ความเดิมตอนที่แล้ว: เราไปทำงานสายเป็นครั้งแรก และมีโต๊ะทำงานเป็นที่เรียบร้อย

บทเรียนจากวันที่สองทำให้เราในวันที่สามตื่นตั้งแต่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกครั้งแรก อาบน้ำแต่งตัว และออกจากบ้านด้วยเวลากำลังพอดี เช้านี้เลยถือเป็นเช้าที่ลงตัวที่สุดนับตั้งแต่เริ่มฝึกงาน

เรามาถึงออฟฟิศตอนประมาณสิบโมงครึ่ง ภาพแรกที่เห็นคือออฟฟิศในวันนี้โล่งมาก โล่งในแบบที่ทั้งออฟฟิศมีแค่เรากับเพื่อนฝึกงานกันอยู่สองคน รู้สึกเงียบเหงาแบบบอกไม่ถูก

พอคนอื่น ๆ ในออฟฟิศยังไม่มา ไฟในการทำงานก็เหมือนหายไปไหนไม่รู้ เรานั่งเอื่อยเฉื่อยอยู่พักใหญ่ ก่อนจะลุกไปทำงานตอนคนเริ่มทะยอยกันเข้ามา งานที่ทำค้างไว้ในเมื่อวานถูกเอามาวางบนโต๊ะ เพื่อนในกองฯเริ่มมานั่งทำงานด้วยกัน และการทำงานของเราก็ค่อย ๆ ดำเนินไป สลับกับการพักผ่อนบ้างเป็นครั้งคราว

ดูเป็นวันที่เอื่อยเฉื่อย ถ้าไม่มีหนึ่งในสามงานที่ต้องส่งวันนี้ (ยังจำงานสามชิ้นที่โดนสั่งในวันแรกกันได้อยู่ใช่ไหม?)

งานที่ต้องส่งวันนี้เป็นงานที่ต้องอาศัยการพูดคุยกันเป็นพิเศษ ทำให้พวกเราที่เป็นเด็กฝึกงานต้องนั่งคุยกันก่อนที่จะไปพูดอีกทีในที่ประชุมใหญ่ที่มีพี่ ๆ ในกองฯมาร่วมประชุมกับเราด้วย

พอใช้คำว่าประชุม เลยดูเป็นกิจกรรมที่เป็นทางการทันที แต่อย่าลืมนะว่า เรากำลังทำงานที่สำนักพิมพ์แซลมอน สำนักพิมพ์ที่มีบรรยากาศเป็นกันเองแบบคาดไม่ถึง การประชุมของที่นี่เลยออกมาในรูปแบบนั่งคุยกัน และเน้นให้ทุกคนได้พูด ประมาณว่าพูดมาเหอะ ไม่ต้องคิดว่าถูกหรือผิด แค่พูดออกมาก็โอเคแล้ว

หลังจบการประชุม สิ่งหนึ่งที่เราตั้งใจจะทำเป็นการบ้านระหว่างฝึกงานครั้งนี้ คือเราต้องรู้จักแซลมอนให้มากกว่านี้ ทั้งหนังสือของแซล และนักเขียนในแซล เอาเป็นว่าถ้าใครตั้งใจจะมาฝึกงานที่นี่ อย่าลืมทำการบ้านพร้อม ๆ ไปกับเรานะ ;)

ป.ล. นี่แถม คือที่แซลเนี่ยจะมีโซฟาอยู่ตัวนึง บนโซฟาก็จะมีพวกหมอน ผ้าห่มไว้ให้ด้วย ถ้าใครอยากงีบก็มานอนตรงนี้ได้ อย่างวันนี้เราเองก็ง่วงมาก มองดูเวลาก็หกโมงกว่าแล้วเลยตั้งใจพักสายตาแปปนึง รู้ตัวอีกทีมีคนมาสะกิดปลุกเพราะถึงเวลาเลิกงานแล้ว พอลืมตาเท่านั้นแหละ คนปลุกคือหัวหน้ากองฯเฉยเลย นี่ก็ตกใจไง แทบไหว้ไม่ทัน แถมโดนเพื่อนถ่ายรูปแบล็คเมล์ไว้ด้วย จะร้องไห้ ฮือ