เจอนิยายเรื่องนี้จาก weibo (เว็บไซต์ไมโครบล็อกจีน) ด้วยความบังเอิญที่มีคนรีผ่านทีแอลมาพอดีเห็นว่ามีแท็ก mpreg (ผู้ชายสามารถมีลูก) อยู่ด้วยแถมภาพหน้าปกดันถูกใจเราเสียอีกเลยลองอ่านเรื่องย่อจากนั้นก็อ่านจากเว็บจิ้นเจียงสองสามตอนพบว่าอ่า.. นี่แหละนิยายเรื่องต่อไปหลังจากจมอยู่กับจีนโบราณมาเสียนมนาน รู้สึกจะเป็นนิยายของไต้หวันค่ะ มีทั้งหมดสามเล่มจบ วันนี้เลยกะจะมาเล่าให้ฟัง ขอออกตัวก่อนว่าเป็นคนรีวิวไม่เก่งและมีเรทการจัดความสนุกของนิยายต่างจากชาวบ้าน..  จึงใช้คำว่า 'เล่า' แทนค่ะ 

ปกซิงจี้ไหน่ปาเล่มแรก

          เรื่อง: 星际奶爸 ซิงจี้ไหน่ปา
          ผู้แต่ง: 绍兴十一 เซ่าซิงสืออี่
          ภาพหน้าปก : 狼语 หลางอวี่
          สำนักพิมพ์ : 威向 

warning : yaoi and mpreg แนะนำว่าถ้าอยากอ่านเรื่องนี้ อย่าสนตรรกะเพี้ยนๆ

เรื่องแรกที่เอาลง minimore ถ้าแปลกยังไงเดี๋ยวมาแก้ข้อความให้เข้าใจง่ายใหม่ค่ะ

                เรื่องคราวๆที่ไม่คร่าว (ยังไง)  เนื้อเรื่องจะเป็นเซ็ตติ้งไซไฟไฮเทคกึ่ง star wars กึ่ง valerian and the city of a thousand planets  ระหว่างการเดินทางบนยานอวกาศมีเสียงของผู้หญิงประกาศให้คาดเข็มขัดและกลับไปนั่งที่อย่างสุภาพนุ่มนวลเนื่องจากสามนาทีต่อจากนี้การเคลื่อนตัวของยานในอวกาศอาจมีผลกระทบทำให้คลื่นไส้แน่นหน้าอกโปรดดูแลลูกหลานของตัวเองโรซ่าพนักงานต้อนรับบนเครื่องเปลี่ยนเวรยามเธอสังเกตเห็นหญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งสวมกางเกงยีนส์แจ็คเก็ตสกปรกเหมือนเกลือกกลิ้งออกมาจากเหมืองกำลังหลับโดยมีหนังสือพิมพ์ปิดหน้าเอาไว้อย่างนั้นถึงยานจะเคลื่อนตัวนิ่งแต่ก็ต้อง safety first

โปสเตอร์ภาพยนตร์เรื่อง star wars และ an and the city of a thousand planets

อืม.. เราคิดว่ามันเกือบจะดูเก่า ๆ แบบสตาร์ วอร์สผสมจูปิเตอร์ที่มีราชวงศ์นู่นนี่แต่เทคโนโลยีจะไฮเทคไซไฟแบบวาเลเรียนค่ะ

                เธอจำเป็นต้องเตือนหญิงตั้งครรภ์ให้คาดเข็มขัดสำหรับคนท้องจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่กลับถูกอีกฝ่ายตวาดด้วยคำหยาบช้าเสียแทนหญิงตั้งครรภ์ที่ว่าลดหนังสือพิมพ์ลงผมสีน้ำตาลยุ่งเหยิง กล้ามเนื้อแข็งแรงจึงตระหนักได้ว่าเทคโนโลยีและวิทยาศาสตร์การแพทย์ปัจจุบันผู้ชายสามารถตั้งครรภ์แทนภรรยาได้ซึ่งส่วนมากคนเหล่านั้นล้วนแต่ผอมบางร่างน้อยนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นผู้ชายบึกบึนขนาดนี้ท้อง! โรซ่าขอตรวจตั๋วของผู้โดยสารคนนี้และพบว่าเอกสารทุกอย่างตรงกันมีเคราบนใบหน้า ผมเผ้าพันกันยุ่งเหยิงยิ่งกว่ารังนกกระจอก อาชีพนักขุดเหมืองแร่ที่กาแล็กซี่โอมานและบนตั๋วยังระบุว่าตั้งครรภ์เป็นเวลา9 เดือนแล้ว ชายคนนี้มีนามว่า ‘ลู่เฟย’

                “ลู่เฟยคุณช่วยภรรยาตั้งครรภ์เหรอคะ?”

