พออิ่มมาม่า เราก็พาพุงตึงๆออกมาถึงฝั่ง Brooklyn 

บ่ายนี้เรามีนัด นัดกับใคร อ๋อนัดกับตลาด (มุขห้าบาทสิบบาทก็เอา) คืองี้ เรากำลังจะไปตลาดนัดกลางแจ้งที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาเชียวนะแก ชื่อเรียกยากๆว่า Smorgasburg เหตุผลที่ตั้งใจมาก็ไม่ซับซ้อน แค่เห็นจากไอจีว่าของกินเยอะดี ก็เลยมาง่ายๆงี้เลย

Smorgasburg เนี่ย ฤดูหนาวเค้าจะจัดในที่ร่มนะ แต่พอย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิเค้าก็ออกมาจัดกลางแจ้งเหมือนเดิม วันเสาร์จัดที่ Williamsburg ส่วนวันอาทิตย์ย้ายไปจัดที่ Prospect Park 

ความคาดหวังตอนแรกก็ประมาณว่าเป็นตลาดริมน้ำชิคๆคูลๆ ของกินเยอะๆ ฉันจะซื้อโปเกโบลว์ไปกินริมน้ำ พร้อมเฟรนช์ฟรายชีส และราเมงเบอร์เกอร์!! 

แต่ระหว่างนั่งรถไฟมา สังเกตว่าคนขึ้นมาเยอะมากๆ นี่ก็ชักทะแม่งๆละว่ามาที่เดียวกันแน่ๆ ซึ่งมันก็ใช่จริงๆ พอถึง Bedford Avenue ลงกันแทบหมดรถ เช้ดโด้ คนเป็นร้อยค่ะคุณผู้ชมขาาา ละทุกคนมุ่งไปทางเดียวกันหมด มีความเดินตามๆเค้าไปแบบไม่ต้องถามก็รู้ว่าเค้าไปไหนกัน

 

นี่จ้า นี่คือภาพที่เห็น

ตลาดนัดในรั้ว มีเต็นท์ของร้านต่างๆเรียงรายด้านใน และ หัวคนแน่นๆ ประมาณนี้!! 

เมื่อมองมุมสูง ก็ประมาณนี้!! 

โปเกโบลว์ เฟรนช์ฟรายชีส ราเมงเบอร์เกอร์ คืออิฉันไม่สามารถหาเจอได้ เพราะมองอะไรไม่เห็นเลย 55555555 (ค่ะ เตี้ยก็ยอมรับว่าเตี้ย)  อีกอย่าง หางแถวแต่ละร้านยาวม้ากกกกกกก ยาวจนไม่รู้ว่าไหนหัวไหนหาง นี่ก็ได้แต่มุดหาช่องว่างถ่ายรูปมาได้เท่านี้

เออ ยอมแพ้! 

พอแทรกเข้าไปซื้อไม่ได้ เลยหาจุดหมายใหม่คือไปนั่งเล่นริมน้ำดีกว่า ไปๆ นั่งดูวิวแมนฮัตตันสวยๆ ไม่ต้องกินก็ได้ แต่มาแล้วต้องได้รูป

พอไปเห็นที่จริงๆ 

นั่งไม่ได้(อีกแล้ว)ว้อยยย 

คือทรายตรงนั้นมันชื้น ลมแรง มีคลื่นซัดขึ้นมาเป็นละออง นอกจากหนาวแล้ว ถ้านั่งลงไป ต้องตูดดำแน่นอน เราเป็นคนคิดการณ์ไกล เป็นห่วงกางเกงค่ะ ยังต้องใส่ซ้ำอีกหลายวัน (ลมแรงแค่ไหน ดูสาวผมทองกับเพื่อนเธอคนนั้นสิ) 

รูปที่ถ่ายมา ก็หัวกระเซิงไม่แพ้นางเลยค่ะ

ยืนเสพวิวอยู่พักหนึ่งก็เริ่มไม่ไหว ลมตีผมพันกันเป็นเดดล็อค ถ้าจะมาสโลว์ไลฟ์นั่งกินเบอร์เกอร์สวยๆริมน้ำ แนะนำให้รวบผมและใส่หมวกอาบน้ำค่ะ เพื่อผมสลวยไม่พันกัน ไม่งัั้นท่านจะแปลงร่างเป็นเมดูซ่าได้ในสามวิ

