เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Diary to meRin36xxx
ตัวฉันที่แหลกสลาย และ ความหวังของวันพรุ่งนี้...




  • เมื่อคำว่าตลอดกาลไม่มีอยู่จริง แด่ความหวังที่ยังเหลืออยู่....

    อิสระนั้นมีอยู่จริงเหรอในเมื่อสุดท้ายแล้วเราล้วนยึดติดกับอะไรบางอย่าง

    คำว่ารักกลายเป็นคำว่าเกลียด
    คำขอโทษกลายเป็นคำด่าทอ
    เธอกวาดฉันลงพื้นราวกับเศษอาหารเหลือทิ้ง
    สุดท้ายแล้วจานชามที่ไม่สะอาดก็ต้องถูกชำระทิ้งไป
    หรืออยากจะปล่อยให้มันเหม็นเน่าต่อไป?



    บางครั้งดูไร้ค่า บางครั้งดูสำคัญ
    สิ่งใดถูก สิ่งใดผิด ?

    ทุกๆคนล้วนแยกจากกันในท้ายที่สุด
    ไม่ว่าจะความสุขความเศร้านั่นล้วนเป็นเรื่องชั่วคราว ฉันเขียนบันทึกความเจ็บปวดเหล่านั้นออกมา
    น้ำแข็งที่ละลาย รสชาติที่เย็นชืด
    คุ้นชินกับชีวิตแบบ Routine อันแสนเหนื่อยหน่ายโดยไม่รู้ตัว
    ก้าวไปตามการชักจูงของใครสักคน
    ดิ้นรนเป็นหนึ่งในมนุษย์จำนวนพันล้านคน



     

    การที่วันนึง ไม่มีคนเห็นค่าในสิ่งที่เราทำนั้นน่ากลัว
    เราจึงดิ้นรนเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ
    แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นขอแค่หนึ่งคนก็พอ...
    หน้าจอสี่เหลี่ยมคือคำตอบของทุกอย่าง แบบนั้นรึเปล่านะ
    คนเราจะทำอะไรแบบเดิมไปทั้งชีวิตได้เหรอ
    แรงขับเคลื่อนของคุณคือสิ่งใด ?
    พลิกกระดาษไปมาด้วยดวงตาว่างเปล่า เสียงหัวเราะอันขมขื่น
    บทเปรียบเปรยที่ไม่มีจริง
    แผลเป็นแห่งความโกรธเกลียด สุดท้ายมันก็ค่อยๆเลือนลางไป


    การที่ไม่มีใครรักและมองไม่เห็นความสำคัญนั้นน่ากลัว
    ฉันนั่งอยู่มุมห้อง บางครั้งกลับรู้สึกชอบการอยู่คนเดียว


    นิยายเล่มนั้นที่อ่านจบไปแล้วไม่รู้กี่รอบ หน้ากระดาษที่อ่านซ้ำๆกับตัวอักษรที่เลือนลาง กับหนังสืออีกเล่มที่ไม่เคยเปิดมันออกเลย และคงไม่ได้เปิดมันอีก
    เพื่อนที่เคยโทรหากันทุกวัน ตอนนี้ต่างคนก็ต่างใช้ชีวิตของตัวเอง
    เพื่อนที่สนิทตอนนี้ก็ไม่สนิทเหมือนเดิม 





    อาจาร์ยที่เคยดุด่าว่ากล่าว คอยสอนตักเตือน จนทำให้ร้องไห้ออกมาหลายครั้งต่อหลายครั้ง ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพื่อนที่คอยพูดปลอบโยน คุณหมอที่คอยรับฟังเรื่องที่เก็บไว้มานาน
    รุ่นพี่ที่ใจดี รุ่นน้องที่เฮฮา
    ความจริงใจคือการที่เราพยายามจะทำดีกับคนที่เราเกลียดงั้นเหรอ ?


    ความหวั่นไหวของอารมณ์และจิตใจ ความพยายามที่ไร้ค่า...
    การทำร้ายตัวเองที่เหมือนเป็นเรื่องโกหก
    คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ คำพูดที่เยียวยาจิตใจ
    พ่อที่เคยเป็นคนที่โกรธง่าย ตอนนี้ก็ไม่มีแล้ว แต่ความรักของแม่ไม่มีเปลี่ยนแปลงเลย
    เคยคลั่งไคล้สิ่งของหรือผู้คนก็ตาม ความรู้สึกนั้นสุดท้ายก็จางหายไปในที่สุด
    ไดอารี่ความทรงจำอันแสนไร้สาระของฉัน
    ไม่มีแม้แต่คนรับฟัง เป้าหมายที่พร่าเลือน
    เกมส์ที่ต้องมีวันจบ...




    คนที่เราเคยชอบมาก ตอนนี้ก็ทำได้แค่ลืม
    สถานที่ที่สวยงาม เพื่อนต่างชาติที่สนิทกัน เสียงหัวเราะแสนสั้น 
    หลงใหลในใครสักคน เป็นความรักที่สวยงาม แม้มันจะไม่สมหวังก็ตาม
    เดือนปีที่ผ่านไป กลับรู้สึกว่าโลกยังมีอะไรให้น่าค้นหาอยู่ 
    ถึงแม้ว่าจะพลัดพรากจากหลายๆสิ่ง แต่นั่นก็หมายความว่าเราได้ก้าวไปข้างหน้าแล้วรึเปล่านะ?
    เพื่อไปยังเป้าหมายเล็กๆที่เราวางไว้ 


    ฉันในวันนี้ก็คงเก่งกว่าคนเมื่อวานเล็กน้อย เข้มแข็งขึ้นอีกนิด มีชีวิตต่อไปอีกหน่อย..
    พยายามทีละเล็กทีละน้อย แม้จะก้าวสั้นๆ แต่สักวันอาจจะไปถึง
    หวังว่าจะได้ไปในที่ต่างๆมากขึ้น และเลี้ยงแมวสักที...

         




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
Pisces Studio (@trinasist)
อ่านบทความนี้ มันมาจากการท้อแท้และสิ้นหวัง ซึ่งเราก็เคยเป็น
แต่วันนี้สิ่งเหล่านั้นคือการปลดปล่อยเราจากพันธนาการ ที่เคยผูกมัดเราไว้
วันนี้เราได้ใช้ชีวิตของเรา จากที่เราโดนชีวิตใช้เรามาตลอด
FLUFFYSNAIL (@FLUFFYSNAIL)
เราอ่านไดอารี่อันนี้ของคุณคนนึงแล้วนะคะ!!!! //เราเคยมีแมวตัวนึง ชื่อเอ็นดู แต่น้องหายตัวไปหลังจากเรากลับจากบ้านพ่อไม่กี่สัปดาห์ //เราอยากเลี้ยงแมวมากๆเหมือนกัน แต่ที่บ้านเราเลี้ยงหมา~
Rin36xxx (@Rin36xxx)
@FLUFFYSNAIL ขอโทษที่ตอบช้านะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ตัวเองชอบพันธุ์อะไรค่ะ เราชอบพันธุ์ไทยลายสลิด กำลังจะรับเลี้ยงด้วยค่ะะ
FLUFFYSNAIL (@FLUFFYSNAIL)
@Rin36xxx รู้จักแค่เปอร์เซียน่ะค่ะ เราไม่ค่อยสนใจเรื่องพันธ์ุเท่าใหร่ ถ้าจะเลี้ยงซักตัวคงจะต้องไปศึกษาน้องๆก่อนแล้ว 55555