                “ไม่ ฉันยังไม่ได้แต่งงาน”

                ซักถามเรื่อยก็เป็นที่กระจ่างว่าลู่เฟยซื้อสเปิร์มจากตลาดมืดไม่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาล ครึ่งชั่วโมงต่อมาการสิ้นสุดการเดินทางข้ามผ่านอวกาศจากกาแล็กซี่อามานเข้าสู่กาแล็กซี่เป่ยหมางอันเป็นเมืองหลวงอันเกรียงไกรของจักรวรรดิพอถึงสถานีขนส่งอวกาศก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เสียงของคู่สนทนาเคร่งเครียดและเป็นกังวลเล็กน้อยเมื่อพูดถึง‘เพื่อนเก่า’ของลู่เฟยและกำชับให้เขาระวังตัวก่อนจะวกเข้าเรื่องจะเอาอย่างไรกับเด็กในครรภ์นังลู่เฟยเลวมากค่ะนางบอกว่ารู้จักคลินิกเถื่อนอยู่บ้างและจะเอาเด็กออก (อิฉันนั่งสาปแช่ง)  ซื้อสเปิร์มมาแพงแสนแพง ขณะที่ลู่เฟยจอดยานซื้อขายสินค้ากับหมอเถื่อนอยู่ก็ถูกชนท้ายเข้าจนต้องคลอดก่อนกำหนดซ้ำร้ายคู่กรณียังเป็นถึงเจ้าของสเปิร์ม พ่อแท้ ๆ ของเด็ก, เซียวเจิ้น

ปกซิงจี้ไหน่ปาเล่มสอง

                 พูดถึงพระเอกเซียวเจิ้น ตอนนี้อายุ 27ปีเขาเกิดในสามตระกูลหลักของจักรวรรดิ ฉลาดล้ำเป็นอันดับหนึ่งของจักรวรรดิซ้ำยังมีIQสูงมากซึ่งนับว่าหายากตั้งแต่จักรวรรดิแห่งนี้ถูกก่อตั้งมาเป็นเวลายาวนานกว่าสามพันปีเซียวเจิ้นทำงานให้กับสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์ค้นคว้าอาวุธ ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาประวัติขาวสะอาด มีชาติสกุล การงานมั่นคง เป็นที่นับหน้าถือตาของกองทัพ เซียวเจิ้นเลยกลายเป็นที่นิยมของกลุ่มสาวๆ หนุ่ม ๆ

                สวรรค์! เขายังไม่ได้แต่งงานแม้แต่ผู้หญิงก็ไม่เคยผ่านมือเลยสักครั้งเดียวแต่อยู่ ๆก็มีลูกชายเพิ่มมาหนึ่งคนทั้งยังถูกกฎหมายเกี่ยวกับสิทธิเด็กของจักรวรรดิบังคับให้เลี้ยงดูอีกด้วย(ปี 2013 จำนวนเด็กที่ถูกทอดทิ้งทั่วจักรวรรดิ อืมน่าจะนับแค่เป่ยหมาง มีถึง 100,000 กว่ารายจากประชากรทั้งหมดกว่าสองหมื่นล้านคนทำให้ปี2015 จักรวรรดิได้ทบทวนร่างพระราชบัญญัติฉบับนี้โดยระบุว่าทารกแรกเกิดทุกคนต้องใส่Blood DNA ลงในฐานข้อมูลประชากรของจักรพรรดิเพื่อลงทะเบียนการเกิดกรณีตั้งครรภ์แทนหากทารกไม่ได้ถูกรับเป็นบุตรบุญธรรมพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดที่เกี่ยวข้องทางสายเลือดจะถูกบังคับให้ทำหน้าที่รับผิดชอบแทน ข้อมูลส่วนนี้ยาวมากเราขอย่อประมาณนี้)  

                ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ตัวเองบังเอิญขับชนจะเป็นลู่เฟย คนงานเหมืองแร่จากอาม่านกาแล็กซี่จะเป็นคนที่ท้องลูกของตัวเอง อีกทั้งดีเอ็นเอของทารกถูกส่งเข้าไปในฐานข้อมูลพร้อมตราประทับซึ่งหมายความว่าเด็กได้รับการยอมรับจากรัฐบาลแล้ว“ขอย้ำ เขาไม่ใช่ลูกของฉัน!” เซียวเจิ้นแทบไม่อยากจะอุ้มเด็กด้วยซ้ำลู่เฟย กรุ๊ปเลือด B รหัส DNA: RBDWE12458

                เซียวเจิ้นเลยตั้งใจจะไปเคลียร์กับลู่เฟยที่นอนไม่ได้สติอยู่ห้องนี้เป็นห้องเดี่ยวผนังสีขาว อากาศถ่ายเทบริสุทธิ์กลางเตียงมีชายคนหนึ่งที่เพิ่งคลอดนอนสลบอยู่เขาดูอ่อนแอมาก ใบหน้าซีดเซียวเนื่องจากการสูญเสียเลือดมากเกินไป ข้าง ๆ เตียงผู้ป่วยมีเปลที่สามารถแกว่งไปมาเด็กทารกที่พึ่งคลอดหลับใหลภายใต้การดูแลของพยาบาล เซียวเจิ้นหย่อนกายนั่งลงข้างเตียงรอคอยอย่างอดทนจนกระทั่งมีเสียงขยับกาย “คุณเป็นอย่างไรบ้าง”เซียวเจิ้นถามคู่กรณีเสียงนุ่มนวล  พอเกริ่นถามตามมารยาทสองสามคำถามพร้อมขอโทษที่ตัวเองชนถ้าไม่เป็นไรก็ค่อยโล่งอกหน่อยแล้วนางก็ลากเข้าเรื่องเลยค่ะทีแรกนายเอกบ่นหิว พระเอกเลยบอกว่า ถ้าหิวเขาจะให้กินความเก๋ที่ชอบคือในห้องเตียงเดี่ยวมีเครื่องทำอาหารด้วยค่ะคุณ ฮ่า ๆเป็นอาหารเหลวที่ส่วนมากสามีจะป้อนภรรยาหลังคลอดแค่ห้านาทีก็เสร็จพระเอกเลยจัดการป้อนแต่ป้อนแบบส่ง ๆ ลู่เฟยค่อย ๆ ลืมตาเพราะสิ่งแรกที่เห็นคือแสงสว่างจ้า

                อีกฝ่ายเป็นชายร่างสูงโปร่งสวมเสื้อกันลมสีดำหน้าตาดีจัดว่าดีมากคนหนึ่งดวงตาคู่นั้นกลับว่างเปล่าและเย็นชา “คุณ..”ลู่เฟยชะงักไปสองวิ “เหมือนผมเคยเห็นคุณมาก่อน”ตาพระเอกไม่ชักแม่น้ำทั้งห้าบอกว่าเจอที่ไหนก็ช่าง มาคุยธุระเรื่องเด็กได้แล้วนายเอกก็เออตูท้องนี่หว่า แต่นายเอกคิดว่าเด็กเสียชีวิตในครรภ์อะเลยตีหน้าเศร้าเคล้าบทโศกเต็มที่ว่าเสียใจ(นางอาจจะเสียใจจริงแต่เรารู้สึกว่าการกระทำลู่เฟยดูตอแหลมากเป็นมารยาชายหรือเปล่าไม่รู้เดิมทีนางก็เป็นพวกห่าม ๆ ดิบ ๆ ตอนอ่านนึกถึง เว่ยเชินจาก ฉวนจื๋อเกาโส่ว ค่ะ)  เซียวเจิ้นเลยกระแอมขัดบอกว่าเด็กยังไม่เสีย  ความจริงเขามีสุขภาพแข็งแรง และน่ารัก (สัญชาตญาณพ่อหลุดแน่ๆ ค่ะถึงยังไงเด็กก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขตัวเอง แหม่)  ได้ยินแบบนั้นลู่เฟยก็ดีดผึงจากเตียง “อะไรนะ!!” (เนี่ยเนี่ยมันเป็นแบบนี้ไงเลยรู้สึกว่านางปลิ้นปล้อน) “เขา..เด็กในท้องของฉัน..เกิดมา?”แล้วจากนั้นก็มีเสียงทะเลาะวิวาทเกิดขึ้นในห้องค่ะ นายเอกแย้งว่าถ้าพระเอกไม่ขับมาชนก่อนก็คงเอาเด็กออกสำเร็จแล้ว(เลวมากนัง.. สวดด่า) พระเอกก็สวนกลับว่านายเอกทำผิดกฎหมายขโมยสเปิร์มของตัวเองถ้าเขาส่งนายเอกไปให้ตำรวจคงเข้าใจสิ่งที่รออยู่จุดนี้พระเอกอยากต่อรองให้นายเอกเป็นฝ่ายเลี้ยงเด็ก “เด็กไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผมเขาเป็นลูกของคุณ! เป็นลูกของคุณมึงต่างหากโว้ย”

