พี่ก้องเป็นหมอฟันรุ่นพี่ที่ติดเกม ROV เป็นที่สุด (แต่จริงๆ ก็เห็นพี่แกเล่นเกมมากมาย) ว่างๆ ก็จะหยิบไอแพดขึ้นมาจิ้มโน่นนี่นั่นเล่นอยู่เสมอ พี่ก้องมีความสนใจหลากหลายมาก ชอบดูหนังอินเดีย ดูดวง อ่านหนังสือจิตวิทยาพัฒนาตนเอง ตามล่ากินของอร่อย และล่าสุดคือทำกาแฟดริป สิ่งที่ชอบที่สุดคือพี่ก้องมีการคิดอย่างให้ตรรกะเหตุผลเป็นตัวนำ มีอะไรก็คุยกันตรงๆง่ายๆ แถมยังใจดีพาไปกินข้าวเที่ยงบ่อยๆ ด้วย

พี่สั้นพี่อ้อมเป็นทันตาภิบาลแบบฉบับ working women พี่ๆ จะทำงานส่งเสริมเป็นหลักโดยการเทียวตระเวนออกชุมชนและอนามัยมากมาย กลับมาบันทึกข้อมูลที่มากมายกว่า ถ้าวันใดคนไข้ล้น หรือ หมอฟันคนไหนลา พี่ทั้งสองก็จะสามารถมาช่วยพวกเท่าทำฟันได้อีก ในบางเวลา ชุดสุดแฟชึ่น (เช่นเสื้อกั๊กแถบขาวสลับดำถี่ เปรี้ยวมากๆ) ของพี่อ้อม กับความใจดีแถมปากหวานของพี่สั้น (มาช่วยเราแคะรากจนออก แล้วบอกว่าเพราะหมอทำหลวมไว้อยู่แล้วน่ะค่ะ) ก็ช่วยจรรโลงใจผมได้ไม่น้อยเลย

พี่ผู้ช่วยทั้งสามสาวชาร์ลีแองเจิ้ลก็สวยเก่งไม่แพ้กัน ประกอบไปด้วย พี่เร ผู้คร่ำหวอดแห่งวงการ ผู้คอยจัดเก็บข้อมูล อุปกรณ์ และเตือนสิ่งจำเป็นที่มักลืมให้อยู่ตลอด ไม่ต้องพูดถึงความเป็นเจ้าแห่งการเทปูน 99.98% void proof นะจ๊ะ พี่นงค์ สายบู๊ผู้ทำอะไรรวดเร็ว โบ้งๆๆ สามารถยื่นตัวเข้ามาช่วยในภาวะฉุกเฉินได้เสมอ เช่นล๊อคหัวคนไข้ ดุเด็ก หรือ แคะราก (ฮา) สรรพคุณอีกอย่างของพี่นงค์คือความเป็นแม่เหล็กดูดคนไข้ตัวฉกาจ วันไหนพี่นงค์อยู่แผนกวันนั้นรับรองว่าไม่ได้พักแน่นอน สถิติมันมีนัยสำคัญถึงขนาดเอาไว้แซวกันได้เลย ว่าใครคนไหนจะเปิดคลินิก อย่าลืมจ้างพี่นงค์ไปอยู่ด้วยนะ รับรองรวยแน่นอน และสุดท้าย พี่นาลี สายซัพพอร์ตที่น่ารัก ผู้ชอบสอดแทรกภาษาอังกฤษเข้ามาในบทสนทนาอยู่เนืองๆ นอกจากเป็นผู้ช่วยแล้วพี่นาลียังทำงานรับจ๊อบอีกมหาศาล เช่นรับซักกรีด ถักพวงมาลัยโครเชต์ หรือ ทำน้ำสลัดขาย เจ๋งสุดอะไรสุด

จะบอกว่า เหย คือเราสามารถเข้ากับพี่ทุกคนได้ดีมาก ทุกคนเป็นผู้ใหญ่ในแบบที่เราเคารพนับถือ ตั้งใจทำงานไม่หย่อนยาน เป็นมืออาชีพ เกรงใจกัน คุยกันด้วยเหตุผลเป็นหลัก เป็นสังคมเล็กๆ ที่ผมอยู่แล้วสบายใจที่สุด ต้องบอกตัวเองอยู่ตลอด ว่าเราโชคดีมากจริงๆ


21 ปี แห่งความหลัง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เรียนหมอฟันเมื่อถึงเวลาใช้ทุน เขาจึงกางแผนที่ท่องเที่ยวธรรมชาติ ของ ททท. แล้วจิ้มเลือกอำเภอเล็กๆ ในจังหวัดของภาคอิสานตอนบน ที่อากาศโคตรดี โดยหวังว่าจะมาทำงานรับใช้ประชาชนและสร้างโลกใบเล็กในอุดมคติขึ้น 

เกือบทุกปี ชายหนุ่มได้ทำการเปิดบ้านตัวเองต้อนรับน้องใหม่ ด้วยความคิดที่ว่าอยากจะให้เหล่าเพื่อนร่วมวิชาชีพแต่ต่างสถาบัน ได้รู้จักกันและช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ในอนาคต รุ่นแล้วรุ่นเล่า น้องๆ จะได้รับการตอนรับที่อบอุ่นจากชายหนุ่ม นั่งรถกระบะขึ้นไปชมวิวตรึงตา ร่วมกันกินสุกี้จากหม้อไฟฟ้าหม้อเดิม เล่าเรื่องความฝันและเป้าหมายชีวิตของตัวเองให้กันและกันฟัง อาบน้ำเย็บเฉียบในห้องน้ำเก่าที่ฝักบัวพ่นน้ำอย่างอ่อนแรงไปคนละทิศละทาง(ฮา) และนอนเบียดกันในมุ้งสำเร็จรูป

อาจจะเมื่อยกาย แต่ก็สบายใจ

ตลอดเวลา 21 ปี ที่ชายหนุ่มได้ตั้งใจทำให้กับผู้อื่น มันก่อตัวและผลิดอกออกผลเป็นชื่อเสียงที่คนไข้และเพื่อนร่วมงานต่างก็รักและเชิดชู กลายเป็นมิตรภาพที่ดีต่อกันของเหล่าหมอฟันภายในจังหวัดเล็กๆ รู้สึกตัวอีกที จนชายหนุ่มได้กลายเป็นชายวัยกลางคน ที่แม่แปลเปลี่ยนเป็นหญิงชรา ต้องการคนดูแล จึงเป็นเหตุที่ทำให้เขาต้องย้ายกลับไปบ้านเกิด 

“ถ้าเราจะไป แล้วคนเขาคิดถึง แสดงว่าเราทำอะไรถูกต้องแล้ว”

ณ งานเลี้ยงส่ง ที่ชายหนุ่มเป็นพิธีกรด้วยตัวเอง รัก ขอบคุณ ประทับใจ ดีใจ และคำพูดดีๆ มากมาย ถูกร้อยเรียงออกมาผ่านใจของพี่น้อง และเพื่อนร่วมงานของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มที่ชื่อว่า หน่อง