Byun Baekhyun x Do Kyungsoo



Chapter 1: The Mission

เเพขนตากระพริบถี่ก่อนเปลือกตาสีมุกจะเปิดขึ้นอย่างเเช่มช้าเผยให้เห็นนัยน์ตาสีดำสนิทคู่โต โสตประสาทเริ่มเริ่มตื่นตัวพร้อมกับภาพของสิ่งของต่างๆรอบตัวที่ทะยอยปรากฏเข้ามาในคลองจักษุ สะบัดหัวสองสามทีก่อนที่ความรู้สึกเจ็บจี๊ดจะเเล่นขึ้นตามไขสันหลังเเละท้ายทอย มันเจ็บเสียจนต้องเบ้หน้า ขอบตาร้อนผ่าวทำนบนำ้ตาพาลจะเเตกลงทุกขณะในเมื่อความเจ็บปวดมันยากจะเกินบรรยาย คยองซูไม่ใช่คนอ่อนต่อโลก การคลุกคลีกับคนนอกกฏหมายหรือมาเฟียทำให้เขาเจนโลก เพียงเเต่ครานี้ความเจ็บปวดมันมากกว่าครั้งไหนๆที่เผชิญมา

“ตื่นเเล้วสินะ”

คยองซูลุกขึ้นนั่งทันใดพร้อมกับคว้าเอามีดปอกผลไม้จากจานเเอ๊ปเปิ้ลที่ตั้งอยู่ข้างหัวเตียงมากำเเน่นเตรียมพร้อมจะขว้างใส่เป้าหมายทุกเมื่อ นัยน์ตาวาววับกลิ่นไอเข่นฆ่าฟุ้งกระจายไปทั่ว

บุรุษตรงหน้ามีรูปร่างผอมเเห้งหากเเต่สูงโย่งจนดูเก้งก้าง โครงหน้ารูปสี่เหลี่ยมมีบาดเเผลนูนปกคลุมไปทั่ว ดวงตาสีดําสนิทฉายเเววเจ้าเล่ห์เพทุบาย ริมฝีปากเหยียดยิ้มประหลาดเเละรังสีเเปลกๆที่เเผ่ออกมาทําให้คยองซูต้องเพ่งสมาธิทั้งหมดไว้กับร่างตรงหน้า เขาจะเผลอไม่ได้เด็ดขาด คยองซูเตือนสติตัวเอง

พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นธารโลหิตที่ค่อยๆหยดลงบนพื้นดินอย่างเชื่องช้า คยองซูขมวดคิ้วยามใช้ความคิด ไล้สายตาไปยังต้นเหตุก่อนจะสะดุดเข้ากับข้อมือที่ถูกกรีดเป็นเเนวยาว เเม้เเผลจะไม่ลึกมากเท่าไรนัก หากเเต่ข้อมือเป็นจุดรวมของเส้นเลือดใหญ่ หากออกเเรงกรีดเพียงนิดเดียวก็อาจถึงตาย คยองซูกวาดสายตามองร่างตรงหน้าด้วยความเร็วรี่พลางเก็บข้อมูลอย่างเคยนิสัย

ก็อย่างว่า 'ตาเหยี่ยว' สไนเปอร์ที่ไม่เคยพลาดเป้า ฉายานี้คยองซูไม่ได้รับมาง่ายๆ

ดวงหน้าของผู้บุกรุกซีดเผือดเมื่อรับรู้ว่าสายตาของคยองซูกําลังจดจ้องไปที่เเผลฉกรรจ์ของมัน บุรุษปริศนายกมือขึ้นยอมแพ้เเล้วเรียกชายร่างยักษ์ที่น่าจะเป็นบอดี้การ์ดมาบังร่างของตนจนมิด คยองซูจิ๊ปากอย่างขัดใจ

“มาตกลงกันดีกว่านะ โด คยองซู”

“เเกต้องการอะไร บอกเสียก่อนว่าฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นลิ้น น้องชายของฉันอยู่ไหน ตอบมาเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้นมีดนี่ได้ปาดข้อมือเเกเเน่"