                ผลักความรับผิดชอบกันไปมาเซียวเจิ้นถามว่าต้องการเงินเท่าไหร่ (ในการเลี้ยงดูเด็ก)ลู่เฟยก็บอกไม่เกี่ยวกับเงิน นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เงินสามารถแก้ได้ (พูดดีค่ะแต่ความหมายโดยนัยของนางน่าถอดรองเท้าฟาดมาก)นายเอกลองนึกภาพที่ตัวเองเลี้ยงเด็ก ป้อนข้าวในขณะที่ถือปืนกลหนัก ๆ วิ่งหนีตำรวจ ..เป็นภาพที่งดงามจริง ๆ จุดหมายที่นายเอกมาเป่ยหมางก็เพื่อจะหาแผนที่ขุมสมบัติที่เหลือค่ะพระเอกรู้ว่าบัตรประจำตัวของนายเอกเป็นบัตรปลอม ลู่เฟยต้องไม่ใช่คนงานเหมืองแร่ธรรมดาสเปิร์มของเซียวเจิ้นถูกโจรสลัดอวกาศขโมยไปถ้าคาดไม่ผิดนายเอกต้องเป็นโจรสลัดอวกาศแน่ ๆ แล้วรัฐบาลก็กำลังตามจับกุมอยู่เลยยื่นข้อเสนอข่ม ๆ ว่า จะเลี้ยงเด็กหรือจะไปใช้เวลาที่เหลืออยู่ในคุก ลู่เฟยก็เถียงกลับว่าแกต่างหากเซียวเจิ้นจากสถาบันวิทยาศาสตร์อิมพีเรียล มีลูกนอกกฎหมายและปฏิเสธที่จะเลี้ยงดูพวกเขาแกต้องถูกนินทาตกเป็นขี้ปากชาวบ้าน ฮือ

                พระนายเถียงกันสุดติ่งมากมีขู่พระเอกด้วยว่า ถ้าตัวเองถูกจับเข้าคุกจะเขียนชีวประวัติพระเอกแถมเรื่องของตัวเองกับเขาขายแล้วก็พลิกตัวหนีนอนกรนใส่เซียวเจิ้นที่กำลังมีน้ำโห พอตื่นมาอีกทีลู่เฟยก็ยื่นข้อเสนออีกรอบว่าถ้าช่วยให้ตัวเองปลอดภัย ตนจะเป็นคนเลี้ยงลูกเองพระเอกก็เงียบคิดแหละเนอะเหมือนจะใจแข็งแต่พอมองทารกแรกเกิดแล้วก็ใจอ่อนเลยตอบตกลงทางเดียวที่จะจัดการปัญหาเรื่องสถานะที่ถูกกฎหมายของลู่เฟยเร็วที่สุดคือต้องใส่สถานะว่าสมรสแล้วเท่านั้นเอกสารทั้งหมดพระเอกจัดการเรียบร้อยเหลือแค่ให้ลู่เฟยเซ็นต์ถ้าครบสามปีแล้วจะหย่าก็ได้ นายเอกก็พะงึมพะงำขอคิดก่อน เซียวเจิ้นให้ห้านาทีแล้วก็ยังขอเวลาอีกแต่ความอดทนของเซียวเจิ้นมีไม่มากเลยพูดขึ้นว่าจะแต่งงานกับผมหรือไปนอนในคุกเลือกเอาซักอย่าง!ฉากนี้จากมุมที่คุณพยาบาลเข้ามาเห็นคิดว่าทั้งสองคนจูบกันเลยกระแอมเบา ๆแล้วเปรยว่า “ทางที่ดีที่สุดไม่ควรจะมีเซ็กส์กันหลังจากให้กำเนิด 42 วัน”ลู่เฟยพยายามจะอธิบายแต่คุณพระเอกกลับตัดหน้าเออออกับพยาบาลซะงั้น

