วันนี้เมื่อ 4 ปีก่อน ฉันอยู่ที่ประเทศอังกฤษ และได้เจอกับบุคคล คนหนึ่งที่ฉันจะไม่มีวันลืม...

I wanna know, Where do we go? 

Cause you, I look into your eyes

What's on your mind

There is no sign

เราไปถึงที่สนามบิน Heathrow วันที่ 6 ตุลา ในช่วงเช้า โดยพี่ที่ไปด้วย ขอแทนว่า พี่กุ๊ก (เราไปกับโครงการนึงไม่ขอเอ่ยชื่อ โดยโครงการนี้จะมีพี่คนดูแล มาด้วย 1 คนเป็นคนไทย คอยพาไปสถานที่ต่างๆ ในช่วงบ่าย กล่าวคือ ที่เราไปคือ ไปเรียนภาษาในช่วงเช้า แล้วก็ไปเที่ยวช่วงบ่าย) ก็ได้บอกโปรแกรมคร่าวๆของเราไว้แล้ว ว่าพอไปถึงจะไปไหนบ้าง บ้านของแต่ละคนอยู่ที่ไหน ใครอยู่ใกล้กันบ้าง และยังบอกอีกว่าเดี๋ยวจะมี local guide ซึ่งเป็นคนที่สถาบันที่เราเรียน เป็นคนจัดเตรียมให้ โดยพี่กุ๊กเล่าว่า “ไกด์คนเนี้ยบอกเลยว่า hot นะ แล้วก็ nice มากๆ ปีที่แล้ว พี่พาเด็กมาเรียน ก็ได้ไกด์คนนี้ช่วยดูแล” โดยฉัน ก็ไม่ได้คาดหวังว่า จะ hot มากขนาดนั้น เพราะปกติฝรั่งท่ี่ hot ในสายตาหญิงไทยทั่วๆไป ฉันก็ว่าไม่เห็นได้ hot พอทุกคนในทริปรับกระเป๋าอะไรกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาออกไปด้านนอกสนามบินเพื่อไปขึ้นรถบัสที่ถูกจัดเตรียมไว้ให้ พร้อมไกด์ฝรั่งคนที่ถูกกล่าวถึงข้างต้นก็เป็นคนมารับเราตั้งแต่วันแรกเลยเสียด้วย ทันทีที่ฉันก้าวขาเดินตามพี่กุ๊กไปถึงรถบัส ฉันสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่ง ผมสี light brown หุ่นดีเหมือนคนที่เข้ายิมอย่างสม่ำเสมอ มีกล้ามแต่ก็ไม่บึกมาก ตัวไม่สูงมาก ถ้าเทียบกับมาตรฐานผู้ชายฝรั่งทั่วไป คาดว่าน่าจะประมาณ 175 - 180 cm พอเขาหันหลังมาทักทายพี่กุ๊กเท่านั้นแหละ ใช่เลย!! ไกด์คนนั้นนั่นเอง เขาแนะนำตัวว่าชื่อ ไบรอัน และบอกว่าเค้าจะมาเป็นผู้ช่วยพี่กุ๊กเอง และเขาก็ไล่ถามชื่อพวกเราทีละคน จังหวะที่เขาหันมาถามชี่อฉัน จังหวะนั้นเองเป็นโมเมนท์ที่ฉันได้สบตาเขาครั้งแรก และพบว่าตาของเขาสีฟ้าอมเขียว god damn it ฉันได้แต่คิดในใจ เจอปัญหาตั้งแต่วันแรกที่มา ฉันแพ้คนตาสีนี้... 

หลังจากตามไถ่ชื่อกันพอเป็นพิธี ก็ได้ฤกษ์ขึ้นรถบัสเพื่อไปยังจุดๆนึงในลอนดอน จุดที่เราทุกคนจะมารวมตัวกันเวลาต้องไปเที่ยวที่ไหนด้วยกัน ฉันขอเรียกมันว่า จุดนัดพบ โดยรถบัสจะปล่อยเราไว้ตรงนี้ แล้วหลังจากนั้นโฮสต์ของแต่ละคนจะมารับเพื่อพากลับบ้าน ตลอดทางไปจุดนัดพบ ฉันที่นั่งติดหน้าต่าง ก็ได้โอกาสดูวิวข้างทางไปเพลินๆ สังเกตการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่บ้านที่อยู่ชานเมืองไปจนถึงในเมือง และนอกจากนั้นก็ยังได้สังเกต “เขา” อยู่ห่างๆ ด้วย ฉันเลือกนั่งที่ที่เยื้องมาข้างหลังจากพี่กุ๊กและไบรอัน ฟังดูเหมือน stalker แต่ฉันรู้สึกถูกชะตากับเขาคนนี้ตั้งแต่เจอครั้งแรกและอยากรู้จักมากขึ้นจริงๆ 