คยองซูข่มขู่ด้วยนำ้เสียงดุดัน นัยน์ตาวาววับสั่นระริกด้วยความโกรธ กลิ่นไอเข่นฆ่าพวยพุ่งทวีคูณ ดวงหน้าของชายปริศนาซีดเผือดลงไปอีก เหงื่อกาฬผุดพรายตามไรผม ร่างสั่นสะท้านจนน่าขัน หากเเต่ริมฝีปากยังเหยีดยิ้มหยัน ชวนให้ขนลุกซู่

“ภะ- ภารกิจเเลกกับตัวของน้องชายนาย”

คยองซูเลิกคิ้วก่อนนัยน์ตาจะหรี่ลงยามใช้ความคิด ไหวตัวเล็กน้อยเมื่อความเจ็บปวดพุ่งขึ้นมาอีกระรอกสันกรามนูนเด่นเมื่อเจ้าตัวเพียรจะสะกดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ก่อนจะเอ่ยเนิบๆอย่างไว้เชิง

“ว่ามา”

“ฆ่าคริส อู๋ Crime Lord ของ EXOซะเเล้วนายจะได้ตัวน้องชายของนายกลับไปบังเอิ๊ญสุดๆที่ๆนายอยู่ตอนนี้คือศูนย์บัญชาการของ EXO นายถูกช่วยเเล้วส่งมาที่นี่โดยพวกเรา”

“พวกเรา? อย่าเรียกอย่างนั้นเลยดีกว่า เเกมันก็ไอ้พวกเกลือเป็นหนอน คิดจะฆ่านายตัวเองทั้งๆที่ปากท้องยังเอาไปฝากไว้กับคนอื่นเขาอยู่ น่าสมเพชเสียจริง ขนาดหมามันยังรู้เลยว่าไม่ควรกัดมือของคนที่ให้อาหารมัน”

คยองซูเเค่นหัวเราะด้วยความสมเพชกับข้อเสนอที่ถูกยื่นให้ ดวงหน้าของบุรษปริศนาโผล่ออกมาจากหลังของบอดี้การ์ดร่างยักษ์เป็นครั้งเเรก ดวงหน้าแดงก่ำด้วยเเรงโทสะ เนื้อตัวสั่นเทิ้มดวงตาวาวโรจน์ก่อนจะโยนโทรศัพท์มือถือลงบนเตียงของเขาอย่างเเรง เสียงที่ดังมาตามสายทำเอาคยองซูหน้าซีดเผือดทันใด เลือกภายในกายเย็นเยียบ ภาพลักษณ์ทะนงตัวเเตกกระจายไม่มีชิ้นดี

“พะ- พี่ครับ พี่คยองซู ช่วยผมด้วย อ๊ากกกก”

“คยองจิน! ได้ยินพี่ไหม? คยองจิน คยองจิน!!”

คยองซูตะโกนลั่นเสียงสั่นเมื่อความกลัวเข้าเกาะกุมจิตใจที่เเสนเหนื่อยล้า ความเจ็บปวดที่เพียรจะสะกดพุ่งจี๊ดขึ้นตามไขสันหลังจนคลองจักษุวูบไหว

“เเกกำลังบลัฟ”

คยองซูเปรยนำ้เสียงดุดันลอดไรฟัน รวบรวมสติที่กระจัดกระจายให้กลับมา ดึงเอามาดสุขุมเข้ามาสวม ดวงหน้าที่เคยซีดเผือดก่อนหน้าผลันเเปรเปลี่ยนเป็นเรียบเฉยทันใด นัยน์ตาฉายเเววอ่านยาก

“ฉันจะบลัพทำไมในเมื่อคนที่เสียเปรียบตอนนี้ก็มีเเต่นาย ลองดูนี่ก็แล้วกัน ภาพจากกล้องวงจรปิด”

สิ้นเสียงโทรศัพท์มือถืออีกเครื่องก็ถูกโยนโครมมาบนเตียง คยองซูเพ่งมองภาพที่ฉายอยู่ตรงหน้า

ร่างของคยองจินถูกผูกติดไว้กับเก้าอี้ไม้ เเผลที่เเห้งกรังก่อนหน้าบัดนี้ชุ่มฉํ่าไปด้วยโลหิตสีเเดงสด ดวงหน้าของเจ้าตัวฉายเเววเจ็บปวดพลางร้องขอชีวิตด้วยเสียงเเทบเเห้งโหยหวนไร้เรี่ยวเเรง เสียงนั้นกรีดลึกลงไปในจิตใจของคยองซู มันกําลังบีบให้เขาไม่มีทางเลือก

คยองซูรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเลือก...

