นี่เพิ่งจะประมาณเกือบๆสี่โมงเท่านั้นเอ้ง!! 

คือในช่วงเย็นเราตั้งใจจะไปเดินข้ามสะพานบรูคลิน แล้วไปรอถ่ายรูป Manhattan Skyline ที่สวนสาธารณะริมน้ำ ถ้าเป็นช่วงฤดูหนาว แน่นอนว่าพระอาทิตย์คงใกล้จะลาโลกเต็มที แต่สำหรับฤดูใบไม้ผลิเป็นต้นไปน้านนนนน มันอีกยาวไกลจ้ะหนูๆ 

เราก็เลย ข้ามกลับมาเดินฆ่าเวลาที่แถว China town หรือแถวสถานี Canal Street 

ในย่านนี้คือย่านต่างด้าวอย่างแท้ทรู เพียงแค่เราอยู่บนรถไฟก็สัมผัสได้ถึงมวลมหาประชาชาวจีนที่แออัดกันบนรถขบวนนั้น พอถึง Canal Street ทุกคนก็แห่กันลง แล้วอิสถานีนี้ก็แค้บบบ แคบ แถมเรารู้สึกว่ามันโคดจะรกและไร้ระเบียบยังไงไม่รู้ ถ้าสถานีอื่นสกปรก Canal Street จะสกปรกกว่า ถ้าสถานีอื่นเหม็นฉี่ Canal Street จะโคดเหม็นฉี่กว่า นับเป็นขั้นกว่าของสถานีรถไฟใต้ดินทั่วไปในนิวยอร์ก

พอโผล่พ้นใต้ดินเท่านั้นแหละ ภาพที่เห็นคือ NYPD หรือตำรวจนิวยอร์กตัวยักษ์กำลังจับชาวจีนไซส์เอเชียทั่วไปกดกับผนังร้าน มือสองข้างของพี่แกไพล่หลังและล็อกด้วยกุญแจมือ เอ่าแร้ววววววววววว ปุยมาถึงนิวหยวกแร้วววววว 

ท่ามกลางเหล่าจีนมุง (มีฝรั่งเล็กน้อย) เราเดินแหวกผ่านไปเงียบๆ คือก็อยากเสือกแหละแต่จิตใจมันอ่อนไหวเกินไป ปกติก็แพนิคอยู่แล้ว เลยไม่อยากจะช่วยเขามุง  พอเดินจะถึงสี่แยกก็เจอพี่สาวชาวจีนคนนึง เดินเลือดอาบหน้ามาที่ตำรวจ โอ้โห วินาทีนั้น อีนี่เก็บกล้องเลยจ้าาา ไม่ค่อยจะกลัวเลย 555555 

อย่างที่บอกว่าย่านนี้คือย่านต่างด้าวอย่างแท้ทรู เพราะฉะนั้น การเดินเล่นในแถบ Canal Street จะมีบรรยากาศที่คุ้นเคยเป็นอย่างมาก คล้ายๆกับอยู่เมืองจีน แอบมีเวียดนามปนอยู่หน่อย ร้านขายของส่วนใหญ่ก็คือร้านสไตล์เอเชีย ทั้งร้านผัก ผลไม้ ร้านปลา ร้านชานม ร้านติ่มซำ และร้านเครื่องสำอางจากเกาหลี อีกทั้งยังมีเกสต์เฮาส์ราคาถูกซ่อนอยู่ตามบนตึก สำหรับบนเกาะแมนฮัตตันที่อะไรอะไร้ก็แพง แต่เชื่อมั๊ยว่าที่พักย่านนี้แหละถูกค่อดดดด มันก็ประมาณว่า จ่ายเท่าไหร่ ได้เท่านั้น อะไรงี้แหละ เพราะฉะนั้น อย่าไปคาดหวังมาก 

จากอยู่เมืองจีน เพียงแค่คุณเห็นป้ายนี้ที่ฝั่งตรงข้าม และเดินเข้าไป คุณก็สามารถข้ามไปถึงอิตาลีได้ยังกะเจอพรีสแจกวาร์ป (แกต้องเป็นเด็กเล่นเกมส์ แกจะเข้าใจนะ) 

