เสียงฝนตกพรำๆ ยามเช้า กับอากาศเย็นสบายยังคงทำให้ใครบางคนซุกร่างอยู่ในผ้าห่มที่อุ่น เตียงนุ่มๆ และเหล่าตุ๊กตาทั้งตัวเล็กใหญ่ที่วางอยู่เต็มเตียง เธอดูไม่มีทีท่าว่าจะลุกจากเตียงแม้ขณะนี้จะสายมากแล้วก็ตาม 


บรรยากาศภายนอกหน้าต่าง กับแสงแดดบางๆ ที่พยายามส่องลงมาผ่านช่องเล็กๆ ของเมฆแผ่นใหญ่บนท้องฟ้านั้น ก็ไม่ทำให้เธอขยับแม้แต่น้อย แม้กระทั่งเขาเดินไปเปิดหน้าต่างรับอากาศเย็นๆ ยามฝนตก และเสียงของสายฝนนั้นจะดังขึ้นกว่าเดิมก็ตาม 


เขาเองก็ไม่อยากที่จะปลุกเธอในยามเช้าแบบนี้ ต่อให้เขาจะรู้ว่าเธอรักสายฝนมากก็ตาม แต่เมื่อตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอไม่มีเวลาได้พักผ่อนอย่างเพียงพอเท่าที่ร่างกายของเธอต้องการ เขาจึงปล่อยให้เธอนอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มสีฟ้าอ่อนผืนใหญ่ ท่ามกลางตุ๊กตาที่รายล้อมเป็นปราการบนเตียงของเธอ





อาจจะเป็นเพราะเสียงฝนที่ตกกระทบกับระเบียง หรือกลิ่นของกาแฟยามเช้ากันแน่ ที่ทำให้เธอลุกออกมาจากเตียงในช่วงสายของวัน นอกจากที่เธอจะลุกมาจากเตียงแล้ว เธอยังลากผ้าห่มผืนเล็กๆ ที่เธอมักมีไว้ข้างตัวเสมอเวลานอนหลับ ห่อตัวออกมาจากห้องนอนด้วยเช่นกัน ผมของเธอถูกสางอย่างลวกๆ แน่นอนว่าเธอยังไม่ได้เข้าห้องน้ำยามเช้าเลยแม้แต่น้อย ก็ทำให้เขาหลุดยิ้มออกมาได้


"อะไรทำให้ลุกออกมาจากเตียงได้ล่ะเนี่ย" เขาถามขึ้น ทั้งๆ ที่เขาเองก็รู้คำตอบว่าเป็นเพราะอะไร


"กลิ่นกาแฟกับกลิ่นฝน" เธอตอบเสียงงัวเงียพร้อมกับเดินมานั่งที่เก้าอี้ตรงโต๊ะทานข้าวพลางใช้ผ้าห่มที่ห่อตัวนั้นเช็ดตาของตัวเอง

"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนดีมั้ย เดี๋ยวทำอะไรให้กิน" เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นเธอเช็ดหน้าอยู่อย่างนั้น

"กินก่อนไม่ได้หรอ"

"ไม่ได้น่า ไปล้างหน้าก่อนดีกว่า จะได้สดชื่น ออกมาจากห้องน้ำ จะได้พร้อมกินเลยไง" เขายังคงยืนยันคำเดิมว่าให้เธอไปห้องน้ำ และพูดด้วยความเอ็นดู ส่วนเธอเองก็ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย อาจจะเป็นเพราะช่วงเพิ่งตื่นนอน เลยทำให้พูดกับเธอด้วยง่าย ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเถียงอยู่ตลอดเวลาอย่างแน่นอน

"ขอขนมปังสามแผ่นนะ" เธอโผล่หน้าออกมาบอกด้วยเสียงงัวเงียเหมือนเดิม เขาเองก็กำลังปิ้งขนมปังและทอดไข่อยู่หน้าเตา ทั้งสำหรับเธอและสำหรับตัวเอง

