หลังจากทานเสร็จ ผมกับแม่ก็มุ่งไปที่ร้าน Skechers แต่ระหว่างทางผมกับแม่ทะเลาะกันนิดหน่อย เราเลยแยกทางกันแค่ตรงนั้น และแม่ก็ให้เงินไปซื้อ Skechers แค่คนเดียว

ผมเดินไปหงุดหงิดไปได้สักพักก็เจอร้าน Skechers อยู่ท้ายๆ ย่านการค้า พอลองเข้าไปสำรวจดูก็รู้สึกไม่ได้สนใจคู่ไหนเป็นพิเศษ เดินวนไปวนมาหลายรอบกะจะซื้อสักคู่ก็ยังไม่เจอที่โดนใจนัก

แต่พอสักพักก็เหลือบไปเห็นรองเท้าหนังกลับสีน้ำตาลคู่นึง ดูสวยคลาสสิกเอามากๆ เอาเป็นว่าแค่มองตากันก็รู้สึกว่าตกหลุมรักเจ้ารองเท้าคู่นี้และอยากจะสู่ขอเธอมาประดับเท้าเราแล้ว !

เมื่อเลือกรุ่นรองเท้าได้เสร็จ ผมก็นำไปให้พนักงานหาไซส์ให้ ลองไปลองมาได้สักพักก็รู้สึกว่าค่อนข้างใส่สบายเท้า ทั้งพื้นรองเท้าและตัวรองเท้านุ่มสบายเท้ามาก ในที่สุดผมเลยตัดสินใจจ่ายสินสอดไปราวๆ 7,000 เยน และเปลี่ยนใส่มันที่ร้านซะเลย

หลังจากได้รองเท้าคู่ใหม่แล้ว ผมก็เดินมั่วๆไปในย่านนั้น (แต่ไม่ไปซอยน่ากลัวนั้นแล้ว เข็ด / สงสัยหรอว่าซอยไหน / ย้อนไปอ่านตอนก่อนหน้าสิ :3) ผมเดินข้ามถนนบ้าง มุดใต้ Subway บ้าง เดินไปย่านนู้นนี้บ้าง แล้วผมก็นึกขึ้นได้ว่าแม่แนะนำให้ไปร้าน Don jiquote หรือร้านดองกี้ ซึ่งเป็นร้านขายของสารพัดชนิด ทั้งของกินของใช้ โดยแม่แนะนำผมว่าให้ไปหาซื้อของฝากที่นั่นเลยเพราะมี Tax Free ด้วย

สำหรับท่านที่สงสัยว่า Tax Free คืออะไรนั้น ก็ต้องเล่าก่อนว่าปกติแล้วสินค้าของญี่ปุ่นจะมีการบวกภาษีมูลค่าเพิ่มในสินค้า 8% แต่โครงการ Tax Free จะทำให้เราสามารถซื้อสินค้าเหล่านั้นได้โดยไม่เสียภาษีในส่วนนั้น ซึ่งเราจะสามารถทราบว่าร้านไหนเข้าร่วมโครงการ Tax Free ได้จากป้าย Tax Free ที่หน้าร้าน หรือการถามพนักงานในร้านเอาเอง โดยจะมีอัตรา Tax Free ที่ต่างกันไปในแต่ละร้าน/ชนิดสินค้า

เมื่อซื้อสินค้าเสร็จหากเราต้องการจะใช้สิทธิ์ Tax Free นั้น เราต้องแสดงพาสปอร์ตของเราให้พนักงานดูจากนั้นพนักงานก็จะลงบันทึกว่าเราได้ใช้สิทธิ์ Tax Free เรียบร้อยแล้ว และจะทำการติดเอกสารบางอย่างลงในพาสปอร์ตของเรา แล้วสินค้าก็จะถูกหักค่าภาษีตรงเคาน์เตอร์ที่เราคิดเงินเลย หรือบางร้านอาจจะใช้ระบบชำระราคารวมภาษีก่อน แล้วค่อยไปขอคืนภาษีที่อีกเคาน์เตอร์นึง ซึ่งจัดไว้สำหรับลูกค้าที่เข้าร่วมโครงการ Tax Free โดยเฉพาะ (เช่นร้านดองกี้นี่เอง)

พอเห็นคำว่าฟรีๆ อะไรอย่างนี้แล้วมันอดใจไม่ไหว สุดท้ายผมเลยลองเดินเข้าไปสำรวจในร้านดู 