นอกจากตลาดอาหาร Smorgasburg ยังมีโซนขายของกระจุกกระจิกจิปาฐะให้เดินเล่นละลายทรัพย์กันได้อีก ของก็ค่อนข้างหลากหลายนะ มีทั้งมือหนึ่งมือสอง ราคาก็คละๆกันไป

ตลาดนี้เป็นวัยรุ่นมาเดินเป็นส่วนใหญ่ ถ้าจะมาส่องฝรั่งล่ะก็ แนะนำมากค่ะ คือละลานตามาก เอาแหหว่านน่าจะติดมาซักคนสองคน 

เดินไปเดินมาก็รู้สึกตลาดนี้มันอารมณ์เดียวกันตลาดรถไฟรัชดาบ้านฉันเลยนี่นา (โดยเฉพาะยุคเก่าๆที่เคยอยู่ตรงสี่แยกลาดพร้าวอ่ะ คือใช่มากๆ)  ละก็ได้สังเกตว่าอาหารที่ Smorgasburg ในร้านฮิตๆจะออกแนวลูกครึ่งเอเชียไปหมดเลย ไม่ว่าจะเป็น โปเกโบลว์ มันก็คือข้าวหน้าปลาดิบ , ราเมงเบอร์เกอร์ ก็คือเอาราเมงมาแทนขนมปังเบอร์เกอร์ อารมณ์เบอร์เกอร์ข้าวเหนียวหมูบ้านเรา นี่ไปส่องมาก็เจอร้านลูกชิ้นปลาอีก ร้านอาหารเขมรก็มี  โมจิหยดน้ำก็มา เออๆ ฝรั่งเค้าคงตื่นเต้นเนาะ เอ็นดู 

เดินโซนขายของเสร็จแล้วยังมีหน้าจะไปหาของกินอีกนะ แต่หันไปดูคนแล้ว ทางเราก็ต้องขอโบกมือลา Smorgasburg แต่เพียงเท่านี้ ในส่วนของโปเกโบลว์นัั้น แจกันงานหน้า จะไปตามหาถึงร้านเลย (กดตามลิ้งค์นี้นะ >>>  Smorgasburg จะมีอาหารมายั่ว เอ๊ย มาให้ชม) 

ใกล้ๆ Smorgasburg มีตลาดนัดที่ขึ้นชื่ออีกที่นั่นก็คือ Artists & Fleas  ซึ่งเราเดินผ่านมาแล้ว ต๊ะไว้ว่าเดี๋ยวฉันไปหาของกินที่สมอแล้วจะกลับมาเดินนะจ๊ะ พอตอนเดินกลับนี่ก็เลยขอโฉบนิดนึง 

Artists & Fleas เป็นแหล่งรวมสินค้าที่ไม่เหมือนใคร ของศิลปินหรือนักออกแบบ หรือแม้กระทั่งนักสะสมของเก่า ภายในโกดังเก่าซึ่งแปรมาเป็นตลาดนัดทุกสุดสัปดาห์ อัดแน่นไปด้วยร้านมากกว่า 100 ร้าน มีตั้งแต่เสื้อผ้าเครื่องประดับ ไปจนถึงหนังสือและโปสการ์ด คนก็เยอะพอประมาณ ในส่วนของราคาก็ตามคอนเซปต์ เพราะว่าเป็นงานแฮนด์เมดหรืองานที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ ราคาก็อาจจะตามความพิเศษนิดนึง 

ก็ว่าจะเข้ามาเดินเล่นๆ แต่เสียทรัพย์ให้กับโปสการ์ด เห็นว่าใบละ 1$เองจ้า แต่พอจ่ายเงิน +Tax เข้ามาอี้กกก (Tax คือเรื่องเจ็บปวดของชาวนักท่องเที่ยวอย่างเรา) ซึ่งซื้อมาก็ยังไม่รู้ว่าจะเอาไปส่งที่ไหน 55555555 

แถว Williamsburg นี่ก็มีอะไรให้ถ่ายรูปเยอะดี และล้วนแต่มีความวัยรุ่น คนที่มาเดินแถวนี้ก็วัยรุ่น #เธอทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตอนสิบสี่ ร้านก็น่านั่ง พลาดจาก Smorgasburg จะมาละลายทรัพย์ตรงนี้ก็ยังมิสาย 