“ตกลง”

คยองซูตอบกลับทันควัน นำ้เสียงดุดันลอดไรฟันพยายามจะสงบจิตที่ว้าวุ่นของตนลงเขาไม่อยากจะนึกถึงว่าพวกมันทำอะไรกับน้องชายของเขาบ้างภาพเเละเสียงโหยหวนของคยองจินมีนำ้หนักพอที่จะทำให้คยองซูปักใจเชื่อว่าพวกมันไม่ไม่บลัพเล่นๆ

“อย่างนั้นก็ดีหวังว่านายจะทำภารกิจนี้ได้ ถ้าไม่ นายก็รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น”

นำ้เสียงเย็นเยียบเปรยจบเสียงฝีเท้าเเละประตูปิดดังไล่หลัง ร่างทั้งสองร่างก้าวออกไปเเล้วเหลือเพียงเเค่คยองซูที่จมดิ่งอยู่กับห้วงคิดของตน

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เอาอีกเเล้ว!

คยองซูได้เเต่กัดฟันกรอด ในเมื่อนี่เป็นครั้งที่สามเเล้วที่มีบุคคลประหลาดมายื่นข้อเสนอให้เขา ร่างที่ปรากฏเข้ามาในคลองจักษุคือบุรุษรูปร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีดําสนิทเต็มยศ ดวงหน้าคมคายไม่สบอารมณ์เท่าใดนัก จมูกได้รูปโด่งเป็นสัน นัยน์ตาสีนิลดําสนิทยากจะคาดเดา ผิวสีเเทนรับกับดวงหน้าเเละท่าทางของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี ไหล่ผายผึ่งเเลดูหยิ่งผยอง เเทบจะไม่ต้องเดาก็รับรู้ได้ว่าร่างตรงหน้าเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมส่วนอย่างคนออกกําลังกายเป็นประจํา คยองซูกวาดสายตามองจากหัวจรดเท้าราวกับกำลังประเมิณสินค้าตรงหน้าอย่างเร็วรี่ด้วยความเคยชินก่อนสายตาจะหยุดลงบริเวณเข็มขัดหนังสีดําสนิท

หนึ่ง...

สอง...

สาม...

ปืนสั้นสองกระบอก เเละอีกหนึ่งอาวุธที่ระบุไม่ได้ว่าคืออะไร

สายตาคมกริบของคยูมองปราดเดียวก็สามารถรับรู้ได้ว่าร่างของบุรุษในชุดสูทสีดําสนิทตรงหน้าถือไพ่เหนือกว่าตนอยู่มากโข ในเมื่อทั้งตัวของคยองซูเองมีเพียงเเค่มีดปอกผลไม้โง่ๆเล่มหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งกอปรกับความเจ็บที่ยังพุ่งริ้วๆจากท้ายทอยเเละไขสันหลัง ยังไงๆก็ไม่สามารถเอาชนะบุรุษตรงหน้าได้เลย พลันห้วงคิดก็สะดุดกึ้กเมื่อเสียงนุ่มทุ้มชวนฟังเเทรกเข้ามา คยองซูสะดุ้งเฮือก นัยน์ตาเบิิกกว้าง เบือนสายตาไปยังต้นเสียงทันที