ปรากฏว่าร้านมันใหญ่และเยอะจริงๆครับ ขนาดร้านใหญ่มาก ของก็เยอะ แถมมีหลายชั้นอีกต่างหาก ซึ่งร้านที่ผมไปมี 6 ชั้นครับ ชั้น 1 จะเป็นพวกของกินของฝาก ชั้น 2 เป็นพวกเครื่องสำอาง ชั้น 3 เป็นพวกกระเป๋า กับชุดคอสเพลย์ ชั้น 4 เป็นพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า ของเล่นเด็ก และของเล่นผู้ใหญ่ (หรือเซ็กส์ทอยนั่นเอง) ส่วนชั้น 5-6 ผมไม่ได้ขึ้นไปดู

ในส่วนของชั้นอื่นๆ ก็เหมือนกับห้างหรือร้านค้าทั่วไป เพราะฉะนั้นผมขอพูดถึงชั้น 4 แล้วกันนะครับ...

ผมซื้อเซ็กส์ทอ... เอ๊ย ของฝากเสร็จก็เดินไปยังจุดที่เรานัดกันไว้ตอนเวลาประมาณ 1 ทุ่ม

ตอนแรกแผนของพวกเราคือจะไปดูเทศกาลไฟที่ Kobe ก่อนแล้วค่อยกลับบ้าน แต่พี่ปูยกเลิกแผนทิ้งเพราะว่าตอนนี้ทุกคนมีของที่ได้จากการช็อปมาเต็มไม้เต็มมือ คงไม่สนุกนักถ้าต้องแบกของหนักๆ เที่ยวต่อ รวมถึงเด็กๆ เองก็เริ่มจะงอแงอยากกลับบ้านกันแล้ว สุดท้ายพี่ปูเลยเตรียมตัวที่จะพาพวกเรากลับบ้าน

ผมรู้สึกยังไม่ค่อยอยากกลับบ้านเท่าไร ยังไม่อยากให้วันนี้จบลงแค่นี้ 

มันเลยทำให้ในใจผมแอบคิดว่าเออ จะลองขอเที่ยวคนเดียวดูดีมั้ย แต่ผมก็เถียงกับตัวเองว่าแล้วจะกลับยังไง ไม่กลัวอะไรเลยหรือ บ้านก็ลึกแสนจะลึกแถมซอยเงี้ยบเงียบ จะไหวใช่มั้ย ผีญี่ปุ่นโผล่มาจะวิ่งหนีทันใช่มั้ย

เถียงกับตัวเองได้สักพัก ในที่สุด ผมจึงตัดสินใจขอทุกคนเที่ยวอยู่ที่ Namba คนเดียวต่อ 

เพราะไหนๆ ก็มาแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสมาอีกครั้งเมื่อไร เพราะงั้นขอลองเที่ยวในสไตล์แบบที่เราต้องการเต็มๆ สักครั้งแล้วกัน

หลังจากพูดไปอย่างนั้นแล้ว ทุกคนดูตกใจและเป็นห่วงกับการขอแยกตัวชั่วคราวของผม ดูทุกคนกังวลว่าผมจะไปรอดมั้ย จะกลับบ้านถูกมั้ย จะติดต่อสื่อสารกันยังไง 

ซึ่งถ้าผมเป็นพี่ๆ แม่ๆ ป้าๆ น้าๆ ก็คงรู้สึกเหมือนกันแหละครับที่ลูกทริปของเราผู้ซึ่งไม่เคยมาญี่ปุ่นเลยสักครั้งดันทะลึ่งขอพเนจรคนเดียว ถ้าเป็นผมจริงๆ ผมคงรู้สึกเป็นห่วงและอาจจะด่าไปแล้วว่า “มึงคิดว่ามึงอยู่แถวสะพานเหล็กหรออีสัส” ก็เป็นได้

แต่แม่รู้ว่าผมน่าจะเอาตัวรอดได้ และพี่ปูเองก็รู้ว่าผมจำทางได้ เพราะผมคอยช่วยพี่ปูสังเกตทางมาตลอด ดังนั้นในที่สุดแล้ว ทุกคนเลยอนุมัติให้ผมเที่ยวคนเดียวต่อโดยให้ผมพก Pocket Wi-Fi หรือเครื่องกระจายสัญญาณ Wi-Fi เคลื่อนที่ไว้ เผื่อฉุกเฉินก็ยังเปิดอินเตอร์เน็ตคลำหาทางกลับบ้านได้ 

จากนั้นทุกคนก็เดินทางกลับบ้านและเหลือแค่ผมคนเดียวกลางย่าน Namba

จะรอดไม่รอดมาติดตามต่อตอนหน้าครับ 

อย่าลืมติดตามแฟนเพจของผมในเฟซบุ๊กนะครับ https://www.facebook.com/mrpaatop/