วไป ตามโรงพยาบาลเอกชน เพื่อหารายได้บ้าง 

     - ได้เห็นคุณค่าของงานอาชีพตัวเองมากขึ้น. ในช่วงโควิดเป็นอะไรที่หางานยากมากกก น้องหรือคนที่รู้จักต่างก็ตกงาน หางานไม่ได้กันรัวๆ ขณะที่อาชีพของฉันยังสามารถหางานทำได้ตลอด ก็เลยรู้สึกว่าโชคดีที่ทนเรียนจบมาได้ เพราะถึงจะไม่ใช่อาชีพในฝัน แต่ก็เป็นงานที่เป็นประโยชน์ สามารถที่จะเลือกทำเป็นแบบพาร์ทไทม์ได้เหมือนกัน เป็นอาชีพกันตายที่แท้ทรู

     - ถ้าตอนนี้ไม่มีโควิด อากาศอาจจะไม่ดีขึ้นก็ได้ PM 2.5 เป็นอะไรที่หนักมาก ฉันทรมานมากในช่วงนั้น รู้สึกหายใจไม่ออกตลอดเวลา พอช่วงนี้ทุกคนใส่แมช มลพิษเริ่มน้อยลง ก็รู้สึกค่อยยังชั่วที่จะใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพต่อไป

       ทั้งนี้ฉันไม่ได้หมายความว่า โควิดเป็นเรื่องดี แน่นอนว่าย่อมอยากให้สถานการณ์ดีขึ้นไวๆ แต่ก้ทำให้รู้ว่าอะไรๆมันก็ไม่แน่นอนจริงๆ รู้สึกว่าถ้ามีอะไรที่อยากทำควรรีบทำ เพราะใครจะไปรู้ว่าอยู่มาวันนึงจะเกิดโลกระบาดทั่วโรคแบบนี้ขึ้นกันล่ะ....