ที่นี่คือย่านคนอิตาลี หรือที่เรียกว่า Little Italy ประเทศอิตาลีเล็กๆในซอกมุมของมหานครนิวยอร์ก ที่เราจะได้พบกับร้านพิซซ่าและเจลาโต้ พร้อมหนุ่มสาวดั้งโด่งนั่งจิบเบียร์กลางวันแสกๆ  ในซอกซอยเรียงรายไปด้วยร้านอาหารอิตาเลียนพร้อมโซน out door ยังกะอยู่โรม 

เดินผลาญพลังงานไปเรื่อยเปื่อย จนท้องเริ่มหิว หันไปหันมาเจอกับร้านพิซซ่า 2$ / Slide (Slide คือชิ้นสามเหลี่ยมๆง่ะ) ไม่ต้องคิดอะไรมากกับของถูกปานนี้ มองหน้ากันแล้วก็เข้าร้านไปเลย ดูจากปริมาณคนก็เหมือนจะอร่อยนะ

ในร้านมีพิซซ่าหลายแบบ หลายหน้า ราคาแตกต่างกันไป ส่วนพิซซ่า 2$ นั้นก็ประกอบไปด้วย แป้งพิซซ่า ซอส และชีส ไม่มีเครื่องไม่มีแฮมอะไรทั้งนั้น แป้งมันก็จะบางๆหน่อย ชิ้นนึงใหญ่พอสมควร ผู้หญิงตัวเล็กๆ (?) อย่างเรา กินชิ้นเดียวก็อิ่ม

ร้านแบบนี้จะเป็นแบบ ดูแลตัวเอง ไปสั่งเอง จ่ายเงินเอง รับเอง กินเอง และเอาไปทิ้งเอง ระหว่างนั่งกินก็ดูข้างฝาไปด้วย ร้านนี้ชื่อ Champion Pizza ตามข้างฝามีรูปเต็มเลย เหมือนแกจะไปแข่งอะไรมาเนี่ยแหละ (รู้สึกจะแข่งหมุนแป้ง -_-') ในส่วนของรสชาติพิซซ่า 2$ นั้น แกรรรร มันไม่แย่เลย แป้งอร่อย ซอสดี คุ้มราคาเวลาถังแตกมากๆ 

ร้านนี้ได้รีวิวใน Yelp 4 ดาว ด้วยราคามิตรภาพและรสชาติเกินราคา 2$ เป็นมื้อกินเล่นแต่(อาจจะ)อิ่มได้จริงๆ 

จากความวุ่นวายของ China town เดินทะลุ Little Italy มาเรื่อยๆ สุดท้ายเราก็มาโผล่ที่ SoHo

เมื่อก่อนเรานึกว่า SoHo นี่แหละย่านคนจีนแน่นอน ดูจากชื่อ มันก็พอไปวัดไปวาเป็นเมืองพี่เมืองน้องกับเซินเจิ้น ซัวเถาได้อยู่ แต่พอไปเจอของจริง อ้าวมันไม่ใช่นี่หว่า จริงๆแล้ว SoHo ย่อมาจาก South of Houston Street แหม่ มึงก็ย่อซะจีนเลยค่ะสังคม ซึ่งจะว่าด้วยความย่อของพี่เขาก็มีให้เห็นในชื่อของย่านเพื่อนบ้านกันอย่างเช่น TriBeCa นี่ก็ย่อมาจาก Triangle Below Canal Street หรือ Nolita คือ North of Little Italy เป็นต้น (ข้อมูลจาก Wikipedia) 

SoHo นี่บรรยากาศคนละเรื่องกับไชน่าทาวน์เขย่าขวัญเลยแกเอ๊ย จากความรกรื้อรุงรัง เดินมาไม่กี่บล๊อกก็กลายเป็นตึกสวยๆชิค ตามตรอกซอกซอยมีแกลอรี่ศิลปินต่างๆแทรกตัวอยู่ ในส่วนของถนนบรอดเวย์ก็เรียงรายด้วยห้างร้านละลานตา ทั้งแบรนด์เนมและร้านกระจุกกระจิก ใช่ค่ะ มันคือถนนสายช็อปปิ้ง และเป็นถนนสายช็อปปิ้งในเย็นวันเสาร์ แน่นอนค่ะ คนเพียบ!!  มีเสียงซาวน์แทร็กภาษาไทยแทรกมาเป็นระยะๆ นับว่าเป็นย่านที่เราเจอคนไทยเยอะที่สุดเลยก็ว่าได้

