สังคมที่น่ารังเกียจจนไม่ต้องการจะจับต้องอะไร ข้าพเจ้าไม่ปรารถนาสิ่งใดนอกจากให้ข้าพเจ้าได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ความโดดเดี่ยวของข้าพเจ้าเป็นสิ่งที่น่ายินดีมากที่สุด เป็นเรื่องที่คู่ควรกับข้าพเจ้าโดยชอบธรรม ข้าพเจ้าไม่ปรารถนาที่จะต้องพูดคุย พบปะหรือทำความรู้จักกับใครใหม่ สิ่งมีชีวิตที่ชื่อว่ามนุษย์อาจเป็นสิ่งผิดพลาดของพระองค์ใช่หรือไม่ พวกเขาเหล่านั้นมีความโลภมหาศาล ถึงแม้จะสร้างสรรค์แต่กระนั้นก็ทำลายล้างในเวลาเดียวกัน หญิงสาวคนหนึ่งที่เคยมองว่าชีวิตช่างสวยงามและน่าอัศจรรย์
ในวัยสิบเก้าปี เธอปิดประตูห้องนอนของตัวเองแล้วนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นเฝ้าหาเหตุผลให้มีตัวเองในวันพรุ่งนี้ พระเจ้าได้โปรดบอกลูกเถิด ยังมีเหตุผลใดให้ลูกใช้ชีวิตต่อไปอีกหรือ วันนี้หญิงสาวมองผู้คนด้วยมีความคิดว่าจะต้องทำอย่างไรหรือให้เธอออกไปจากสังคมนี้เสียที เพราะวันนี้เธอรังเกียจสิ่งรอบข้างเหลือเกิน
และแน่นอน เธอรังเกียจตัวเธอเองด้วยเช่นเดียวกัน
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in