#หนังสือเมืองเล็กความรัก#นวนิยายแปลสวีเดน #KatarinaBivald #สำนักพิมพ์กำมะหยี่

..

ถึงคุณ

.

แทนที่จะอ่านเองแล้วเล่าให้ฉันฟังคุณกลับส่งหนังสือเล่มนี้มาให้ฉันเสียนี่!!!

คุณยิ้มและฉันเองก็ยิ้มด้วยยิ้มกว้างมากกว่าเชื่อรึเปล่า ฉันแกล้งโวยประชดคุณไปงั้นแหละคุณรู้ดีจะมีอะไรทำให้ฉันมีความสุขได้มากเท่าการที่ใครสักคนส่งหนังสือมาให้ได้อีกเล่าจริงมั้ยฉันค่อนไปทางดีใจจนโอเว่อร์เสียมากกว่า นั่นล่ะฉันคนนี้

.

ยังมีหน้ามาแปะโพสอิทด้วยอีกเนอะ

“คนเราต้องมีความเป็นนักฝันสักหน่อยจึงจะอ่านหนังสือได้สนุก” (น.๔๖)

โธ่เอ้ย...คุณทำฉันหัวเราะ

อย่างกับฉันไม่รู้งั้นแหละขอเถอะอย่าได้ย้ำกับฉันด้วยประโยคนี้ พลีสสสอย่างฉันน่ะช่างมโนเพ้อคลั่งได้มากกว่านั้นอีกหลายเท่าตัวทีเดียว ขอบอกให้ทราบฉันเห็นตัวฉันนั่งอยู่ในบ้านหลังที่สามนั่นแล้วและฉันเตรียมตัวเดินทางไปพร้อมกับซาร่าในทันทีที่หนังสือตัวแรกปะทะสายตา

.

ชื่อหนังสือทำให้ฉันลอยไกลคิดถึงจังหวัดของฉันอย่าเพิ่งขัดล่ะ ถึงยังไงบางส่วนของชีวิตฉันยังคงมีอยู่ที่นั่นระยะสองสามเดือนมานี่ฉันเดินทางกลับไปกลับมาตั้งหลายรอบเมืองของเราเป็นเมืองเล็กของจังหวัดที่เล็กด้วยเหมือนกันแค่คุณขับรถไปตามเส้นทางหลักตรงไปข้างหน้าเรื่อยๆ ไม่ต้องเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาแค่นั้นคุณก็จะเจอ

.

เมืองที่ไม่มีห้างสรรพสินค้าเมืองที่ไม่มีโรงหนัง เมืองที่ครั้งหนึ่งเคยมีโรงแรมที่รู้จักกันในชื่อ “วังใหม่”เมืองที่มีหมอฟันคู่เมืองชื่อ “คุณหมอสมศักดิ์ หลีกภัย”เมืองที่เคยมีซุปเปอร์มาร์เก็ตแห่งเดียวชื่อว่า “ตงโห”เมืองที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมีร้านหนังสือมาก่อน

.

แล้ววันหนึ่งร้านหนังสือชื่อ“ต้นไม้” โผล่มา ฉันเจอโดยบังเอิญในวันที่เข้าไปทำธุระในเมืองฉันตื่นเต้นเสียยกใหญ่ ร้านไม่ใหญ่โตซุกตัวอยู่เงียบเชียบริมทางระหว่างโรงแรมวังใหม่กับจวนผู้ว่าทางเดินเป็นช่องเล็กแคบ ด้วยความดีใจออกนอกใบหน้าอย่างกับว่าเป็นร้านหนังสือของตัวเองฉันจะไม่คุยกับเจ้าของร้านได้อย่างไร

.

ได้ความว่าเปิดมาสองสามเดือนแล้วก่อนฉันเจอจำได้ว่าหนังสือเล่มแรกที่ฉันซื้อจากร้านต้นไม้ชื่อเรื่อง “โจนาธาน เจ็บบ็อคปาฏิหาริย์ไม้เท้าฮาเชเวท” เล่ม๑-๒หลังจากนั้นการเข้าเมืองของฉันจึงมีความหมายมากกว่าปกติทั่วไปหลายเท่า

.