                ช่วงหนึ่งพยาบาลจะให้บางอย่างแต่นางทำหน้าประหม่ามากตอนพูดถึง lactogen คิดในใจว่าตัวเองไม่อยากหน้าอกใหญ่เหมือนผู้หญิง (โถ่ลูก) พระเอกเลยอธิบายว่าไม่ใช่อย่างที่คิดมันเป็นรูปแบบใหม่ที่สถาบันวิจัยของจักรวรรดิกำลังค้นคว้า

                ก่อนกลับเซียวเจิ้นบอกว่าอีก7 วันจะมารับระหว่างที่อยู่รพ.ให้ศึกษาวิธีเลี้ยงเด็กด้วยเจ็ดวันผ่านไปอย่างรวดเร็วแน่นอนว่านายเอกแทบไม่ได้ทำตามที่พระเอกบอกเลยแม้แต่น้อยนอกจากคิดหาทางชิ่งแล้วก็คิดถึงแผนที่ขุมทรัพย์อีกสามส่วนระหว่างที่พระเอกมารับกลับพระเอกถามว่าเด็กมีชื่อหรือยัง นายเอกก็ตั้งส่ง ๆพระเอกก็โอเค (ทั้งที่ไม่โอเคแต่พี่แกคงขี้เกียจเถียง) แต่โชคก็เทมาทางพระเอกค่ะเด็กเริ่มร้องไห้ เซียวเจิ้นเลยพูดขึ้นว่า เด็กคงไม่ชอบชื่อที่ตั้ง ลู่เฟยก็เสนอไปสองสามชื่อก็ยังร้องไม่หยุดจนกระทั่งคุณพ่อเป็นคนตั้งชื่อว่าเซียวชง ก็เงียบกริบทันที หลังจากมาถึงที่อยู่อาศัยของพระเอกแล้วก็มีเรื่องวุ่นหลายอย่างเราชอบมุมอ่อนโยนของพระเอกมาก ๆ อย่างเช่นตอนที่ลูกร้องไห้ ตอนแรกเซียวเจิ้นปล่อยให้ลู่เฟยจัดการแต่ก็อืมนายเอกก็เก้ๆ กัง ๆ แต่สัญชาตญาณผู้ให้กำเนิดก็มีนะคะรู้สึกอยากเลี้ยงดูลูกรู้ว่าพอเด็กร้องแบบนี้แล้วมีความหมายยังไงหิวนมหรือแค่งอแงแต่นางเป็นผู้ชายอะเนอะแถมยังเป็นอดีตโจรสลัดพระเอกเห็นว่าเด็กยังร้องแถมไม่มีวี่แววว่าลู่เฟยจะรับมือกับเหตุการณ์นี้ได้อยู่เลยเดินเข้ามาอุ้มเด็กแนบกับอกแล้วก็ป้อนนมเด็กก็เงียบ

                ขอเล่าแบบข้ามบ้างนะคะแม่พระเอกมาจากตระกูล สามตระกูลใหญ่ของจักรวรรดิส่วนมากจะแต่งงานกับสายเลือดเดียวกันเรื่องทางราชวงศ์ถ้าให้บรรยายก็ยาวค่ะขอพูดถึงแค่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับพระนายเป็นพอพระเอกทีแรกไม่ได้บอกเรื่องนี้กับครอบครัวแต่อย่างว่าแหละค่ะเป็นถึงตระกูลใหญ่ยังไงข่าวสังคมไฮโซก็เร็วยิ่งกว่าไฟป่าท่าทางครอบครัวเซียวเจิ้นจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่โดยเฉพาะท่านแม่羅琳娜(เป็นชื่อทับศัพท์ไม่รู้จะถอดเสียงแบบไหนดีค่ะตามที่ฟังขอแทนว่าโรเวนน่า ก็แล้วกัน) ที่สั่งนิ่ง ๆ สไตล์สาวผู้ดีว่า “กลับไปกำจัดเด็กนอกสมรสของลูกให้เรียบร้อยอย่าพาตัวเองเดือดร้อน” เห็นชัดว่าบารอนเนสไม่พอใจอย่างแรง รักพี่เซียวค่ะจุดนี้นี่ขนาดยังไม่รักกันยังปกป้องขนาดนี้“คุณกำลังล้อเล่นอะไรอยู่? กฎหมายของจักรวรรดิเข้มงวดมาก..”และคุณแม่ก็ตอบกลับว่า “แต่คนอย่างเรากฎหมายก็เป็นแค่กระดาษแผ่นหนึ่งเท่านั้น” ประโยคนี้ถึงกับแหมมมมมมมมมมมเจ๊ 