ขากลับเราไม่ได้กลับไปขึ้นรถไฟที่สถานี Bedford เหมือนขามา เนื่องจากทางผู้ชายนางบอกทำนองว่าเดี๋ยวไปขึ้นอีกสถานีอะไรประมาณนั้น อิฉันจึงเออออไปด้วยเพราะขี้เกียจคิด อ่ะเดินก็เดิน ก็ถือเป็นการเดินชมเมืองฝั่งบรูคลินไปพลางๆ 

สองฝั่งนี่มันต่างกันชะมัด ถ้าแมนฮัตตันเป็นละครบรอดเวย์ เราว่าบรูคลินน่าจะเป็นฮิปฮอปสตรีทโชว์ 

นี่แหละที่เขาว่านิวยอร์กคือความหลากหลาย 

ดูเหมือนบรูคลินจะมีตึกสูงๆน้อยกว่าแมนฮัตตัน และยังคงเดิมด้วยบ้านเรือนอายุเก่าแก่ ระหว่างทางเดินกลับ รอบข้างเราแวดล้อมไปด้วยตึกเตี้ยๆ หรือที่เขาเรียกว่า Brownstone จริงๆแล้ว Brownstone แบบนี้ก็มีอยู่ทั่วไปในนิวยอร์ก แต่ทางฝั่งบรูคลินจะมีมากเป็นพิเศษ (มันมีประวัตินะว่าทำไมต้องสร้างบ้านกับ Brownstone แต่อ่านแล้วไม่เข้าใจค่ะบอกตรงๆ) ส่วนอีกฝั่งก็จะเป็นตึกเตี้ยๆที่มีบันไดหนีไฟพาดอยู่เกือบทุกตึกจนกลายเป็นสัญลักษณ์ไปแล้ว ถ้าจะดูว่าตึกไหนเป็นอพาร์ตเมนต์เขาว่าให้ดูทางหนีไฟนี่แหละ แต่เดี๋ยวนี้มีหลายบ้านที่ถอดออกเพราะมันไม่จำเป็นต้องใช้ มันก็น่าเสียดายเหมือนกันนะ 

เดินมาซักพักจนเริ่มมีคำถามว่าทำไมไกลจังวะ จนพอโผล่พ้นแยกออกมานางก็ชี้ไปนู่น 

นู่นนนนนนนน 

ร้านซอกหลืบเล็กๆที่มีกระดานดำตั้งอยู่นู่นนนน 

เห่นโหลววววคริสตี๊หน่าาา ~!!!

(ใช่ค่ะนี่คือเซอร์ไพรส์ อิอิ) 

คืออออ เราชอบรายการ Master Chef US มาก เคยติดงอมแงมอยู่พักนึง จนตอนหลังช่องมันไม่ฟรีแล้วเลยเลิกดู 555555 คือในรายการนี้จะมีคอมเมนเตเตอร์3คนใช่มะ กอร์ดอน แรมซี่ คริสติน่า โทซี่ และ เกรแฮม เอลเลียท นางทั้งสามเป็นเชฟและมีร้านอาหารกันหมด ซึ่งมีคนเดียวที่เราเอื้อมได้นั่งก็คือชีคริสติน่า (ที่เหลือมีแต่ร้านแพงๆ ก๊ากกกกก) พอรู้ว่าจะได้มาเที่ยวก็เลยคิดไว้ว่า เอาวะ เราต้องเจียดเงินอันน้อยนิดของเราไปซื้อขนมคริสติน่าดูซักครั้ง!!

ร้านของคริสติน่าชื่อ Milk Bar นางขายขนมกรุบกริบจำพวก เค้ก ซีเรียลมิลค์ ไอติมซอฟท์เสิร์ฟ cracked pie นางมีหลายสาขา ส่วนสาขาที่เราไปคือ Williamsburg เป็นร้านเล็กๆคูหาเดียว มีที่นั่งน้อยนิด คิดดูว่ามองจากฝั่งตรงข้ามยังไม่เห็นเลย !