โดยเฉพาะหน้าร้าน Adidas 

ซึ่งเราก็เป็นหนึ่งในคนไทย ณ จุดจุดนั้น 5555555

ออกจาก Adidas ก็โฉบมาฝั่ง Nike ที่อยู่ใกล้กัน เล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์สุด นางมี 5 ชั้น อยู่ริมถนนบรอดเวย์ 

ชั้นแรกพี่แกตัดไว้เป็นส่วนแสดงสินค้าตัวใหม่ๆ ส่วนชั้นบนเป็นช็อป มีโซนทดลองสินค้าแบบ เอาสนามหญ้าเทียมมาตั้งเลยงี้ สังเกตว่าคนค่อนข้างเยอะกว่า Adidas พอสมควร คงเพราะนางมีอะไรให้เล่นเยอะกว่า  สิ่งที่ชอบอย่างนึงคือพนักงานจะไม่ค่อยมาจุกจิก อยากเดินเล่นหรือแค่โฉบมาตากแอร์ก็ตามสบายเลย ถูกใจสาย Window Shopping อย่างเรานักแล 

(สำหรับแฟน Adidas เราแนะนำให้ไปสาขา 5th Avenue กว้างขวางเดินสบายมากฮะ) 

ช่วงที่เราไปกำลังเป็นช่วงเปลี่ยนฤดู หลายร้านเริ่มโละของเก่ามาเซลล์ เช่น H&M เป็นต้น อยากจะบอกว่าแกเอ๊ยยยย เซลล์ทีเหมือนฝากไปทิ้ง ถูกมากกกกก แต่คนก็เยอะมากกกกกก แล้วที่นี่คือ เวลาซื้อไม่ซื้อตัวเดียวนะจ๊ะ พวกนางหอบมาเป็นตะกร้าๆนู่น 

SoHo เหมาะกับสายเปย์อย่างแท้ทรู 

แถบ SoHo นี้มีร้านที่เราชอบอยู่ร้านนึง นางขายเครื่องครัว เครื่องตีแป้ง พายยาง จานชาม ชื่อร้าน Sur la table อยู่ตรง Spring Street คนที่บ้าหมอชามรามไหน่าจะชอบมากเพราะร้านนางอัดแน่นไปด้วยของที่ชวนเสียเงินทั้งนั้น

นอกจากถ้วยชามรามไหเครื่องครัวกระทะเครื่องตีไข่ นางยังมีขายวัตถุดิบส่วนผสมสำหรับทำขนมด้วย เช่นแป้งสำเร็จรูป  เป็นแบรนด์ของนางเอง ใครมาถึงจุดนี้ แนะนำว่ารีบเข้ารีบออก เพราะอยู่นานอาจจะเสียเงินได้ เช่นอุดหนุนสินค้านางหรือจ่ายค่าเสียหายเพราะซุ่มซ่ามไปปัดถ้วยชามนางแตก (สารภาพว่าเดินตัวลีบและหวาดระแวงมากยามเฉียดชั้นวางถ้วยจานคอลเลคชั่นต่างๆ) 

ติดกันกับ Sur la table คือ MoMA Store ร้านจำหน่ายผลิตภัณฑ์ดีไซน์เก๋ๆ เปิดโดย MoMa ที่เราเพิ่งจะไปเยี่ยมเยือนมาเมื่อวาน 

MoMA Store เป็นแหล่งวางผลงานศิลปะที่จับต้องได้จริงจากดีไซน์เนอร์หลากหลายสัญชาติ  มีผลิตภัณฑ์ตั้งแต่ นาฬิกา ที่ขูดน้ำแข็งไส ปากกา สมุด เก้าอี้ หรือแม้แต่กระเป๋า Bao Bao ของ Issey Miyake ดูสิ ใบสีขาวดำ งามเหลือเกินนนนนนนพี่ขราาาา 

