นั่นแปลว่า ฉันรู้จักเขา แต่เขาไม่รู้จักฉัน

มองอยู่ตรงนั้น เห็นว่าเขาเป็นคนที่เก่งรอบด้านและน่าชื่นชนมากจริงๆ ทั้งในเรื่องเรียน การทำงาน หรือว่าความที่เขาเป็นคนพูดเป็น ซึ่งนั่นเป็นบ่อเกิดของความรู้สึก "ปลื้มและชื่นชม" อยู่ไม่น้อย

แต่ด้วยระยะห่างระหว่างเราที่ไม่ใช่แค่ระยะห่างของระยะทางที่มีหน่วยเป็นกิโลเมตร หากแต่เป็นเรื่องระยะห่างของความบังเอิญด้วย 

ฉันกำลังหมายถึง ไม่มีทางที่โลกจะเหวี่ยงเราสองมาเจอกันได้แน่นอนต่อให้ใครต่อใครมักจะบอกว่าโลกมันกลมก็เถอะ

เวลาผ่านไป ผู้คนเปลี่ยนแปลง ความรู้สึกปลื้มนั้นก็ค่อยๆ จางลงเหมือนรูปภาพที่ตากแดดไว้นานๆ ในที่สุดมันก็คงเหลือเพียงแค่ร่องรอยเท่านั้น 

และมันคงจะดีถ้าความรู้สึกของฉันไม่เหมือนรูปที่ถูกเอามาแต้งแต้มสีใหม่ทั้งใบ

โลกมันกลมจนไม่อยากจะเชื่อ 

ระยะห่างของระยะทาง และระยะห่างของความบังเอิญถูกบีบอัดลงจนเหลือเพียงแค่เอื้อมมือไป 

ฉันเริ่มรู้จักกับเขาผ่านทางตัวหนังสือ เสียงและแป้นพิมพ์ และในที่สุดเราก็ได้พบกัน 

มันเป็นวันที่ฉันจะไม่ลืม...

เรื่องราวเดินต่อไป การทำความรู้จักของเราเริ่มกระชับแน่นขึ้นเล็กน้อยอย่างค่อยเป็นค่อยไปในแง่ของความเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง โดยไม่มีเรื่องนอกเหนือจากนี้แม้แต่น้อย ซึ่งนั่นดีเยี่ยม  

ทุกอย่างราบเรียบและราบรื่น ทั้งเรื่องของการทำความรู้จักและชีวิตของฉันเอง ซึ่งเขาก็น่าจะไม่ต่าง

แต่ในคลื่นลมที่กำลังสงบอยู่นั้นมักมีอันตรายซ่อนอยู่

ในวันหนึ่ง เราก็เริ่มทำมากกว่าทำความรู้จักกัน

เขาขอให้ฉันช่วยอะไรบางอย่าง ซึ่งเป็นเรื่องง่าย และไม่เหนือบ่ากว่าแรงของฉันเลย ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลใดจะปฏิเสธเขา 

ฉันตกปากรับคำ และเริ่มช่วยเรื่องที่เขาต้องการ 

หากแต่ทุกอย่างย่อมมีปัญหา 

ฉันถามเขา เขาตอบฉัน 

ฉันมีคำถามอีก แต่เขาเลือกที่จะไม่ตอบแล้ว

เขาตะคอกกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวพร้อมคำหยาบคาย

ซึ่งเสียงนั่นยังคงก้องดังในใจ

หากว่าเรื่องที่ฉันถาม เป็นเรื่องใหญ่โต หรือทำให้เขาเสียเวลามากมาย ฉันคงไม่เสียใจเลยที่จะโดนกระทำแบบนั้น แต่เรื่องที่ฉันถามเป็นเรื่องที่ตอบง่ายๆ และอธิบายให้ฟังได้ด้วยภาษาสุภาพอย่างที่สุภาพชนพึงทำ 

ฉันวางสายไปด้วยความรู้สึกเจ็บใจเล็กๆ ในขณะที่เขาวางสายไปด้วยความรู้สึกอย่างไร ฉันไม่รู้

รู้แต่ว่า 

โลกมันไม่น่ากลมเลย

ไม่น่าจะมีวันที่เหวี่ยงเราที่ไกลกันทั้งระยะห่างของระยะทางและความบังเอิญมาให้ใกล้กันแบบนี้

น่าจะปล่อยฉันมองเขาด้วยสายตาชื่นชมแบบเดิมดีกว่าให้ดวงตาของฉันไม่สามารถมองเขาในแง่ดีได้แบบนี้อีก

หลายปีก่อน ฉันได้รู้จักกับบุคคลคนหนึ่งจากที่ไกลๆ 

แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันเลือกที่จะไม่รู้จักเขาดีกว่า

หรือไม่อีกอย่าง ก็อยากตัวเองย้ายไปในที่ที่ไกลกว่าเดิม...

ไม่ยินดีที่รู้จัก