พลันปรากฏร่างของบุรุษในชุดกาวน์สีขาว ดวงหน้าของบุรุษผู้มาใหม่เเลดูอ่อนกว่าวัยมากโข นัยน์ตาสีนํ้าตาลเปลือกไม้หลังเเว่นสายตาของเจ้าตัวฉายเเววอ่านยาก เเม้ว่าริมฝีปากของเจ้าตัวจะเเย้มยิ้มเเลดูเป็นมิตรก็ตาม เส้นผมสีดําสนิทยาวปรกลงมาที่หน้าผากเเละดวงตาจนคยองซูอยากจะยื่นมือออกไปปัดให้พ้นเสีย หากเเต่มือของเจ้าตัวกลับพลิกเเฟ้มในมืออย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก

"เป็นยังไงบ้าง? ฟื้นเเล้วสินะ? ฉันเลย์ หรือเรียกว่าอี้ชิงก็ได้ เป็นเเพทย์ของที่นี่"

"เลย์...บอกเเล้วไม่ใช่หรือเรื่องชื่อ"

บุรุษในชุดสูทเอ่ยปรามด้วยนํ้าเสียงทุ้มตํ่าของตน ใบหน้าคมคายฉายเเววหงุดหงิดเพียงชั่วครู่ หากเเต่คยองซูสังเกตได้ทันท่วงที ถึงเเม้จะถูกปรามด้วยนํ้าเสียงดุๆ หากเเต่เจ้าตัวก็ยังเปรยด้วยนํ้าเสียงนุ่มนวลชวนฟังของตนไปเรื่อยพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตรที่ส่งมา

"เเล้วนั่นก็ไค คนที่ช่วยนายไว้ จะเรียกจงอินก็ได้ น่าจะถนัดกว่า นายเป็นคนเกาหลีสินะ"

สัญชาติญาณในกายร้องเตือนว่าบุรุษตรงหน้าอันตราย อาจจะอันตรายมากกว่าบุรุษในชุดสูทที่ยืนพิงกําเเพงอยู่อีกด้านก็เป็นได้ ในเมื่อนายเเพทย์หนุ่มในชุดกาวน์สามารถเดินเข้ามาในห้องอย่างไร้เสียง คยองซูไม่รับรู้ด้วยซํ้าว่ามีอาคันตุกะในห้องถึงสองคน

"ตอนไคส่งตัวนายมาที่ห้องพักฟื้นสภาพนายสะบักสะบอมมาก ดูคร่าวๆเเล้วท้ายทอยกับไขสันหลังของนายได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนเเรง ฉันนึกว่านายจะเป็นอัมพาตไปเสียเเล้ว"

ประโยคสุดท้ายถูกเอ่ยด้วยนํ้าเสียงกลั้วหัวเราะราวกับเป็นเรื่องตลกขบขัน รายการที่ว่าเขาเกือบจะเป็นอัมพาตนั้นฟังยังไงๆก็ไม่น่าขําเเม้เเต่น้อย ฉันพลันไอสังหารจํานวนมหาศาลเข้าครอบคลุมห้องสี่เหลี่ยม ลมหายใจสะดุด เลือดภายในกายของคยองซูเย็นเยียบ ความกลัวเเล่นเข้ากลางจิตใจ เหงื่อกาฬเริ่มผุดพรายตามไรผม เขาไหวตัวเล็กน้อยเพราะความอึดอัดจากรังสีเข่นฆ่าที่ถูกปล่อยออกมา เพียงเเค่นั้นความเจ็บปวดก็พุ่งพรวดอีกระรอก คยองซูดึงเอามาดสุขุมเข้ามาสวมอย่างเร็วรี่ นัยน์ตาสีนิลไร้เเววว่างเปล่า ดวงหน้าไร้อารมณ์อ่านยากเเลดูเย่อหยิ่ง

พวกมันจะรู้ว่าเขาถือไพ่บอดไม่ได้...