ร้านMoMA สาขานี้ยังมีผลิตภัณฑ์ของ Muji จำหน่ายด้วย มีงานที่ทำเป็น MoMA's Collection ด้วยนะ ไปชมกันได้ 

ในส่วนของการแวะเข้าร้านเดลี่ หรือร้านชำ เราก็ยังทำสม่ำเสมอ เพราะนี่คือเวย์ของเราค่ะ 55555

ด้วยความตั้งใจว่าจะมาหาอะไรติดไม้ติดมือไปกินริมน้ำ ยามนั่งดูพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า (แหม่ อ่านแล้วดูโรแมนติก ที่จริงก็แค่มาหาข้าวเย็นนี่ล่ะ 55555) เหลือบไปเห็น Dean & Deluca ก็เลยขอโฉบเข้ามาหน่อย

สาขานี้เป็นสาขาแรกของ D&D เลยหนาาแกรรรร เปิดมาตั้งกะปี 1977 นู้นนน ซึ่งก็สมกับความเป็นสาขาแรกแหละ เพราะร้านสาขานี้กว้างขวางและของเยอะมั่ก แต่คนก็เยอะมากเช่นกัน  คนไม่สู้ใครอย่างเราจึงขอยอมแพ้ค่ะ แต่ก็นะ มานิวหยวกทั้งที จะมากินแต่ดีนมันก็ไม่ใช่ ถูกมะ อืมๆ ไปเถอะ ปลอบใจตัวเองงึมงำ 

ราวหกโมง แต่ท้องฟ้ายังสว่างแจ้ง วันที่ยาวนานยังไม่หมดลงง่ายๆ  บอกตรงๆว่ายังเดินไม่หมดหรอก แต่ใกล้ได้เวลาที่เราจะต้องย้ายตัวเองไปสู่จุดหมายใหม่แล้ว ก็เลยคุยๆกันว่าเอาไว้ว่างๆก็ค่อยมาเดินแบบเฉพาะเจาะจงอีกที แต่หารู้ไม่ว่า จริงๆก็ไม่ได้มาแล้วแหละ ทำเป็นสัญญิงสัญญาไปงั้น

บ๊ายบายนะโซโห(นั้นโก้จริงๆ) 

ไป SoHo ยังไง วิธีการเดินทางง่ายๆ ด้วยรถไฟใต้ดิน 

Canal Street สาย 6 (สีเขียว)  สาย N Q R W (สีเหลือง) China Town และ Little Italy ห่างกันเพียงข้ามถนน

Prince Street สาย N Q R W (สีเหลือง)

Spring Street สาย 6 (สีเขียว) 

Broadway-Lafayette St Station สาย B D F M (สีส้ม) 

ช็อปต่างๆในย่าน SoHo จะกระจายกันไปแถวถนน Lafayette,Spring Street,Broadway จะเดินมาจาก Canal Street ก็ได้ ประมาณ 3 บล๊อก จะนั่งรถไฟมาลง Prince Street ก็ได้ เดินใกล้นิดเดียว หรือจะไปตั้งต้นที่ Broadway-Lafayette St Station ก็ได้เอาที่สะดวก  ร้านค้าส่วนใหญ่เปิด 10.00 ปิดราว 20.00 - 21.00 

ร้าน Sur la table  https://www.surlatable.com/ 

มีหลายสาขาทั่วอเมริกา  ในส่วนของนิวยอร์กมีสาขา SoHo,Upper East Side และ สาขา 57th&8th 

เปิดทุกวัน ตั้งแต่ 10.00 - 21.00 วันอาทิตย์ปิด 19.00  

มีสองสาขา คือที่เดียวกับที่ตั้งหอศิลป์ MoMA และบริเวณถนน Spring Street สาขาที่เราไปวันนี้ เปิดทุกวันตั้งแต่ 10.00-20.00 ส่วนวันอาทิตย์ปิด 19.00