นั่นมันเมืองเล็กในอดีตส่วนตอนนี้เหรอมีโน้นนั่นเพิ่มขึ้นมา เช่นว่าซุปเปอร์สโตว์ที่มีตัวซีอยู่ในเมืองออกมาหน่อยเป็นตัวเอ็มออกมากว่านั้นอีกเป็นตัวแอลและก่อนฉันย้ายออกมาในปีเดียวกันมีโรงหนังในแอลมีร้านหนังสือในซีกับแอล

.

มีร้านหนังสือในเมืองเพิ่มขึ้นสองสามร้านก่อนร้านหนังสือคุณนักเขียนที่ชื่อ “ความกดอากาศต่ำ” จะเข้ามาเป็นสมาชิกเมืองมีโรงแรมมากกว่าหนึ่งแห่ง และชื่อโรงแรมวังใหม่ในอดีตก็เปลี่ยนไปแล้วหลายครั้งแต่ผู้คนมักเรียกติดปากด้วยชื่อเดิม มีคลินิกหมอฟันทันสมัยเพิ่มขึ้นมาหลายร้านขณะคุณหมอฟันคู่เมืองยังคงเป็นที่รู้จักของชาวบ้าน

.

มีหอนาฬิกาเป็นหอไม่สูงพอเหมาะสมกับเมืองเล็ก มีสะพานโค้งพาดลำคลองริมตลาดสดที่กำลังก่อตอนนี้คงสร้างเสร็จไปแล้วตอนย่ำรุ่งกับตอนเย็นจะได้ยินเสียงการทำพิธีทางศาสนาเพราะมัสยิดอยู่กลางเมืองนี่แหละเมืองเล็กที่ฉันคิดถึง

.

ส่วนบ้านของฉันเหรอก่อนเข้าถึงเมืองสามสิบกก. ไม่มีร้านหนังสือ ไม่มีผู้คนอ่านหนังสือนอกจากบ้านของฉันที่ประหลาดกว่าบ้านอื่นมีหนังสือเต็มบ้านตามแต่รสนิยมของใครของมัน มีคำถามว่าอ่านทำไมนักหนาหนังสือเรียนเหรอ? เปล่าหนังสือไม่เรียน มีคำถามที่เราเพียงแต่ยิ้มด้วยไม่รู้จะตอบให้เข้าใจด้วยคำไหนอีกหลายคำถาม

.

ไม่มีใครสนใจอ่านหนังสือยังมีผู้คนที่อ่านหนังสือไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านแถวนั้นทั้งเด็กและผู้ใหญ่และการชักชวนให้อ่านหนังสือเป็นเรื่องฝันเฟื่องเกินไปในความจริงความสนใจของคนเรามีแตกต่างกันพอจะเข้าใจแต่ส่วนลึกของคนที่รักการอ่านหนังสือคืออยากให้คนรอบข้างอ่านด้วย

.

จึงไม่แปลกที่ฉันจะทำตัวเฉกเช่นเผยแพร่ลัทธิที่ชื่อว่า“ลัทธิการอ่าน” หรือ “ลัทธิหนอน” ชื่อไหนดูดีกว่ากันน้า คุณช่วยเลือกหน่อยสิ หรือทริปการเดินทางเข้าป่าอักษรก็ฟังดูเข้าท่าเหมือนกันว่ามั้ยเอาแล้วไงความฝันของฉันไปไกลอีกแล้วเห็นมั้ย ถึงว่าไม่ต้องย้ำกับฉันเรื่องความฝัน

.

คุณรู้จักต้นต้อยติ่งหรือเปล่าที่เมล็ดมันเอามาแช่น้ำแล้วแตกน่ะหนังสือเมืองเล็กความรักให้ความรู้สึกแบบเดียวกับตอนเราเอาเมล็ดต้อยติ่งมาอมไว้ในปากนั่นล่ะรอสักพักมันแตกเปรี๊ยะในปากเรานี่ ฉันเป็นแบบนั้นล่ะตอนอ่านยิ้มไปด้วยก็มันอิ่มหัวใจนี่นา ถ่ายทอดความรู้สึกของคนที่รักการอ่านหนังสือได้อย่างกับสิงร่างอย่างว่าฉันคือซ่าร่า หรือบางทีฉันคือเอมี่ ในเรื่องนี้เปี้ยบฉันรักหนังสือเล่มนี้จังรู้มั้ย

.