"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวฉันจัดมอร์ฟีนระงับความเจ็บปวดให้"

ฉับพลันรังสีเข่นฆ่ามลายหายไปทันควันราวกับไม่เคยเกิดขึ้น รอยยิ้มเป็นมิตรถูกส่งมาจากเเพทย์หนุ่ม คยองซูชะงักค้าง คิ้วขมวดเป็นปมพลางใช้ความคิด อี้ชิงสามารถวิฉัยอาการของเขาได้อย่างเด็ดขาดเพียงเเค่ปราดตามองครู่เดียว อีกทั้งยังสามารถบอกได้ทันทีว่าคยองซูกําลังเจ็บปวดราวกลับมานั่งลงกลางใจ

"ฉันรู้ได้ยังไงน่ะหรอ? ความเจ็บปวดน่ะจะซ่อนยังไงก็ไม่มิดหรอก เพราะฉันได้กลิ่น"

สิ้นคํากลิ่นไอเข่นฆ่ามหาศาลหวนคืน ครานี้มันมากเกินกว่าจะทานทน ลมหายใจของคยองซูติดขัด มวลอากาศพลันรู้สึกหนักอึ้งราวกับออกซีเจนถูกดูดหายไปจนหมด เหงื่อกาฬที่ผุดพรายตามไรผมก่อนหน้าไหลลงตามโครงหน้า อุ้งมือเย็นเยียบหากเเต่ชื้นเหงื่อ คยองซูจ้องลึกในนัยน์ตาสีนํ้าตาลเปลือกไม้ตรงหน้าพลางเก็บรายละเอียดทุกความเคลื่อนไหวอย่างระเเวดระวังตัว

"เลย์..."

ดวงหน้าของจงอินฉายเเววระอาก่อนจะเอ่ยปรามด้วยนํ้าเสียงทุ้มของตน บีบไหล่ของเเพทย์หนุ่มเเล้วส่งสายตาวาวๆเป็นเชิงดุ อี้ชิงเห็นดังนั้นจึงเเย้มรอยยิ้มเป็นมิตรอีกครา รังสีเข่นฆ่าหายวับในพริบตา นัยน์ตาสีนํ้าตาลเปลือกไม้ที่ฉายเเววเหี้ยมโหดเมื่อครู่เเปรเปลี่ยนเป็นเเววตาอ่านยากอย่างเคย

"นายใช่ไหมที่เขาลือกันว่าเป็นเจ้าของฉายา ตาเหยี่ยว สไนเปอร์ที่ไม่เคยพลาดเป้า"

คําถามถูกส่งมาจากบุรุษที่เงียบอยู่นาน ร่างที่พิงกําเเพงสาวเท้าเข้ามาใกล้ก่อนจะทรุดตัวลงบนหิ้งหน้าต่าง ใบหน้าเหม่อมองทัศนียภาพด้านนอกไม่เเม้เเต่จะมองคู่สนทนาด้วยซํ้า

"ถ้าใช่เเล้วจะทําไม?"

คยองซูตอบคําถามด้วยคําถามทันควัน ดึงมาดทะนงตนเย่อหยิ่งกลับมาสวมอีกคราเเม้ภายในใจจะว้าวุ่นจนเกินจะเยียวยา สองบุรุษตรงหน้าอันตรายเกินกว่าจะประทะด้วย มีดปอกผลไม้โง่ๆที่มีคงจะไม่ช่วยอะไร คยองซูจิ๊ปากอย่างขัดใจ เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันกรอดๆ ในเมื่อเขาปะทะกับบุรุษปริศนาคราใด ไม่มีครั้งไหนเลยคยองซูจะถือไพ่เหนือกว่า

"โด คยองซู ฉายาตาเหยี่ยว สไนเปอร์มือดีที่ไม่เคยพลาดเป้า ค่าหัวสูงถึงพันล้านในตลาดมืด ใครจะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของนาย ว่าเเต่ลึกลับเหลือเกินนะ คนรู้จักเเค่ชื่อเเต่ไม่เคยได้ยลโฉม"

"ต้องการอะไร?"

