สนพ. ๑๐๐๑ ราตรี

----------------------------------------------

     "There is always something left to love." - One Hundred Years of Solitude

1

     เราอ่านหนังสือเล่มนี้เมื่อหลายปีก่อน

     ในช่วงที่คนรอบข้างหลายคนกำลังมีความรัก และอีกไม่น้อยที่กำลังโดดเดี่ยวชนิดว่านั่งร้องไห้ใส่เราเมื่อพูดถึงความรู้สึกนั้น

     เราถูกถามว่า 'ไม่มีความรักเหรอ?' และ 'ไม่เหงาเหรอ?' พร้อมๆ กัน

     เราตอบไม่ได้ เราจึงพยายามหาคำตอบและได้เจอกับหนังสือเล่มนี้ 

     100 Words of Love & Loneliness

     กว่า 100 ประโยค บอกกล่าวเล่าความรักและความโดดเดี่ยวซึ่งอาจทำให้เราเข้าใจอะไรมากขึ้น

2

     คำกล่าวถึงความรักล้วนหอมหวาน สวยงาม อบอุ่น ขณะเดียวกันก็ผูกโยงกับความอ้างว้างเจ็บปวด การสูญเสียตัวตน การรอคอย และความเหงา

     แต่บางทีความเหงาอาจไม่เท่ากับความโดดเดี่ยว

     เราว่าความเหงาผูกติดกับความคิดถึง มีรูปทรงคล้ายความรัก ไม่ชัดอย่างความรักเพราะมันเพียงโหยหา เป็นเพียงเงาพาดผ่านและเมื่อมีแสงสาดมา เงาก็จะหายไป

     ความโดดเดี่ยวดูหนักหนากว่า

     เหมือนหินกดลึกอยู่ข้างใน ไม่มีอาการ ไม่แสดงออก

     รู้ตัวอีกทีหินก้อนนั้นอาจกดทับใจจนบี้แบน รอวันหัวใจพองโตดันหินก้อนนั้นให้ออกไปจากใจ

     หากบางคนคงเห็นลวดลายสวยงามของก้อนหินแห่งความโดดเดี่ยว

     แม้มีแรงยก เขาเหล่านั้นก็อาจไม่ยกมันออกไปไกลจากใจเท่าใดนัก

3

     มีคนบอกว่า...ไม่รักคงไม่รู้จักความโดดเดี่ยว...

 

     เหมือนว่าความรักและความโดดเดี่ยวโยงยึดจนยากจะแยก

     เรารู้สึกโดดเด่ยวเพราะไร้รักและรู้สึกโดดเดี่ยวระหว่างรักได้เช่นกัน

     มันจึงเป็นความเจ็บปวดที่เชื่อมต่อกับความสุขที่หลายคนไขว่คว้า

     และคงเพราะอย่างนี้ที่ทำให้

     ทั้ง "ความรัก" และ "ความโดดเดี่ยว" นั้นงดงาม

มีน เกวลิน.