บางครั้งอารมณ์ของคุณช่างแปรปรวนราวกับพายุ
พายุที่กำลังพัดพาทุกสิ่งรอบตัวให้กระจัดกระจาย
ไร้ความปรานี หรือความห่วงใย
มีแต่เพียงความรุนแรงที่ส่งออกมาอย่างต่อเนื่อง
บางครั้งก็เย็นชาราวกับไม่เคยได้รู้จักกัน
ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ที่ได้พบกัน
หรือเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ที่ได้พูดคุยกัน
มีแต่เพียงความเงียบสงัด และความมึนตึง
แต่บางครั้ง คุณกลับอบอุ่นมาจากลึกๆ ภายใน
ความอุ่นใจที่ไม่มีใครให้ได้
หรือไม่เคยมีใครได้มอบให้กับฉัน
มีแต่เพียงคุณที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น
บางครั้งกำแพงของคุณที่ตั้งเอาไว้กลับสูงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
แต่บางครั้งกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
อาจหล่นหายไปในเงาดำ
หรืออาจจะกลับมาเมื่อกระทบแสง
ใครต่อใครต่างมองคุณเป็นความนวลงามของท้องทะเลลึก
แต่ไม่มีใครรับรู้ถึงความร้อนรนภายในตัวคุณ
ความแดงฉานที่ไม่สามารถบรรยายได้
และน้อยคนนักที่จะรับรู้
เพราะคุณคือคุณ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้
เพียงแต่รอวันถูกทำลายจากคนข้างกาย
คุณคือความบอบบางที่ไม่มีใครเข้าใจ
และไม่สามารถเข้าใจได้เช่นกัน
ความงดงามของคุณมีมากกว่าที่คุณคิด
ความเจิดจรัสของคุณไม่อาจเทียบสิ่งใดได้
แม้กระทั่งในความมืดมิด
ฉันก็ยังคงมองเห็นคุณจากที่ไกลๆ
เราต่างใช้ชีวิตสวนทางกันเสมอ
ไม่มีครั้งไหนที่เราเดินทางไปพร้อมๆ กัน
หลายๆ คนมักบอกว่าเราแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
เพียงแต่มีบางสิ่งดึดดูดเราไว้ระหว่างกันเสมอ
ต่อให้คุณจะอ้างว้างแสนไกลเพียงไหน
ฉันก็ยังคงอยู่รอบๆ คุณไม่ห่าง
แม้ความสัมพันธ์ในอนาคตของเราจะทำลายซึ่งกันและกัน
แต่ทุกวันนี้เรายังคงอยู่ข้างกัน และเติมเต็มกันเสมอมา
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in