คยองซูถอนหายใจยาว กลอกตาขึ้นฟ้าด้วยความเหนื่อยหน่าย มาดหยิ่งทะนงถูกเเทนที่ด้วยใบหน้าที่ฉายเเววไม่สบอารมณ์ สองมือยกขึ้นเหนือหัวเป็นเชิงยอมเเพ้ รู้สึกปวดหัวตุ้บๆ

"เข้าร่วม EXO สวามิภักดิ์ต่อ Crime Lord คริส อู๋เเล้วนายจะได้รับความคุ้มครองจากเรา นายมีศัตรูเยอะนี่ ทั้งตํารวจสากล ทั้งคนในตลาดมืด น้องชายนายก็หายตัวไปอีก"

ข้อเสนอที่ถูกหยิบยื่นให้ทําเอาห้วงคิดของคยองซูสะดุดกึ้ก เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ คราวนี้เหมือนพระเจ้าจะเป็นใจ ทรงรับรู้ถึงสถาณการ์ณสุดเเสนจะเป็นต่อของเขา ไม่ทันที่คยองซูจะรับปาก เเฟ้มสีดําสนิทก็ถูกโยนโครมโดยร่างที่นั่งอยู่บนหิ้งหน้าต่าง คยองซูส่งสายตาวาวๆไปยังร่างในชุดสูทเป็นเชิงขู่

ภายในเเฟ้มมีเอกสารสองสามเเผ่น รูปถ่ายสองสามใบของบุรุษวัยกลางคนเชื้อสายเอเชีย คยองซูกวาดตามองอย่างเร็วรี่อย่างเคยนิสัย ระหว่างนั้นเสียงทุ้มๆของจงอินก็อธิบายบรีฟภารกิจอย่างคร่าวๆ

"ซิลเวอร์สืบมาได้ว่ามีเกลือเป็นหนอน ภารกิจส่งอาวุธที่อ่าวไทยครั้งที่เเล้วล่มไม่เป็นท่า ภารกิจของนายคือตามเก็บเกลือที่เป็นหนอน"

สิ้นเสียงของจงอิง ภาพของชายประหลาดที่เขาพบก่อนหน้าลอยเข้ามาในห้วงคิด มันคือคนที่คริส อู๋ต้องการ ในขณะที่มันต้องการ คริส อู๋ สมองของคยองซูประมวลผลเร็วรี่ ก่อนจะเเค่นหัวเราะเบาๆ

ล่าในล่า...

งานนี้ใครกันเเน่ที่ถือไพ่เหนือกว่า จะคริส อู๋ Crime Lord เเห่ง EXO หรือจะชายวิกลจริตนั่น ถึงจะมีคิงอยู่ภายในมือ งานนี้พวกมันก็ทําได้เพียงเเค่โยกหลบเบี้ยกระจอกๆอย่างเขาเท่านั้นเอง

"ตกลง"



Up coming: Chapter 2



TALK:

สวัสดีค่าทุกคน! ตอนที่หนึ่งนี่ควรจะโพสพร้อมกับพี่ชดา @savedbywolf วันที่ 20ที่ผ่านมาค่ะ เเต่งานเรารุมเร้ามาก อีกทั้งไมเกรนขึ้นเกือบทั้งอาทิตย์เลยค่ะ เลยต้องถอยทัพไปพักฟื้นก่อน เดี๋ยวตาย ๕๕๕๕๕๕

อย่าลืมไปอ่านฟิคของพี่ชดานะคะทุกคน พี่เขาเเต่งเป็นเพื่อนเรา
THE WHITE SWAN ♦ ใต้เงาสีหมอก ที่นี่เลยค่ะ http://minimore.com/b/VPzKo

อู้ยยยยพี่เล่ยเท่ห์เนอะคุณขาาาา คาเเรคเตอร์ซับซ้อนมากเขียนยากจริงๆค่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเดาอารมณ์กันไม่ถูกเลยทีเดียว เอาจริงๆคาเเรคเตอร์เรื่องนี้เขียนยากทุกตัวค่ะ โดยเฉพาะคยองซู ๕๕๕๕๕๕๕ #ในเลขห้ามีนํ้าตาซ่อนอยู่

หวังว่าทุกคนจะชอบฟิคเรื่องนี้นะคะ ติชมได้เสมอนะคะ จะในนี้หรือจะติดเเทก #เเบคโด้ล่าในล่า ในทวิตก็ได้ค่ะ
ใครอยากจะเม้ามอยกับเราทางทวิตก็ไปได้ที่ @jamzuri นะคะ