หรือว่าความคิดฝันของคนชอบอ่านจะเป็นแบบเดียวกันทั้งโลกโดยสันดานก็ไม่รู้ล่ะประเภทว่า

@ฉันรักหนังสือปกอ่อน

@ฉันชอบสูดดมกลิ่นของกระดาษและหมึกพิมพ์

@หนังสือทำให้ฉันหัวเราะฉันยิ้ม หรือร้องไห้ได้

@หนังสือที่ผ่านการอ่านมาแล้วทำให้หนังสือมีชีวิต

@หนังสือที่ยังไม่ได้อ่านเปรียบเหมือนคนที่เรายังไม่รู้จักเรื่องราวต่างรอคอยที่จะทำความรู้จักกับเราอยู่เสมอ

@หนังสือทุกเล่มมีความหมายและคุณค่าในตัวเอง

@มีหนังสือที่เหมาะกับคนทุกคนเสมอ

@ฉันอยากให้คุณอ่านหนังสือเล่มนี้จังหนังสือเล่มนี้เหมาะกับคุณ

@และหนังสือจะเปลี่ยนแปลงโลก

อะไรประมาณเนี้ย

.

เรื่องการเดินทางของซาร่ามันก็คือคิดฝันของคนอ่านหนังสือการเดินทางพบเพื่อนใหม่ เมืองเล็กที่กำลังจะตายและชาวเมืองใจดีน่ารักเกินบรรยายแม้ทุกคนจะมีเรื่องความขัดแย้งภายในใจที่ตัวเองต้องเผชิญ หนังสือของเอมี่ที่ยังคงอยู่แม้เจ้าของจะเสียชีวิตไปแล้วและซาร่าเปลี่ยนเมืองเล็กด้วยร้านหนังสือที่น่าหมั่นไส้คือเจ้าหล่อนพบรักกับหนุ่มหล่อด้วยนี่สิ ทั้งที่ในเรื่องบอกว่าเจ้าหล่อนไม่สวยนะแต่เสน่ห์ของเจ้าหล่อนคงอยู่ที่การอ่านหนังสือ

.

เรื่องราวอิ่มอุ่นละมุนละไมไปหมดเห๊อะหนังครอบครัวดิสนีย์อ่ะถ้าคุณเคยดูพอนึกภาพออกใช่มั้ย มีความขัดแย้งแต่พองามมีมิตรภาพความเข้าอกเข้าใจช่วยเหลือกันกันในเวลาต่อมาทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองนี้ดูงดงามไปหมด และก็จบแบบสุขนิรันด์ซาร่าซึ่งไม่เคยรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของที่ไหนเลยกลับพบว่าเธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของเมืองนี้นั่นล่ะที่มีความหมายสุดๆ

.

แม้ในความเป็นจริงเราจะหาชาวเมืองแสนน่ารักอย่างโบรกเคนวีลไม่เจอเราจะทำให้คนที่ไม่อ่านหนังสือหันมาอ่านหนังสือช่างยากเย็น เมื่อมีสิ่งอื่นอีกมากมายที่น่าสนใจมากกว่าการหลบหน้าตาไว้ภายใต้หนังสือเป็นไหนๆแต่ฉันยังคงทำตัวเป็นผู้เผยแพร่ลัทธิการอ่านต่อไปในแบบของฉันนี่ล่ะ

.

กระซิบ

“ได้กลิ่นหรือเปล่า กลิ่นหนังสือใหม่ การผจญภัยที่ยังไม่มีใครอ่านเพื่อนที่เรายังไม่ได้พบ และช่วงเวลามหัศจรรย์ที่รอเราอยู่” (น.๓๒๓)

.

แล้วระหว่างคนกับหนังสือล่ะคุณว่าอย่างไหนสำคัญกว่ากัน?

๒๕ ธันวาคม ๒๕๖๑