(Inspiration: เสียงจุนฮเวในเพลง just go~)

ก่อนนายจะจากไป โปรดอย่าลืมทิ้งปากกาและกระดาษไว้ให้ฉัน 

ส่วนหัวใจของนาย ก็เอากลับไปเถอะ

 เพราะว่าฉันไม่สามารถดูแลมันได้อีกต่อไป 

อ่อ แล้วก็ไม่ต้องขอโทษหรืออธิบายอะไรหรอกนะ 

ฉันยกธงขาว ยอมรับความพ่ายแพ้

นายก็แค่เก็บข้าวของแล้วเดินจากไปก็พอ

 ไม่เป็นไรหรอก ฉันสบายดี

คืนนี้จะนั่งลงบนเตียงเดิมที่ครั้งหนึ่งเราเคยนอนกอดกัน

 
จากนั้นฉันจะเขียนประโยคที่เศร้าที่สุดออกมา 




อย่ามองฉันแล้วทำหน้าแบบนั้น 

ขอร้องล่ะ อย่าทำให้ทุกอย่างมันน่าสมเพชสำหรับฉันไปมากกว่านี้

ฉันไม่อยากจะลงไปดิ้นพร่าน คุกเข่าอ้อนวอน ขอร้องอย่างโง่เง่าไม่ให้นายจากไป  

ฉันไม่อยากถามคำถามเดิมซ้ำๆ เหมือนคนบ้า

เขาคนนั้นมีอะไรดีนักหนาที่ทำให้นายลืมเขาไม่ได้

แล้วคนอย่างฉันมันไม่ดีตรงไหน หัวใจนายถึงไม่เคยเปิดรับ 

ทำไมนายถึงไม่เคยรักฉันเสียที ?

เหี้ย ช่างเถอะ !

ขอร้องล่ะ อย่าให้ฉันต้องพูดอะไรอีก

อย่าทำให้ฉันต้องทรุดตัวลงไปนั่งอย่างหมดหวัง

และรู้สึกว่า หัวใจกลายเป็นแค่เพียงก้อนเนื้อไร้ค่าที่หนักอึ้ง

ไม่ต้องถาม ไม่ต้องพูด ไม่ต้องแม้แต่จะหันมามอง 

ไปเถอะ รีบไปหาเขา ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ



ก่อนนายจะจากไป ทิ้งปากกากับกระดาษไว้ให้ฉันก็พอ 

บุหรี่กับเหล้าฉันเตรียมไว้พร้อมแล้ว 

มียานอนหลับเก็บไว้ในตู้หากจำเป็นต้องใช้ 

ฉันจะเริ่มต้นมองความทรงจำของเราที่ใส่กรอบเเขวนไว้รอบห้อง 

จะบันทึกประโยคที่นายเคยพูดและเรื่องราวที่ฉันไม่เคยบอกลงในกระดาษที่นายทิ้งไว้ให้

จะเขียนฉากที่งดงามลงในบทละครของเรา 

เพิ่มเติมบทสนทนาที่ไม่เคยเกิดขึ้น

 ใส่เสียงไวโอลินเป็นเพลงประกอบ

 แล้วจะดูมันซ้ำหลายๆรอบจนกว่าจะเชื่อว่าภาพลวงตาเหล่านั้นคือความจริง 




คืนนี้ ฉันจะแต่งเพลงที่เราเคยเขียนค้างไว้ด้วยกันต่อให้จบ  

เพื่อจะได้ดื่มด่ำกับบทกวีโกหก ที่ว่าเรื่องราวทั้งหมดจบลงสวยงามหมดจดเหมือนในเพลง 





ไปเถอะ เลิกกัน จบกันแค่นี้ 

ฉันสัญญาว่าจะไม่เริ่มร้องไห้ 

จนกว่าจะได้เห็นนายยิ้มกว้างๆอยู่ข้างเขา.

by indiiej