เมนูดังของนางคือ Birthday Cake เป็นเค้กใส่ confetti หรือไอเมล็ดน้ำตาลสีๆที่โรยตามขนมเค้กบ้านเราแหละ ก้อนนึงราคาราว 40$ อีกเมนูเป็น Cracked Pie และเหล่าไอติมซอฟท์เสิร์ฟ โรย confetti หรือ คอนเฟลก หน้าตาน่ากิ๊นนน ใจอยากลองหลายอย่าง แต่ด้วยงบประมาณจำกัดก็เลยซื้อ B'Day Truffle กับนม Cereal Milk ของนางมาชิม

ในระหว่างที่เรากำลังเขย่งสั่งขนม ทางผู้ชายนางเดินตามมา แล้วก็บ่นว่าขนมอะไรวะ ไม่อร่อยเลย หมาไม่แ_ก 

หลังจากถามหาแหล่งที่มาที่ไป นางก็ชี้ไปที่กระปุกตรงหน้าประตู ข้างในเหมือนมีคุกกี้หักๆบรรจุอยู่ ละนางก็ว่าชิมฟรี

มันฟรีจริงๆค่ะ แต่มัน "Free for your pup!!" 

ค่ะ....

ที่ชิมฟรี ก็คือขนมหมานั่นแหละค่ะ.... 

#ควรศึกษาข้อมูลและใช้วิจารณญาณในการชิมฟรี 

แล้วหลังจากนั้น เราก็ออกมานั่งกินขนมกันหน้าร้าน มีผู้ชายจูงน้องหมามาแล้วก็มาผูกไว้ข้างเรา หลังจากนั้นคุณเจ้าของก็เปิดประตูไปล้วงขนมหมามาป้อนหมานางอย่างคุ้นเคย....

หมาแ_ก 

แต่คนไม่ควร แ_ก นะคะ 

จัมวรั้ย!! 

ทิ้งท้ายด้วยการรีวิวขนมของคริสติน่า ที่ตั้งเป้าไว้ว่ามาเมื่อไหร่ต้องโดน 

ด้วยความที่เราอยากกิน B'Day Cake ของนางแต่ไม่มีเงิน ก็เลยสั่งแค่ทรัฟเฟิ่ลเพราะคิดว่ามันก็มาจากเศษ B'Day Cake นางแหละ (ชั้ลรู้ววว ชั้ลเรียนมา) รสชาติที่กินเข้าไปคำแรกคือ หวานสัส ส่วนซีเรียลมิลค์ของนางก็หวานๆหอมๆดี ก็นมอ่ะ 55555 สุดท้าย ทรัฟเฟิ่ลลูกสุดท้ายของนางก็ถูกลืมอยู่ในกระเป๋าเสื้อหนาว สภาพบดละเอียดพร้อมเททิ้งอย่างเดียว แต่ซีเรียลมิลค์พอเอาไปกินกับกราโนล่าที่ขนมาก็อร่อยดีแฮะ 

ค่าเสียหายประมาณ 15$ รวมทิป 

นี่คริสติน่า เธอต้องรู้ไว้นะว่าเธอเป็นร้านแรกที่ฉันหยอดทิป 

Smorgasburg  

FB : https://www.facebook.com/smorgasburg/

IG : https://www.instagram.com/smorgasburg/

วันเสาร์ เปิดที่ Williamsburg : Brooklyn เปิดตั้งแต่ 11โมง เก็บร้านราว 6โมง

เดินทางง่ายๆ ด้วยรถไฟใต้ดินสาย L  (สีเทา) ลงสถานี Bedford Avenue เดินตรงไปประมาณ 10 นาที ตามผู้คนแถวนั้นได้ไม่หลงแน่นอน 

วันอาทิตย์ เปิดที่ Prospect Park : Brooklyn เปิดตั้งแต่ 11โมง ปิดราว 6โมงเย็นเช่นกัน 

เดินทางง่ายมาก นั่งรถไฟใต้ดินมาลงสถานี Prospect Park ด้วยสาย B (สีส้ม) S (สีทอง) และ Q (สีเหลือง) 

มีหลายสาขาให้เลือกตามความสะดวก ตั้งแต่ SOHO,Williamsburg,LA Venice หรือ Chelsea ล่าสุดนางเปิดตลาดใหม่แล้วจ้า ที่ Broadway&Prince ลองดูบรรยากาศและชอปปิ้งออนไลน์กันได้ที่ https://www.artistsandfleas.com/

มีหลายสาขาอีกเช่นกัน ราคาเริ่มต้นที่ราว 5$ เป็นต้นไป นอกจากขายขนมแล้วยังมีขายแป้งทำขนมสำเร็จรูปและตำราทำขนมอีกด้วยนะจ๊ะ สายขนมลองดูได้ที่ http://milkbarstore.com 

ในส่วนของรีวิว เราแนะนำให้ดู Yelp