วันทองสองใจ มีคนให้สมญาข้าเช่นนั้น
เพราะข้าไม่อาจเลือกได้ว่าจะอยู่กับขุนช้างหรือขุนแผน
ค่าตอบแทนความโลเลของข้าลงเอยด้วยความตาย
เพราะคนตายไม่อาจพูด เป็นหญิงจึงไม่มีใครฟัง
แต่วันนี้ข้าจะพูด
แท้จริงแล้วที่ไม่เลือก ใช่ว่าเลือกไม่ได้
แต่ข้าไม่ต้องการทั้งสองคน
ขุนแผน... พี่แก้ว
เป็นรักแรก เป็นรักเดียว เป็นพ่อของลูกข้า
เป็นคนที่ทำให้ข้าเรียนรู้ความงมงายในความรัก
เป็นคนที่ทำให้ข้าเรียนรู้ว่าความรักทำให้คนตาบอด
แต่ขณะเดียวกัน เขาทำให้ข้าตาสว่าง
หลังเขาพาข้าไปจากเรือนขุนช้างโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใด
แม้กระทั่งใจข้า
ขุนช้าง... เป็นคนที่รักข้า
เป็นคนที่งมงายในความรักของตัวเอง
เป็นคนที่ทำให้ข้าสมเพชเวทนาและสังเวชสงสารไปในเวลาเดียวกัน
เป็นคนที่ยกข้าเป็นยอดปรารถนา และเป็นหญิงเดียวของเขา
แต่ขณะที่เขาประเคนความสุขสบาย ทรัพย์สินเงินทองแก่ข้า
เขาไม่เคยถามข้าว่า ต้องการหรือไม่
ระหว่างคนที่ข้ารักและคนที่รักข้า
ยากนักหรือที่จะต้องเลือกใครสักคน
ยากซี... ยากเหลือเกิน
เพราะคนที่ข้ารัก เขาไม่เคยทำให้ข้ามั่นใจเลยว่า
เขาจะไม่ทำร้ายข้าเช่นที่เคยทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ส่วนคนที่รักข้า ท่านคิดหรือว่า
ข้าจะรักคนที่ขืนใจข้าเพื่อให้ได้ความรักตอบได้
ตลอดชีวิต
สิ่งข้าเรียนรู้คือ การยอมจำนนต่อทุกสิ่ง
เพราะผลลัพธ์ของการพยายามดื้อแพ่งในทุกครั้ง
คือความเจ็บปวดจากการถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ
ข้าจึงต้องสงบปาก เชื่อฟัง และทำตามเหมือนไม่รู้จักขัดขืน
ทั้งหมดก็เพื่อความอยู่รอดของข้า ยิ่งกว่านั้นคือ เพื่อลูกของข้า
หากถามว่า ข้าไม่เชื่อในพระพันวษาว่าจะให้ความเป็นธรรมได้หรือ
คนที่ตายแล้วไม่มีสิ่งใดต้องโกหก... ไม่เลย ข้าไม่เชื่อ และข้ามีเหตุผลที่จะไม่เชื่อ
คราวที่พระองค์ตัดสินความระหว่างพี่แก้วกับขุนช้าง พระองค์ทำให้ข้าประจักษ์แจ้งใจ
ไม่มีใครที่ข้าพึ่งพาได้นอกจากตัวข้าเอง
เหตุใดจึงไม่เลือกขุนแผน
เพราะตลอดเวลาที่ข้าอยู่กับเขา ข้าแทบไม่รู้จักความสุขใจ
ก่อนนี้ ข้าเคยทุกข์เพราะรักเขา ต่อมา ข้าทุกข์เพราะหวาดกลัวเขา
เหตุใดจึงไม่เลือกขุนช้าง
เพราะข้าไม่ได้รักเขาข้าสุขสบายเพียงแค่กาย
เขารักข้าเพียงคนเดียวแต่ทำร้ายคนอื่นที่ข้ารัก
เหตุใดจึงไม่พูดให้ชัดเจนไปเสียว่า ไม่เลือกใคร
เพราะข้าจะไม่มีวันอยู่ได้อย่างเป็นสุขไปตลอดชีวิต
พี่แก้วฆ่าเมีย ฆ่าลูกที่อยู่ในท้องแม่บัวคลี่ได้
เหตุใดวันหนึ่งเขาจึงจะทำเช่นนั้นกับข้าไม่ได้
ขุนช้างเคยใช้อำนาจและกลอุบายฉุดคร่าข้ามา
เหตุใดเล่าเขาจึงจะทำอีกไม่ได้
พระพันวษาเหมือนจะยุติธรรม
แต่พระองค์จะให้ความยุติธรรมอันใดได้
ในเมื่อพระองค์เชื่อแต่ในสิ่งที่พระองค์เชื่อ
ทรงสดับฟังแต่ในสิ่งที่พระองค์เลือกจะได้ยิน
พระองค์สั่งให้ข้าต้องเลือก
แต่พระองค์ให้ข้าเลือกในสิ่งที่ข้าไม่มีวันเลือกได้
และนั่นคือทางเลือกเดียวที่ข้ามี
เมื่อทุกปัญหาต้องยุติที่ต้นตอของปัญหา
เมื่อทุกคนคิดว่าข้าเป็นต้นเหตุของปัญหา
ก็ชอบแล้วที่จะต้องขจัดสิ่งที่เป็นเหตุของปัญหา
ลูกข้าโตพอแล้ว ข้าจึงไม่มีห่วง
ที่สำคัญกว่า คือ ข้าคิดดีแล้ว
ในเมื่อพวกเขามีข้อพิพาทเพราะตัวข้า
หากสิ้นข้า ปัญหาทั้งหมดจะได้จบลงเสียที
ในนาทีที่หัวหลุดจากบ่า
ข้ารู้ทันทีว่า ข้าเป็นอิสระแล้ว
จากบ่วงแห่งความรักและความชังของทั้งขุนช้างและขุนแผน
ด้วยคำสั่งของคนที่คิดว่าตนยุติธรรมที่สุด
ทุกคนคิดว่าข้าเลือกไม่ได้
แต่แท้จริง นี่คือผลลัพธ์ที่ข้าคาดหมายไว้
ข้าเลือกแล้ว
นี่คือคำสารภาพของข้า
วันทอง
======================= (จบ) =======================
cover image: ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ของ อ. จักรพันธุ์ โปษยะกฤต
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in