                แล้วบอกให้พระเอกเอาเงินฟาดหัวผู้หญิงที่คลอดคนนั้นอย่าทำให้การแต่งงานล่าช้าพระเอกก็ปฏิเสธบอกว่าคำขอนี้ไม่สามารถทำตามได้ดูท่าแม่ของพระเอกจะจัดการเรื่องเจ้าสาวในอนาคตของลูกตัวเองเรียบร้อยเสร็จสรรพยังไม่ทันที่ท่านแม่พูดจบพระเอกก็ขัดว่าลืมบอกไปว่าตัวเองแต่งงานแล้วสามวันที่ผ่านมาแล้วก็ไม่อยากจะแต่งงานใหม่อีกเป็นรอบที่สองแม่ของพระเอกโกรธมากบอกให้หย่าก่อนที่เรื่องจะแพร่งพราย  แต่พระเอกก็ยังยืนกรานปฏิเสธทิ้งท้ายว่าผมขอโทษครับท่านแม่ผมต้องกลับไปแล้วถึงภรรยาของผมจะมากความสามารถแต่เธอก็ยังต้องความช่วยเหลือจาก‘สามี’ลาก่อน”

                ก่อนหน้านี้ลู่เฟยขอเงินพระเอกบอกว่าจะจัดห้องใหม่พระเอกก็ให้ไปหลังจากพระเอกกลับมาบ้านก็อ้าปากค้างแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ห้องของลู่เฟยสะอาดเรียบร้อยเหมือนเดิมแต่หลายๆ (แล้วประตูห้องเป็นประตูเลื่อนอัตโนมัติค่ะลองนึกภาพพระเอกยืนนิ่งตาค้างแล้วประตูค่อยๆ เลื่อนออก ฮ่า ๆ) อย่างถูกเปลี่ยนใหม่หมด ผนังน่ารัก ๆ ที่ทำสำหรับการเลี้ยงดูเด็กถูกแทนที่ด้วยโปสเตอร์สาวๆ เอ็กซ์ ๆ เต็มผนัง ผ้านวมเรียบหรูสบายตาไม่ฉูดฉาดถูกแทนที่ด้วยลายโจรสลัดกล้ามโตเปลเด็กยังเหมือนเดิมแต่โมบายกระดิ่งที่เคยห้อยอยู่กลับกลายเป็นโมบายปืนของเล่น! แต่เจ้าโจรสลัดกับลูกของเขาไม่ได้อยู่ที่ห้องนี้ 

                เซียวเจิ้นเลยเดินลงไปดูที่ห้องโฮมเธียร์เตอร์เป็นอย่างที่คิดหนังยังฉายต่อเนื่องแต่คนดูนอนหลับปุ๋ยโดยมีลูกน้อยอยู่ในอ้อมแขนปลุกแล้วก็ไม่ตื่นหนำซ้ำสองแม่ลูกยังนอนอ้าปากหวอเหมือนกันราวกับแฝดอีกเซียวเจิ้นไม่ได้ปลุกทั้งสองพอให้หุ่นยนต์เข้ามาจัดการเก็บนู่นนี่เสร็จช่วงนี้เราแอบหวีดตอนนายเอกนอนอยู่กับพื้นส่วนลูกก็นอนขดกับแม่กลมดิกพระเอกเอาขาเตะๆ นายเอกบอกให้ไปนอนที่ห้องลู่เฟยก็สะลึมสะลือแต่ไม่ไปพระเอกเงียบไปครู่หนึ่งแล้วย่อตัวลงมาอุ้มนายเอกที่กอดลูกน้อยเขิงมากเลยแงพระเอกใช้คำว่า 陛下 ปี้เซี่ยะ “ฝ่าบาทเกรงว่าพระองค์คงไม่ว่าอะไรกระมังถ้ากระหม่อมจะพาพระองค์ขึ้นห้องบรรทม”(แปลประโยคนี้ด้วยฟาร์มกาวสุดติ่งค่ะแต่ความหมายเดิมก็ประมาณว่าจะหามขึ้นห้องนั่นแหละแต่นางเล่นประชดเล่นคำ) ลู่เฟยไม่ตอบแต่กระชับลูกน้อยซุกหามุมสบายๆ ในอ้อมแขนของเซียวเจิ้นแทน

