ในความเป็นไปด้วยดี ก็มีความพัง
ซึ่งเป็นความพังจากตัวเราเองเนี่ยแหละ ก็คือ เราชอบ 'หักดิบ'
คือ ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำทำไม เอาเป็นว่าสาเหตุน่าจะมาจากความคิดเองเออเองว่า เก่งแล้ว สบายแล้ว ไม่ต้องกินก็ได้คืนนี้ หายแล้วโว้ย ,
ซึ่งผิด ! และจะนำมาซึ่งความรวนไปเลยอีกสองสามวัน
อย่างที่บอกว่ากินยาแต่ละวันเยอะ ถ้าหยุดหมดเลย สมองก็งงป้ะ ร่างายก็อ๊องเลย เอ้าา ปกติได้รับตัวช่วยนู่นนี่มาก วันนี้หายไปหมด
สำหรับผลข้างเคียงของการหยุดยาเนี่ย ไม่รู้ว่าคนอื่นๆ จะเป็นแบบไหนนะ แต่ที่เกิดกับร่างกายเรา คือ ให้จินตนาการถึงความทรมานของคนพยายามจะเลิกยาที่ถ้ำกระบอกอะ ทรมานสุดๆ
อาการข้างเคียงจากการหักดิบยาประกอบด้วย
- นอนไม่หลับ หรือ หลับๆ ตื่นๆ แบบฝันร้าย ขวัญผวา ถึงเช้า
- ปวดหัวมาก กินยาแก้ปวดก็ไม่หาย นอนก็ไม่หาย กินของหวานก็ไม่หาย
- วิงเวียน คลื่นไส้ หนาวๆ ร้อนๆ เหงื่อออก เหมือนจะเป็นลมตลอดเวลา
- อารมณ์ก็จะกลับมาแย่ มาซึม อยู่ดีดีก็อยากร้องไห้ หรือแพนิคขึ้นมา
แต่อาการทุกอย่างจะทุเลาไปเมื่อกลับมากินยาครบโดส
เราเคยทนได้มากที่สุดคือ ไม่กินยาสองคืนติด ไม่รู้ทรมานตัวเองทำไม แต่ทนได้แค่สองคืนจริงๆ ทรมานมาก ถ้าทนอีกต้องถึงตายชัวร์ มันไม่มีทางลัด สุดท้ายก็ต้องกลับมาหัดนับหนึ่งใหม่
แล้วก็เป็นกำลังใจให้ต่อไปถึงหลังหยุดยาเรียบร้อยแล้วด้วยนะคะ พอไม่มียาแล้ว มันก็แอบโหวงๆ นะ เพราะมันแปลว่าต่อจากนี้คือตัวเราเองที่ต้องเป็นยารักษาให้ตัวเอง เป็นกำลังใจให้คุณใช้ชีวิตได้อย่างดีนะคะต่อจากนี้ :)