ใครต่อใครอาจจะคิดว่าเธอเป็นคนตัวเล็ก คงกินอะไรไม่เยอะ แต่ถ้าได้รู้จักเธอจริงๆ แล้วล่ะก็ จะรู้ได้เลยว่าเธอเองก็กินเก่งไม่แพ้ใครเหมือนกัน

เสียงเครื่องปิ้งขนมปังดังขึ้นพร้อมๆ กับที่เธอเดินมาที่โต๊ะทานข้าว เธอเห็นเขากำลังง่วนอยู่กับเครื่องปิ้งขนมปัง เธอก็เลยจัดแจงไปหยิบแก้วมาเทกาแฟที่เขาเตรียมเอาไว้มาวางไว้ให้อย่างเรียบร้อย 

"เอาล่ะ มื้อเช้าวันนี้ ไม่สิ นี่น่าจะเป็นมื้อสายได้แล้วล่ะมั้ง มีคนตื่นสายอยู่คนนึงนี่"

"ก็บอกแล้วนี่นาว่าให้ปลุกด้วย" 

"แต่เวลาเธอนอนออกจะน่ารักดี และดูเหมือนว่าเธอกำลังหลับสบาย ใครเขาจะอยากกวนกัน" เขาพูดขึ้น และแน่นอนว่าเขาก็โดนค้อนจากเธอ ไม่ต่างกับครั้งอื่นๆ ที่เขาบอกแบบนี้กับเธอ

เธอเป็นคนที่ไม่ดื่มกาแฟ ซึ่งต่างกับเขาที่ต้องดื่มทุกเช้า ไม่เคยขาด แต่เธอเป็นคนที่รักในกลิ่นของกาแฟ กลิ่นกาแฟที่หอมนวลๆ ทำให้เธอรู้สึกตื่นตัวในทุกๆ วัน และนมอุ่นๆ ที่เป็นเครื่องดื่มประจำตัวของเธอ แม้จะโดนเขาแซวเสมอว่าเธอเป็นเด็กน้อยที่เอาแต่ดื่มนม ถึงกระนั้นเขาก็คงเป็นคนที่เตรียมนมอุ่นๆ ให้เธอตลอดในวันหยุดแบบนี้

"นี่" จู่ๆ เธอก็พูดขึ้นมาหลังจากจัดการมื้อเช้าของตัวเองเรียบร้อย

"หืม ว่ายังไง" เขาเงยหน้าจากหนังสือเล่มที่เขาอ่านค้างมาตั้งแต่เมื่อคืน

"ไปเดินเล่นกัน ฝนหยุดตกแล้ว"

"ตอนนี้น่ะหรอ"

"ไม่สิ หลังอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จแล้วไปเดินเล่นกัน"

"ได้สิ ถ้าอยากออกไปเดินเล่น เธอก็รีบอาบน้ำเข้านะ"

"นี่อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ"

"ตั้งแต่ก่อนเธอตื่นแล้วน่า"

"นี่!"

"รีบไปอาบน้ำไป เดี๋ยวจะได้ไปเดินเล่นกัน บรรยากาศหลังฝนตกมันน่าจะเย็นสบาย"

"รู้แล้วน่า" เธอลุกไปเก็บจานก่อนจะเดินลิ่วเข้าห้องน้ำไป ส่วนเขาก็เตรียมตัวก่อนออกไปเดินเล่น

ทั้งเขาและเธอต่างชอบช่วงเวลาที่ฝนตกและหลังฝนตก อากาศเย็นสบาย และได้กลิ่นฝน กลิ่นดิน กลิ่นหญ้าลอยออกมาเสมอ ทั้งคู่ต่างมีเสื้อกันฝนตัวโปรด และร่มคันโปรดของตัวเอง และทั้งคู่ต่างใช้เวลาร่วมกันในวันหยุดในการออกไปเดินเล่นท่ามกลางสายฝนที่โปรยลงมาบางๆ