                พอพระเอกออกจากบ้านไปแม่พระเอกบารอนเนสนางก็มาค่ะนายเอกเป็นคนเปิดประตูแล้วก็แนะนำตัวเองแค่ชื่อจุดนี้แม่พระเอกเข้าใจว่าลู่เฟยเป็นแค่เพื่อน คนร่วมอยู่อาศัยนางมองแรงนายเอกมากเพราะตัดสินจากรูปลักษณ์ภายนอกจนนายเอกก็เชิญให้นั่งแล้วก็เสิร์ฟชาถึงเริ่มคิดว่าอีกฝ่ายดูเป็นสุภาพบุรุษ รู้จักวางตัว (หาไม่ความจริงนั้นเป็นมารยาชายของลู่เฟยค่ะเห็นสาวสวยไม่ได้แม่พระเอกยังดูสาว ๆเหมือนวัยรุ่นด้วยเลยไม่ถือสาสายตาที่มองแรงกึ่งเหยียดใส่ตัวเอง) พอคุยกันไปเรื่อย(บรรยากาศการพูดคุยดีมาก นายเอกก็ช่างพูดรู้จักเอาใจคน) 

                แม่พระเอกจะแนะนำโค้ชฟิตเนสให้คงเพราะเห็นพุงยื่นๆ หลังคลอด นายเอกเลยบอกว่าอย่ามองตัวเองแบบนั้นแต่ก่อนตัวเองอะหล่อมาก ๆ  อ่าแต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะมีลูกนี่แหละบารอสเนสนางก็แบบ เดี๋ยว..เมื่อกี้เธอว่าเธอมีลูกยังไม่ทันต่อความเสียงเด็กร้องไห้มาจากด้านบนนายเอกก็วิ่งไปดูลูกแทนไม่พอนางยังกวักมือเรียกแม่พระเอกหน้าแป้นแล้นให้มาดูลูกชายอีกฮ่าๆ ตัวแสบเอ๊ย! แม่พระเอกเห็นเด็กก็เออหน้าเหมือนเซียวเจิ้นมากเหมือนพึ่งประติดประต่อความได้ก็อึกๆ อัก ๆ นายกับลูกฉัน..นายเอกก็อื้ม!ผมบอกคุณไปตั้งแต่หน้าประตูแล้วนะว่าอาศัยอยู่ด้วยกัน(ฉันท์สามีภรรยา) แม่พระเอก “เด็กคนนี้เป็นลูกของเธอกับเซียวเจิ้น?”  “ไม่มีทางเป็นอื่น!” ขุ่นแม่นางก็ปรี๊ดมากเว่อ ไม่ใช่ผู้หญิงที่นางด่านังจิ้งจอกล่อลวงลูกชายแต่กลับเป็นผู้ชายท่าทางเถื่อน ๆ ที่ท้องลูกชายของลูกตัวเอง ตัดมาที่พระเอกคุยกับแม่ แม่พระเอกบอกแน่ใจเหรอว่าลูกรักเขาไม่ได้ถูกบังคับหรือถูกหลอกแน่นะพระเอกเลยว่าแม่ก็รู้จักตัวเองดีพอจากฐานะแล้วก็ IQ ของพระเอกใครจะกล้าข่มขู่ 