ไม่นานนักรถบัสก็พาเรามายังจุดนัดพบ (จริงๆอาจจะนาน แต่ชมวิวเพลินๆไปตลอด บวกกับความตื่นเต้น เพราะเป็นครั้งแรกของฉันที่มาประเทศนี้ ฉันจึงไม่รู้สึกว่านาน) เมื่อรถบัสจอดทุกคนก็ต่างหยิบสัมภาระของตัวเองมากองรวมกันเพื่อรอโฮสต์มารับ ระหว่างนั้นฉันและน้องนุ่นผู้ที่ฉันจะต้องใช้ชีวิตในบ้านและห้องนอนเดียวกันไปอีก 1 เดือน ก็พากันเดินสูดอากาศและรับไอแดดรอบๆจุดนัดพบ ลอนดอนในช่วงที่ฉันไปนั้นไม่หนาวมาก อุณหภูมิเฉลี่ยอยู่ที่ 9 - 17°C บวกกับมีแดด ถือว่าอากาศค่อนข้างดีเลยทีเดียว ระหว่างเดินไปเรื่อยๆนั้นฉันกับน้องนุ่นก็เห็นไบรอันนั่งรับไอแดดอยู่ที่โขดหิน และเนื่องจากที่บ้านของน้องนุ่นเตรียมของฝากเล็กๆน้อยๆจากไทย มาไว้ให้น้องเอาไปให้ไกด์และคุณครูที่สอนที่นี่ (นี่รู้สึกผิดเลยที่ไม่ได้เตรียมอะไรมาให้เขาบ้าง) น้องนุ่นเลยชวนฉันให้เข้าไปทักทายไบรอันและจะได้ถือโอกาสให้ของ ฉันรีบตอบตกลง และเราทั้งสองก็พากันเข้าไปทักทาย พอได้ของจากน้องนุ่นไบรอันดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น เขารีบเปิดดูและกล่าวขอบคุณยกใหญ่ หลังจากนั้นก็ได้มีเพื่อนๆรุ่นเดียวกับฉัน 2 คนเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย และไปๆมาๆ 1 ในนั้นก็ได้ชวนกันเซลฟี่ถ่ายรูปไปอวดพ่อแม่พี่น้อง ทำให้ฉันได้ร่วมเฟรมกับไบรอันเป็นครั้งแรก เราทุกคนเกี่ยงกันเป็นคนถือกล้อง (เพราะหน้าจะใหญ่ที่สุด) ฉันจึงบอกเชิงขอร้องไบรอันว่า ยูอยู่ข้างหน้าให้หน่อยสิ และเขาก็ตอบรับพร้อมกับคว้ากล้อง ยอมทำตามแต่โดยดี พอเซลฟี่กันไปได้ซักพักโฮสต์ของเราก็ทยอยกันมารับ โดยก่อนทุกคนจะขึ้นรถโฮสต์กลับบ้านนั้น พี่กุ๊กก็ได้บอกพวกเราว่า ให้เวลา 2 ชม.ไปเก็บของ ทำธุระส่วนตัว แล้วออกมาเจอกันที่จุดนัดพบอีกรอบ เพื่อจะพาไปชมโรงเรียน และไปซื้อซิมส์กัน 

2 ชม.ผ่านไป พวกเราทุกคนก็ได้ไปชมโรงเรียน ซึ่งโรงเรียนหรือจริงๆมันคือสถาบันสอนภาษา โดยโรงเรียนของเรานั้นชื่อว่า ISIS Study Centre อยู่ในย่าน Greenwich ใกล้กับสถานที่ท่องเที่ยวหลายๆแห่ง ไม่ว่าจะเป็น The Royal Observatory, Cutty Sark หรือ Old Royal Naval College เป็นต้น อีกทั้งยังใกล้กับสถานีรถไฟอีกด้วย เดินทางสะดวกสุดๆ หลังจากนั้นเราก็พากันไปยัง Oxford Street เพื่อหาซื้อซิมส์และเเยกย้ายกันกินข้าว หลังจากนั้นใครจะเดินชอปปิ้งต่อ หรือจะกลับบ้านไปพักผ่อนเพื่อเก็บเเรงไว้พรุ่งนี้ ที่ต้องตื่นมาเรียนเเต่เช้าก็ตามสะดวกของเเต่ละคน ซึ่งเเน่นอนฉันเลือกที่จะเดินชอปปิ้ง สำรวจลอนดอนต่ออีกหน่อย...