                พระเอกเริ่มหวั่นไหว(บรรยายให้เห็นชัดเจนว่าเริ่มมีใจ)ช่วงตอนที่18-19ค่ะตอนนั่งดูรูปประกาศจับมีแอบยิ้ม ๆ เด็กหนุ่มที่มากับรอยยิ้มสว่างเจิดจ้าแต่ลู่หลิวซาตอนนี้อายุ 26 ปี กลับเป็นคนร้ายที่ทางจักรวรรดิต้องการตัว เมื่อสามปีที่แล้วกลุ่มของลู่หลิวซาได้ขยายและผนวกกำลังโจรสลัดมากขึ้นนอกจากนี้ยังปล้นผู้ที่ค้าอาวุธให้จักรวรรดิขับไล่อิมพีเรียลการ์ดนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาลู่หลิวซา(ลู่หลิวซาเหมือนจะเป็นชื่อจริงค่ะ) ก็ได้กลายเป็นหนึ่งในสี่โจรสลัดอวกาศ แล้วมันจะมีเหตุการณ์หนึ่งค่ะที่นายเอกออกจากบ้านไปเพราะแม่ของพระเอกเข้าผิดกล่าวหาว่านายเอกจูบผู้หญิงนอกใจ บลา ๆ  (ลู่เฟยไปเองหามลูกสะพายเป้ออกจากบ้านไม่ใช่ฟีลกลัวแม่ผัวงี้นะ พี่แกแค่รำคาญ ฮ่า ๆ)  พระเอกพอกลับมาถึงบ้านก็นิ่งมากเคลียร์จบก็บอกว่าอย่ามาที่นี่อีก(บ้านนี้อยู่แค่พระนายสองคนกับลูกอีกหนึ่ง) 

ปกซิงจี้ไหน่ปาปกสุดท้าย

                เราชอบความซื่อของพระเอกบางมุมนะหลังจากนางทะเลาะกับนายเอกเรื่องพวกแมกกาซีนโป๊ที่นายเอกเอามาไว้ในบ้านเซียวเจิ้นถึงกับไปเสิร์ชเว็บแลกเปลี่ยนประสบการณ์ (พวกแรนด้อมคนแล้วคุยอะ)มันจะมีช่องให้ใส่ปัญหา พ่อพระเอกก็ใส่ไปทำนองว่าไม่มีสมาธิทำงานมันส่งผลเสียกับงานมาก  กระทั่งตอนทำงานอยู่ก็เอาแต่นึกถึงไอ้บ้านั่นอยู่เรื่อยโดยรวม  เราชอบค่ะ (←มีเรื่องไหนที่อ่านแล้วไม่ชอบบ้าง)แนวไซไฟเป็นแนวที่ชอบอยู่แล้วด้วย ความจริงเราไม่ค่อยอ่าน mpreg ซะด้วยซ้ำปมในเรื่องมีหลายอย่างนะ อย่าง เพื่อนเก่าที่นายเอกพูดถึง,แผนที่ขุมทรัพย์สามส่วนที่เหลือ, ครอบครัวพระเอก(แต่พระเอกก็จัดการอยู่หมัดเมียข้าใครอย่าแตะจ้ะ), อีกอย่างนายเอกเป็นโจรสลัดที่จักรวรรดิต้องการตัวมันอยากรู้ตอนนี้แหละค่ะว่าจบยังไงเอาเป็นว่า Happy Ending ก็พอค่ะเดิมทีมันเป็นแนวเลิฟคอเมดี้ผสม ๆ ไซไฟอยู่แล้ว เนื้อเรื่องไม่เครียดมากแต่เรทความเครียดของแต่ละคนก็ไม่เท่ากันด้วยไง ลูกชายก็น่ารักมากกกกกและไม่ได้มีแค่คนเดียวแหละ

                ตอนแรกกะจะพล่ามต่อยาวๆ แต่พอพิมพ์ไปนาน ๆ มันก็เริ่มปวดนิ้วแล้ว ขอตัดจบค่ะ..ไม่นึกว่าจะยาวขนาดนี้  จากหลายร้อยกว่าตอนเราเดินทางมาถึงช่วงปลายทางแล้วว (จุดพลุปัง ๆ)  บรรยายซะเป็นนิยายเออก็ถนัดแบบนี้อะ! สำหรับวันนี้ก็ขอลาเพียงเท่านี้ ท่านใดที่ทนอ่านเราพล่ามจนจบก็ขอขอบคุณค่า

Note : แอบพิมพ์ผิดจากเซียวเจิ้นเป็นเซียวจ้าน.. อาถรรพ์พี่เว่ยแรงจริง ๆ ค่ะนอกใจมาหาเรื่องอื่นแปปเดียวเองนะ

Note : อาจจะพลาดบางข้อมูลเพราะพิมพ์ทีเดียวรวดค่ะ มึน ๆ งง ๆ ด้วยช่วงนี้งานเยอะมาก (แล้วหล่อนมาอ่านนิยายทำไม)